Η ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Γαλατία ελέγετο η εν τη Μ. Ασία χώρα, της οποίας κυριώταται πόλεις υπήσξαν η Άγκυρα, η Πεσσινούς και το Τάβιον, και η οποία διεκρίνετο της Φρυγίας, της Πισιδίας και της Λυκαονίας, αίτινες βραδύτερον συναπετέλεσαν μετ’ άλλων τινών  Μικρασιατικών τμημάτων την Ρωμαϊκήν επαρχίαν της Γαλατίας. Την χώραν ταύτην επεσκέφθη ο Απόστολος διά πρώτην φοράν κατά την δευτέραν αποστολικήν οδοιπορίαν του, ότε <<διήλθε την Φρυγίαν και την Γαλατικήν χώραν>> ( Πράξ. ιστ΄6) και εγένετο δεκτός υπό των Γαλατών μετ’ ενθουσιασμού και μετ’ εξαιρετικών εκδηλώσεων στοργής και σεβασμού  ( Γαλάτ. δ΄13 και εξής). Αλλά μετά την εις Γαλατίαν επίσκεψιν ταύτην του Παύλου εισεχώρησαν εις τας νεοσυστάτους εκεί Εκκλησίας Ιουδαΐζοντες ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες εκήρυττον ως απαραίτητον προς σωτηρίαν την τήρησιν των τελετουργικών διατάξεων του νόμου και πρόπαντός  της περιτομής. Όπως δε επιτύχουν την διάδοσιν των πλανών των τούτων, επεχείρησαν με συκοφαντίας και διαβολάς να κλονίσουν το αποστολικόν κύρος του Παύλου, βεβαιούντες ότι ούτος δεν ήτο αληθινός Απόστολος όπως ήσαν οι μεγάλοι Απόστολοι Πέτρος, Ιωάννης και Ιάκωβος, οίτινες εθεωρούντο στύλοι της Εκκλησίας. Τας συκοφαντίας και πλάνας ταύτας ανεσκεύασε προφορικώς ο Απόστολος πιθανώτατα κατά την δευτέραν επίσκεψίν του εις τας Εκκλησίας της Γαλατίας, η οποία εγένετο κατά την τρίτην αποστολικήν οδοιπορίαν, ολίγον προτού να καταλήξη εις την Έφεσον, όπου παρέμεινεν επί τριετίαν ( Πράξ. ιη΄ 23 και ιθ΄1-20 ). Αλλά και μετά την προφορικήν ταύτην αναίρεσιν, από την οποίαν εφάνησαν προς στιγμήν οι Γαλάται ότι επείσθησαν, εισεχώρησαν εκ νέου οι ψευδάδελφοι και προεκάλεσαν μεγάλην μεταξύ των Χριστιανών αναταραχήν. Κατόπιν τούτου απευθύνει ο θείος Παύλος την επιστολήν ταύτην ολίγον χρόνον μετά την άφιξίν του εις Έφεσον, ήτοι περί το τέλος του 52 μ. Χ. 

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ΄

Στίχ. 1-13. Συστάσεις και χαιρετισμοί.

Τρίτον τούτο έρχομαι προς υμάς επί στόματος δύο μαρτύρων και τριών σταθήσεται παν ρήμα.

2 προείρηκα και προλέγω, ως παρών το δεύτερον, και απών ωυν γράφω τοις προημαρτηκόσι και τοις λοιποίς πάσιν, ότι εάν έλθω εις το πάλιν ου φείσομαι,

3 επεί δοκιμήν ζητείτε του εν εμοί λαλούντος Χριστού, ος εις υμάς ουκ ασθενεί, αλλά δυνατεί εν υμίν.

4 και γαρ ει εσταυρώθη εξ ασθενείας, αλλά ζη εκ δυνάμεως Θεού και γαρ ημείς ασθενούμεν εν αυτώ, αλλά ζησόμεθα συν αυτώ εκ δυνάμεως Θεού εις υμάς.

5 Εαυτούς πειράζετε ει εστέ εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. ή ουκ επιγινώσκετε εαυτούς ότι Ιησούς Χριστός εν υμίν εστιν;  ει μη τι αδόκιμοί εστε.

6 ελπίζω δε ότι γνώσεσθε ότι ημείς ουκ εσμέν αδόκιμοι.

7 εύχομαι δε προς τον Θεόν μη ποιήσαι υμάς κακόν μηδέν, ουχ ίνα υμείς δόκιμοι φανώμεν, αλλ’ ίνα υμείς το καλόν ποιήτε, ημείς δε ως αδόκιμοι ώμεν.

8 ου γαρ δυνάμεθά τι κατά της αληθείας, αλλ’ υπέρ της αληθείας.

9 χαίρομεν γαρ όταν ημείς ασθενώμεν, υμείς δε δυνατοί ήτε τούτο δε και ευχόμεθα, την υμών κατάρτισιν. 
10 Διά τούτο ταύτα απών γράφω, ίνα παρών μη αποτόμως χρήσωμαι κατά την εξουσίαν ην έδωκέ μοι ο Κύριος εις οικοδομήν και ουκ εις καθαίρεσιν. 
11 Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ' υμών. 
12 Ασπάσασθε αλλήλους εν αγίω φιλήματι. ασπάζονται υμάς οι άγιοι πάντες. 
13 Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος μετά πάντων υμών αμήν. 

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄

Στίχ. 1-10. Ο Παύλος έλαβεν ιδιαίτερα χαρίσματα και αποκαλύψεις παρά του Θεού.

Καυχάσθαι δη ου συμφέρει μοι ελεύσομαι γαρ εις οπτασίας και αποκαλύψεις Κυρίου.

2 οίδα άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού.

3 και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν

4 ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι.

5 υπέρ του τοιούτου καυχήσομαι, υπέρ δε εμαυτού ου καυχήσομαι ει μη εν ταις ασθενείαις μου.

6 εάν γαρ θελήσω καυχήσασθαι, ουκ έσομαι άφρων αλήθειαν γαρ ερώ φείδομαι δε μη τις εις εμέ λογίσηται υπέρ ο βλέπει με ή ακούει τι εξ εμού.

7 Και τη υπερβολή των αποκαλύψεων ίνα μη υπεραίρωμαι, εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί, άγγελος σατάν, ίνα με κολαφίζη ίνα μη υπεραίρωμαι.

8 υπέρ τούτου τρις τον Κύριον παρεκάλεσα ίνα αποστή απ’ εμού

9 και είρηκέ μοι αρκεί σοι η χάρις μου η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται. Ήδιστα ουν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώση επ’ εμέ η δύναμις του Χριστού.

10 διό ευδοκώ εν ασθενείαις, εν ύβρεσιν, εν ανάγκαις, εν διωγμοίς, εν στενοχωρίαις, υπέρ Χριστού όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμι.

Στίχ. 11-21. Σοβαραί προειδοποιήσεις προς τους Κορινθίους.

11 Γέγονα άφρων καυχώμενος! υμείς με ηναγκάσατε. εγώ γαρ ώφειλον υφ’ υμών συνίστασθαι ουδέν γαρ υστέρησα των υπέρ λίαν αποστόλων, ει και ουδέν ειμι.

12 τα μεν σημεία του αποστόλου κατειργάσθη εν υμίν εν πάση υπομονή, εν σημείοις και τέρασι και δυνάμεσι.

13 τι γαρ εστιν ο ηττήθητε υπέρ τας λοιπάς εκκλησίας, ει μη ότι αυτός εγώ ου κατενάρκησα υμών; χαρίσασθέ μοι την αδικίαν ταύτην

14 Ιδού τρίτον ετοίμως έχω ελθείν προς υμάς, και ου καταναρκήσω υμών ου γαρ ζητώ τα υμών, αλλά υμάς. ου γαρ οφείλει τα τέκνα τοις γονεύσι θησαυρίζειν, αλλ’ οι γονείς τοις τέκνοις.

15 εγώ δε ήδιστα δαπανήσω και εκδαπανηθήσομαι υπέρ των ψυχών υμών, ει και περισσοτέρως υμάς αγαπών ήττον αγαπώμαι.

16 Έστω δε, εγώ ου κατεβάρησα υμάς, αλλ’ υπάρχων πανούργος δόλω υμάς έλαβον.

17 μη τινα ων απέσταλκα προς υμάς, δι’ αυτού επλεονέκτησα υμάς;

18 παρεκάλεσα Τίτον και συναπέστειλα τον αδελφόν μήτι επλεονέκτησεν υμάς Τίτος; ου τω αυτώ πνεύματι περιεπατήσαμεν; Ου τοις αυτοίς ίχνεσι;

19 Πάλιν δοκείτε ότι υμίν απολογούμεθα; κατενώπιον  του Θεού εν Χριστώ λαλούμεν τα δε πάντα, αγαπητοί, υπέρ της υμών οικοδομής.

20 φοβούμαι γαρ μήπως ελθών ουχ οίους θέλω εύρω υμάς, καγώ ευρεθώ υμίν οίον ου θέλετε, μήπως έρεις, ζήλοι, θυμοί, εριθείαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, φυσιώσεις, ακαταστασίαι,

21 μη πάλιν ελθόντα με ταπεινώση ο Θεός μου προς υμάς και πενθήσω πολλούς των προημαρτηκότων και μη μετανοησάντων επί τη ακαθαρσία και πορνεία και ασελγεία ή έπραξαν. 

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ’

Στίχ. 1-15. Ο Παύλος υπήρξεν ανιδιοτελής κατά την άσκησιν του έργου του.

Όφελον ανείχεσθέ μου μικρόν τη αφροσύνη αλλά και ανέχεσθέ μου.

2 ζηλώ γαρ υμάς Θεού ζήλω ηρμοσάμην γαρ υμάς ενί ανδρί, παρθένον αγνήν παραστήσαι τω Χριστώ

3 φοβούμαι δε μήπως, ως ο όφις Εύαν εξηπάτησεν εν τη οανουργία αυτού, ούτω φθαρή τα νοήματα υμών από της απλότητος της εις τον Χριστόν.

4 ει μεν γαρ ο ερχόμενος άλλον Ιησούν κηρύσσει ον ουκ εκηρύξαμεν, ή πνεύμα έτερον λαμβάνετε ο ουκ ελάβετε, ή ευαγγέλιον έτερον ο ουκ εδέξασθε, καλώς ανείχεσθε.

5 λογίζομαι γαρ μηδέν υστερηκέναι των υπέρ λίαν αποστόλων.

6 ει δε και ιδιώτης τω λόγω, αλλ’ ου τη γνώσει, αλλ’ εν παντί φανερωθέντες εν πάσιν εις υμάς.

7 Η αμαρτίαν εποίησα εμαυτόν  ταπεινών ίνα υμείς υψωθήτε, ότι δωρεάν το του Θεού ευαγγέλιον ευηγγελισάμην υμίν;

8 άλλας εκκλησίας εσύλησα λαβών οψώνιον προς την υμών διακονίαν, και παρών προς υμάς και υστερηθείς ου κατενάρκησα ουδενός

9 το γαρ υστέρημά μου προσανεπλήρωσαν οι αδελφοί ελθόντες από Μακεδονίας και εν παντί αβαρή υμίν εμαυτόν ετήρησα και τηρήσω.

10 έστιν αλήθεια Χριστού εν εμοί ότι καύχησις αύτη ου φραγήσεται εις εμέ εν τοις κλίμασι της Αχαΐας.

11 διατί; ότι ουκ αγαπώ υμάς; ο Θεός οίδεν

12 ο δε ποιώ, και ποιήσω, ίνα εκκόψω την αφορμήν των θελόντων αφορμήν, ίνα εν ω καυχώνται ευρεθώσι καθώς και ημείς.

13 οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δίλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού.

14 και ου θαυμαστόν αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός.

15 ου μέγα ουν ει και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης, ων το τέλος έσται κατά τα έργα αυτών.

Στίχ. 16-33. Τα αποστολικά έργα και παθήματά του.

16 Πάλιν λέγω, μη τις με δόξη άφρονα δέξασθέ με, ίνα καγώ μικρόν τι καυχήσωμαι.

17 ο λαλώ, ου λαλώ κατά Κύριον, αλλ’ ως εν αφροσύνη, εν ταύτη τη υπόστάσει της καυχήσεως.

18 επεί πολλοί καυχώνται κατά την σάρκα, καγώ καυχήσομαι.

19 ηδέως γαρ ανέχεσθε των αφρόνων φρόνιμοι όντες

20 ανέχασθε γαρ ει τις υμάς καταδουλοί, ει τις κατεσθίει, ει τις λαμβάνει, ει τις επαίρεται, ει τις υμάς εις πρόσωπον δέρει.

21 κατά  ατιμίαν λέγω, ως ότι ημείς ησθενήσαμεν. εν ω δ’ αν τις τολμά, εν αροσύνη λέγω, τολμώ καγώ.

22 Εβραίοι εισί; καγώ Ισραηλίται εισι; καγώ σπέρμα Αβραάμ εισι;  καγώ

23 διάκονοι Χριστού εισι; παραφρονών λαλώ, υπέρ εγώ εν κόποις περισσοτέρως, εν πληγαίς υπερβαλλόντως, εν φυλακαίς περισσοτέρως, εν θανάτοις πολλάκις

24 υπό Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν έλαβον,

25 τρις ερραβδίσθην, άπαξ ελιθάσθην, τρις εναυάγησα, νυχθήμερον εν τω βυθώ πεποίηκα

26 οδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημία, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις

27 εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψει, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι

28 χωρίς των παρεκτός η επισύστασίς μου η καθ’ ημέραν, η μέριμνα πασών των εκκλησιών.

29 τις ασθενεί, και ουκ ασθενώ; τις σκανδαλίζεται, και ουκ εγώ πυρούμαι;

30 ει καυχάσθαι δει, τα της ασθενείας μου καυχήσομαι.

31 ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οίδεν, ο ων ευλογητός εις τους αιώνας, ότι ου ψεύδομαι.

32 εν Δαμασκώ ο εθνάρχης Αρέτα του βασιλέως εφρούρει την Δαμασκηνών πόλιν πιάσαι με θέλων,

33 και διά θυρίδος εν σαργάνη εχαλάσθην διά του τείχους και εξέφυγον τας χείρας αυτού. 

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι’

Στίχ. 1-18. Ο Παύλος παραμένει πάντοτε πιστός εντός των ορίων

της δικαιοδοσίας, την οποίαν του έδωσεν ο Θεός.

Αυτός δε εγώ ο Παύλος παρακαλώ υμάς διά της πραότητος και επιεικείας του Χριστού, ος κατά πρόσωπον μεν ταπεινός εν υμίν, απών δε θαρρώ εις υμάς

2 δέομαι δε το μη παρών θαρρήσαι τη πεποιθήσει η λογίζομαι τολμήσαι επί τινας τους λογιζομένους ημάς ως κατά σάρκα περιπατούντας.

3 Εν σαρκί γαρ περιπατούντες ου κατά σάρκα στρατευόμεθα

4 τα γαρ όπλα της στρατείας ημών ου σαρκικά, αλλά δυνατά τω Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων

5 λογισμούς καθαιρούντες και παν ύψωμα επαιρόμενον κατά της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζοντες παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού,

6 και εν ετοίμω έχοντες εκδικήσαι πάσαν παρακοήν, όταν πληρωθή υμών η υπακοή.

7 Τα κατά πρόσωπον βλέπετε! ει τις πέποιθεν εαυτώ Χριστού είναι, τούτο λογιζέσθω πάλιν αφ’ εαυτού, ότι καθώς αυτός Χριστού, ούτω και ημείς Χριστού.

8 εάν τε γαρ και περισσότερόν τι καυχήσωμαι περί της εξουσίας ημών, ης έδωκεν ο Κύριος ημίν εις οικοδομήν και ουκ εις καθαίρεσιν υμών, ουκ αισχυνθήσομαι,

9 ίνα μη δόξω ως αν εκφοβείν υμάς διά των επιστολών.

10 ότι αι μεν επιστολαί, φησί, βαρείαι και ισχυραί, η δε παρουσία του σώματος ασθενής και ο λόγος εξουθενημένος.

11 τούτο λογιζέσθω ο τοιούτος, ότι οίοι εσμεν τω λόγω δι’ επιστολών απόντες, τοιούτοι και παρόντες τω έργω.

12 Ου γαρ τολμώμεν εγκρίναι ή συγκρίναι εαυτούς τισι των εαυτούς συνιστανόντων αλλά αυτοί εν εαυτοίς εαυτούς μετρούντες και συγκρίνοντες εαυτούς εαυτοίς ου συνιούσιν.

13 ημείς δε ουχί εις τα άμετρα καυχησόμεθα, αλλά κατά το μέτρον του κανόνος ου εμέρισεν ημίν ο Θεός μέτρου, εφικέσθαι άχρι και υμών.

14 ου γαρ ως μη εφικνούμενοι εις υμάς υπερεκτείνομεν εαυτούς άχρι γαρ και υμών εφθάσαμεν εν τω ευαγγελίω του Χριστού,

15 ουκ εις τα άμετρα καυχώμενοι εν αλλοτρίοις κόποις, ελπίδα δε έχοντες, αυξανομένης της πίστεως υμών, εν υμίν μεγαλυνθήναι κατά τον κανόνα ημών εις περισσείαν,

16 εις τα υπερέκεινα υμών ευαγγελίσασθαι, ουκ εν αλλοτρίω κανόνι εις τα έτοιμα καυχήσασθαι.

17 Ο δε καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω

18 ου γαρ ο εαυτόν συνιστών, εκείνος εστι δόκιμος, αλλ’ ον ο Κύριος συνίστησιν.