Η μαντίλα

Kάποια γυναίκα παλαιόπιστη Ρωσίδα μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία. Αποδέχθηκε ολόκληρη την Ορθόδοξη διδασκαλία και ακολουθούσε όλους τους κανόνες της Εκκλησίας με ακρίβεια. 
Λίγο καιρό αργότερα, η γυναίκα αυτή έτυχε σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, στο οποίο τραυματίσθηκε βαρειά στον θώρακα που κτύπησε πάνω στο τιμόνι. Λίγο μετά τον τραυματισμό, εμφανίσθηκε καρκίνος στο στήθος. Οι ιατροί πρότειναν την αφαίρεσι του στήθους με χειρουργική επέμβασι. Η γυναίκα το δέχθηκε με ταπείνωσι, ως θέλημα του Θεού. Η εγχείρησις ήταν επιτυχής, αλλά οι ιατροί επέβαλαν εντατική χημειοθεραπεία ως προληπτικό μέτρο. Μάλιστα προειδοποίησαν την γυναίκα, ότι εξ αιτίας αυτής της χημειοθεραπείας θα έχανε τα μαλλιά της. Η γυναίκα και πάλι το δέχθηκε ταπεινά, ελπίζοντας στον Κύριο. 
Η χημειοθεραπεία άρχισε και παρ' όλο που διήρκεσε γιά μεγάλο διάστημα, δεν επηρέασε τα μαλλιά της. Οι ιατροί εξεπλάγησαν πάρα πολύ και δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το φαινόμενο. 
Μία νύκτα που η γυναίκα κοιμόταν, είδε την Υπεραγία Θεοτόκο, η Οποία της είπε: 
<< Επειδή ποτέ στην ζωή σου δεν μπήκες σε Εκκλησία με το κεφάλι σου ακάλυπτο, ούτε μία τρίχα δεν θα πέση από αυτό λόγω της χημειοθεραπείας>>.

<< Πάσα δε γυνή προσευχομένη ακατακαλύπτω τη κεφαλή καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής... Εν υμίν αυτοίς κρίνατε πρέπον εστί γυναίκα ακατακάλυπτον τω Θεώ προσεύχεσθαι; >>. ( Α' Κορινθ. ια' 5, 13 ). 
<< Αι γυναίκες είναι σεμνόν και άγιον το να προσεύχωνται με σκεπασμένον κεφάλι, κατά την εντολήν και παραγγελίαν του Αποστόλου, επειδή με το σκέπασμα της κεφαλής προξενούσι δόξαν εις τους άνδρας αυτών και τιμήν και σέβας εις τους Αγγέλους όπου τας φυλάττουν... 
Ανίσως αι γυναίκες, όταν αναγινώσκουν κανένα ιερόν βιβλίον πρέπει να σκεπάζωνται, διά να δείξουν και με το έξω σχήμα την εσωτερικήν ευλάβειαν της καρδίας, καθώς λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, πόσω μάλλον πρέπει να σκεπάζωνται, όταν απέρχωνται εις τον Ναόν του Θεού διά να προσευχηθούν; επειδή με το έξωθεν σκέπασμα φανερώνουσι την εσωτερικήν ευλάβειαν της ψυχής των >>
( Οσίου Νικοδήμου Αγιορείτου )
<< Με ταύτα τα λόγια αινιγματωδώς φανερώνει εδώ ο Απόστολος ένα άλλο φοβερώτατον δηλαδή, ότι αναφέρεται εις τον Θεόν η ύβρις και ατιμία οπού ακολουθεί, από το να μη σκεπάζωνται αι γυναίκες εις την προσευχήν >>. 
( Αγίου Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας ).

Ένα σύγχρονο θαύμα που συνέβη στην Αυστραλία.

Η ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄

Στίχ. 1-10. Το Ευαγγέλιον και η διακονία του Παύλου

ενεκρίθησαν υπό των άλλων αποστόλων.

Έπειτα διά δεκατεσσάρων ετών πάλιν ανέβην εις Ιεροσόλυμα μετά Βαρνάβα, συμπαραλαβών και Τίτον

2 ανέβην δε κατά αποκάλυψιν και ανεθέμην αυτοίς το ευαγγέλιον ο κηρύσσω εν τοις έθνεσι, κατ’ ιδίαν δε τοις δοκούσι, μήπως εις κενόν τρέχω ή έδραμον.

3 αλλ’ ουδέ Τίτος ο συν εμοί, Έλλην ων, ηναγκάσθη περιτμηθήναι,

4 διά δε τους παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον κατασκοπήσαι την ελευθερίαν ημών ην έχομεν εν Χριστώ Ιησού, ίνα ημάς καταδουλώσωνται

5 οις ουδέ προς ώραν είξαμεν τη υποταγή, ίνα η αλήθεια του ευαγγελίου διαμείνη προς υμάς.

6 από δε των δοκούντων είναί τι, οποίοι ποτε ήσαν ουδέν μοι διαφέρει πρόσωπον Θεός ανθρώπου ου λαμβάνει εμοί γαρ οι δοκούντες ουδέν προσανέθεντο,

7 αλλά τουναντίον ιδόντες ότι πεπίστευμαι το ευαγγέλιον της ακροβυστίας καθώς Πέτρος της περιτομής

8 ο γαρ ενεργήσας Πέτρω εις αποστολήν της περιτομής ενήργησε και εμοί εις τα έθνη

9 και γνόντες την χάριν την δοθείσάν μοι, Ιάκωβος και Κηφάς και Ιωάννης, οι δοκούντες στύλοι είναι, δεξιάς έδωκαν εμοί και Βαρνάβα κοινωνίας, ίνα ημείς εις τα έθνη, αυτοί δε εις την περιτομήν

10 μόνον των πτωχων ίνα μνημονεύωμεν, ο και εσπούδασα αυτό τούτο ποιήσαι.

Στίχ. 11-21. Ο Παύλος αντιλέγει εις τον Πέτρον

και δεικνύει την ανεξαρτησίαν του αποστολικού του κύρους.

11 Ότε δε ήλθεν Πέτρος εις Αντιόχειαν, κατά πρόσωπον αυτώ αντέστην, ότι κατεγνωσμένος ην.

12 προ του γαρ ελθείν τινας από Ιακώβου μετά των εθνών συνήσθιεν ότε δε ήλθον, υπέστελλε και αφώριζεν εαυτόν, φοβούμενος τους εκ περιτομής.

13 και συνυπεκρίθησαν αυτώ και οι λοιποί Ιουδαίοι, ώστε και Βαρνάβας συναπήχθη αυτών τη υποκρίσει.

14 αλλ’ ότε είδον ότι ουκ ορθοποδούσι προς την αλήθειαν του ευαγγελίου, είπον τω Πέτρω έμπροσθεν πάντων ει συ Ιουδαίος υπαρχων εθνικώς ζης και ουκ Ιουδαϊκώς, τι τα έθνη αναγκάζεις ιουδαΐζειν;

15 Ημείς φύσει Ιουδαίοι και ουκ εξ εθνών αμαρτωλοί,

16 ειδότες δε ότι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μη διά πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν, ίνα δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού και ουκ εξ έργων νόμου, διότι ου δικαιωθήσεται εξ έργων νόμου πάσα σάρξ.

17 ει δε ζητούντες δικαιωθήναι εν Χριστώ ευρέθημεν και αυτοί αμαρτωλοί, άρα Χριστός αμαρτίας διάκονος; Μη γένοιτο.

18 ει γαρ α κατέλυσα ταύτα πάλιν οικοδομώ, παραβάτην εμαυτόν συνίστημι.

19 εγώ γαρ διά νόμου νόμω απέθανον, ίνα Θεώ ζήσω.

20 Χριστώ συνεσταύρωμαι ζώ δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός ο δε νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζω τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού.

21 Ουκ αθετώ την χάριν του Θεού ει γαρ διά νόμου δικαιοσύνη, άρα Χριστός δωρεάν απέθανεν. 

Η ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄

Στίχ. 1-10. Προσφώνησις, ευλογία, προτροπαί.

Παύλος, απόστολος ουκ απ’ ανθρώπων, ουδέ δι’ ανθρώπου, αλλά διά Ιησού Χριστού και Θεού πατρός του εγείραντος αυτόν εκ νεκρών,

2 και οι συν εμοί πάντες αδελφοί, ταις εκκλησίαις της Γαλατίας

3 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,

4 του δόντος εαυτόν υπέρ των αμαρτιών ημών, όπως εξέληται ημάς εκ του ενεστώτος αιώνος πονηρού κατά το θέλημα του Θεού και πατρός ημών,

5 ω η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.

6 Θαυμάζω ότι ούτω ταχέως μετατίθεσθε από του καλέσαντος υμάς εν χάριτι Χριστού εις έτερον ευαγγέλιον,

7 ο ουκ έστιν άλλο, ει μη τινές εισιν οι ταράσσοντες υμάς και θέλοντες μεταστρέψαι το ευαγγέλιον του Χριστού.

8 αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω.

9 ως προειρήκαμεν, και άρτι πάλιν λέγω ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρ’ ο παρελάβετε, ανάθεμα έστω.

10 άρτι γαρ ανθρώπους πείθω ή τον Θεόν; Ή ζητώ ανθρώποις αρέσκειν; ει γαρ έτι ανθρώποις ήρεσκον, Χριστού δούλος ουκ αν ήμην.

Στίχ. 11-24. Η διδασκαλία και το αποστολικόν έργον του Παύλου

Προέρχεται από τον Θεόν. 

11 Γνωρίζω δε υμίν, αδελφοί, το ευαγγέλιον το ευαγγελισθέν υπ’ εμού ότι ουκ έστι κατά άνθρωπον

12 ουδέ γαρ εγώ παρά ανθρώπου παρέλαβον αυτό ούτε αδιδάχθην, αλλά δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού.

13 Ηκούσατε γαρ την εμήν αναστροφήν ποτε εν τω Ιουδαϊσμώ, ότι καθ’ υπερβολήν εδίωκον την εκκλησίαν του Θεού και επόρθουν αυτήν,

14 και προέκοπτον εν τω Ιουδαϊσμώ υπέρ πολλούς συνηλικιώτας εν τω γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτής υπάρχων των πατρικών μου παραδόσεων.

15 Ότε δε ευδόκησεν ο Θεός ο αφορίσας με εκ κοιλίας μητρός μου και καλέσας διά της χάριτος αυτού

16 αποκαλύψαι τον υιόν αυτού εν εμοί, ίνα ευαγγελίζωμαι αυτόν εν τοις έθνεσιν, ευθέως ου προσανεθέμην σαρκί και αίματι,

17 ουδέ ανήλθον εις Ιεροσόλυμα προς τους προ εμού αποστόλους, αλλά απήλθον εις Αραβίαν, και πάλιν υπέστρεψα εις Δαμασκόν.

18 Έπειτα μετά έτη τρία ανήλθον εις Ιεροσόλυμα ιστορήσαι Πέτρον, και επέμεινα προς αυτόν ημέρας δεκαπέντε

19 έτερον δε των αποστόλων ουκ είδον ει μη Ιάκωβον τον αδελφόν του Κυρίου.

20 α δε γράφω υμίν, ιδού ενώπιον του Θεού ότι ου ψεύδομαι.

21 έπειτα ήλθον εις τα κλίματα της Συρίας και της Κιλικίας.

22 ήμην δε αγνοούμενος τω προσώπω ταις εκκλησίαις της Ιουδαίας ταις εν Χριστώ

23 μόνον δε ακούοντες ήσαν ότι ο διώκων ημάς ποτε νυν ευαγγελίζεται την πίστιν ην ποτε επόρθει,

24 και εδόξαζον εν εμοί τον Θεόν. 

Η ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Γαλατία ελέγετο η εν τη Μ. Ασία χώρα, της οποίας κυριώταται πόλεις υπήσξαν η Άγκυρα, η Πεσσινούς και το Τάβιον, και η οποία διεκρίνετο της Φρυγίας, της Πισιδίας και της Λυκαονίας, αίτινες βραδύτερον συναπετέλεσαν μετ’ άλλων τινών  Μικρασιατικών τμημάτων την Ρωμαϊκήν επαρχίαν της Γαλατίας. Την χώραν ταύτην επεσκέφθη ο Απόστολος διά πρώτην φοράν κατά την δευτέραν αποστολικήν οδοιπορίαν του, ότε <<διήλθε την Φρυγίαν και την Γαλατικήν χώραν>> ( Πράξ. ιστ΄6) και εγένετο δεκτός υπό των Γαλατών μετ’ ενθουσιασμού και μετ’ εξαιρετικών εκδηλώσεων στοργής και σεβασμού  ( Γαλάτ. δ΄13 και εξής). Αλλά μετά την εις Γαλατίαν επίσκεψιν ταύτην του Παύλου εισεχώρησαν εις τας νεοσυστάτους εκεί Εκκλησίας Ιουδαΐζοντες ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες εκήρυττον ως απαραίτητον προς σωτηρίαν την τήρησιν των τελετουργικών διατάξεων του νόμου και πρόπαντός  της περιτομής. Όπως δε επιτύχουν την διάδοσιν των πλανών των τούτων, επεχείρησαν με συκοφαντίας και διαβολάς να κλονίσουν το αποστολικόν κύρος του Παύλου, βεβαιούντες ότι ούτος δεν ήτο αληθινός Απόστολος όπως ήσαν οι μεγάλοι Απόστολοι Πέτρος, Ιωάννης και Ιάκωβος, οίτινες εθεωρούντο στύλοι της Εκκλησίας. Τας συκοφαντίας και πλάνας ταύτας ανεσκεύασε προφορικώς ο Απόστολος πιθανώτατα κατά την δευτέραν επίσκεψίν του εις τας Εκκλησίας της Γαλατίας, η οποία εγένετο κατά την τρίτην αποστολικήν οδοιπορίαν, ολίγον προτού να καταλήξη εις την Έφεσον, όπου παρέμεινεν επί τριετίαν ( Πράξ. ιη΄ 23 και ιθ΄1-20 ). Αλλά και μετά την προφορικήν ταύτην αναίρεσιν, από την οποίαν εφάνησαν προς στιγμήν οι Γαλάται ότι επείσθησαν, εισεχώρησαν εκ νέου οι ψευδάδελφοι και προεκάλεσαν μεγάλην μεταξύ των Χριστιανών αναταραχήν. Κατόπιν τούτου απευθύνει ο θείος Παύλος την επιστολήν ταύτην ολίγον χρόνον μετά την άφιξίν του εις Έφεσον, ήτοι περί το τέλος του 52 μ. Χ. 

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ΄

Στίχ. 1-13. Συστάσεις και χαιρετισμοί.

Τρίτον τούτο έρχομαι προς υμάς επί στόματος δύο μαρτύρων και τριών σταθήσεται παν ρήμα.

2 προείρηκα και προλέγω, ως παρών το δεύτερον, και απών ωυν γράφω τοις προημαρτηκόσι και τοις λοιποίς πάσιν, ότι εάν έλθω εις το πάλιν ου φείσομαι,

3 επεί δοκιμήν ζητείτε του εν εμοί λαλούντος Χριστού, ος εις υμάς ουκ ασθενεί, αλλά δυνατεί εν υμίν.

4 και γαρ ει εσταυρώθη εξ ασθενείας, αλλά ζη εκ δυνάμεως Θεού και γαρ ημείς ασθενούμεν εν αυτώ, αλλά ζησόμεθα συν αυτώ εκ δυνάμεως Θεού εις υμάς.

5 Εαυτούς πειράζετε ει εστέ εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. ή ουκ επιγινώσκετε εαυτούς ότι Ιησούς Χριστός εν υμίν εστιν;  ει μη τι αδόκιμοί εστε.

6 ελπίζω δε ότι γνώσεσθε ότι ημείς ουκ εσμέν αδόκιμοι.

7 εύχομαι δε προς τον Θεόν μη ποιήσαι υμάς κακόν μηδέν, ουχ ίνα υμείς δόκιμοι φανώμεν, αλλ’ ίνα υμείς το καλόν ποιήτε, ημείς δε ως αδόκιμοι ώμεν.

8 ου γαρ δυνάμεθά τι κατά της αληθείας, αλλ’ υπέρ της αληθείας.

9 χαίρομεν γαρ όταν ημείς ασθενώμεν, υμείς δε δυνατοί ήτε τούτο δε και ευχόμεθα, την υμών κατάρτισιν. 
10 Διά τούτο ταύτα απών γράφω, ίνα παρών μη αποτόμως χρήσωμαι κατά την εξουσίαν ην έδωκέ μοι ο Κύριος εις οικοδομήν και ουκ εις καθαίρεσιν. 
11 Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ' υμών. 
12 Ασπάσασθε αλλήλους εν αγίω φιλήματι. ασπάζονται υμάς οι άγιοι πάντες. 
13 Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος μετά πάντων υμών αμήν.