ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄

Στίχ. 1-10.  Οι Εφέσιοι, νεκροί ένεκα των αμαρτιών των,

εζωοποιήθησαν υπό του Χριστού.

Και υμάς όντας νεκρούς τοις παραπτώμασι και ταις αμαρτίαις,

2 εν αις ποτε περιεπατήσατε κατά τον αιώνα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος του νυν ενεργούντος εν τοις υιοίς της απειθείας

3 εν οις και ημείς πάντες ανεστράφημέν ποτε εν ταις επιθυμίαις της σαρκός ημών, ποιούντες τα θελήματα της σαρκός και των διανοιών, και ήμεν τέκνα φύσει οργής, ως και οι λοιποί –

4 ο δε Θεός πλούσιος ων εν ελέει, διά την πολλήν αγάπην αυτού ην ηγάπησεν ημάς,

5 και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασι συνεζωοποίησε τω Χριστώ χάριτί εστε σεσωσμένοι

6 και συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού,

7 ίνα ενδείξηται εν τοις αιώσι τοις επερχομένοις τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος αυτού εν χρηστότητι εφ’ ημάς εν Χριστώ Ιησού.

8 τη γαρ χάριτί εστε σεσωσμένοι διά της πίστεως και τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον,

9 ουκ εξ έργων, ίνα μη τις καυχήσηται.

10 αυτού γαρ εσμεν ποίημα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού επί έργοις αγαθοίς, οις προητοίμασεν ο Θεός ίνα εν αυτοίς περιπατήσωμεν.

Στίχ. 11-22. Ο Θεός διά του Ιησού Χριστού ήνωσεν εθνικούς και Ιουδαίους

εις μίαν Εκκλησίαν.

11 Διό μνημονεύετε ότι υμείς ποτε τα έθνη εν σαρκί, οι λεγόμενοι ακροβυστία υπό της λεγομένης περιτομής εν σαρκί χειροποιήτου,

12 ότι ήτε εν τω καιρώ εκείνω χωρίς Χριστού, απηλλοτριωμένοι της πολιτείας του Ισραήλ και ξένοι των διαθηκών της επαγγελίας, ελπίδα μη έχοντες και άθεοι εν τω κόσμω.

13 νυνί δε εν Χριστώ Ιησού υμείς οι ποτέ όντες μακράν εγγύς εγενήθητε εν τω αίματι του Χριστού.

14 αυτός γαρ εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας,

15 την έχθραν, εν τη σαρκί αυτού τον νόμον των εντολών εν δόγμασι καταργήσας, ίνα τους δύο κτίση εν εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπον ποιών ειρήνην,

16 και αποκαταλλάξη τους αμφοτέρους εν ενί σώματι τω Θεώ διά του σταυρού, αποκτρείνας την έχθραν εν αυτώ

17 και ελθών ευηγγελίσατο ειρήνην υμίν τοις μακράν και τοις εγγύς,

18 ότι δι’ αυτού έχομεν την προσαγωγήν οι αμφότεροι εν ενί πνεύματι προς τον πατέρα.

19 άρα ουκ ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού,

20 εποικοδομηθέντες επί τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού,

21 εν ω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω

22 εν ω και υμείς συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού εν Πνεύματι. 

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄

Στίχ. 1-14. Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεόν διά την σωτηρίαν των Εφεσίων.

Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού, τοις αγίοις τοις ούσιν εν Εφέσω και πιστοίς εν Χριστώ Ιησού

2 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.

3 Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ,

4 καθώς και εξελέξατο ημάς εν αυτώ προ καταβολής κόσμου είναι ημάς αγίους και αμώμους κατενώπιον αυτού, εν αγάπη

5 προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις αυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού,

6 εις έπαινον δόξης της χάριτος αυτού, εν η εχαρίτωσεν ημάς εν τω ηγαπημένω,

7 εν ω έχομεν την απολύτρωσιν διά του αίματος αυτού, την άφεσιν των παραπτωμάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού,

8 ης επερίσσευσεν εις ημάς εν πάση σοφία και φρονήσει,

9 γνωρίσας ημίν το μυστήριον του θελήματος αυτού κατά την ευδοκίαν αυτού, ην προέθετο εν αυτώ

10 εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, ανακεφαλαιώσασθαι τα πάντα εν τω Χριστώ, τα επί τοις ουρανοίς και τα επί της γης, εν αυτώ,

11 εν ω και εκληρώθημεν προορισθέντες κατά πρόθεσιν του τα πάντα ενεργούντος κατά την βουλήν του θελήματος αυτού,

12 εις το είναι ημάς εις έπαινον δόξης αυτού, τους προηλπικότας εν τω Χριστώ

13 εν ω και υμείς ακούσαντες τον λόγον της αληθείας, το ευαγγέλιον της σωτηρίας υμών, εν ω και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε τω Πνεύματι της επαγγελίας τω Αγίω,

14 ος εστιν αρραβών της κληρονομίας ημών, εις απολύτρωσιν της περιποιήσεως, εις έπαινον της δόξης αυτού.

Στίχ. 15-23. Προσεύχεται υπέρ αυτών.

15 Διά τούτο καγώ, ακούσας την καθ’ υμάς πίστιν εν τω Κυρίω Ιησού και την αγάπην την εις πάντας τους αγίους,

16 ου παύομαι ευχαριστών υπέρ υμών μνείαν υμών ποιούμενος επί των προσευχών μου,

17 ίνα ο Θεός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο πατήρ της δόξης, δώη υμίν πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως εν επιγνώσει αυτού,

18 πεφωτισμένους τους οφθαλμούς της καρδίας υμών, εις το ειδέναι υμάς τις  εστιν η ελπίς της κλήσεως αυτού, και τις ο πλούτος της δόξης της κληρονομίας αυτού εν τοις αγίοις,

19 και τι το υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως αυτού εις ημάς τους πιστεύοντας κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος αυτού,

20 ην ενήργησεν εν τω Χριστώ εγείρας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εν δεξιά αυτού εν τοις επουρανίοις

21 υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι

22 και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και αυτόν έδωκε κεφαλήν υπέρ πάντα τη εκκλησία,

23 ήτις εστί το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου. 

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

 Η Έφεσος ήτο επί των ημερών του Παύλου πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας της καλουμένης ανθυπατικής. Απετέλει δε ματά της εν Συρία Αντιοχείας και της εν Αιγύπτω Αλεξανδρείας τας τρείς μεγάλας πόλεις της Ανατολικής Μεσογείου. Έκειτο εις απόστασιν μικροτέραν των τριών μιλίων από της θαλάσσης, επί του ποταμού Καΰστρου, όστις κατά την Ρωμαϊκήν περίοδον ήτο πλωτός από της θαλασσίας ακτής μέχρι της πόλεως. Την πόλιν ταύτην επεσκέφθη  το κατ’ αρχάς ο Παύλος προερχόμενος εκ Κορίνθου περί το τέλος της δευτέρας αυτού αποστολικής οδοιπορίας. Και ωμίλησε μεν προς τους εκεί Ιουδαίους εισελθών εις την συναγωγήν, δεν παρέμεινεν όμως επί πολύν χρόνον, αλλ’ αφού αφήκεν εκεί τον Ακύλαν και την Πρίσκιλλαν, ανήλθεν εις τα Ιεροσόλυμα και απ’ εκεί κατέβη εις την Αντιόχειαν ( Πράξ. ιη΄ 22 ). Κατά την τρίτην πλέον αποστολικήν οδοιπορίαν του ο Παύλος ελθών εις την Έφεσον παρέτεινε την διαμονήν αυτού επί τριετίαν ολόκληρον. Ένεκα δε των μεγάλων επιτυχιών, τας οποίας είχε το κήρυγμά του, εκίνησε την έχθραν του αργυροκόπου Δημητρίου και πολλών τεχνιτών, των οποίων εθίγοντο τα συμφέροντα, λόγω του ότι ωλιγόστευον ολονέν οι ειδωλολάτραι αγορασταί των αργυρών ομοιωμάτων του ναού της Εφεσίας Αρτέμιδος, τα οποία ούτοι κατασκευάζοντες εμπορεύοντο. Ως εκ τούτου εσημειώθη μεγάλη στάσις, κατά την οποίαν εκινδύνευσεν η ζωή του Αποστόλου ( Πράξ. ιθ΄23-40 ). Περί το τέλος της τρίτης αποστολικής οδοιπορίας του σπεύδων ο Παύλος να ανέλθη εις Ιεροσόλυμα και μη θέλων να χρονοτριβήση καθ’ οδόν, όταν έφτασεν εις την Μίλητον, εκάλεσε να έλθουν εκεί οι πρεσβύτεροι της Εκκλησίας της Εφέσου, προς τους οποίους απηύθυνε την Πράξ. κ΄18-36 σπουδαιοτάτην ομιλίαν αυτού. Την επιστολήν αυτήν ο θείος Παύλος έγραψεν εν Ρώμη, όταν ήτο δέσμιος κατά την πρώτην φυλάκισιν αυτού και περί το τέλος αυτής, ήτοι περί το 62 ή 63 μ. Χ. Επειδή δε η επιστολή αύτη ούτε ασπασμούς αναφάφει εις το τέλος αυτής, ως εσυνήθιζε να πράττη εις όλας του τας επιστολάς ο Παύλος, είς τινα δε παλαιά χειρόγραφα δεν αναγράφεται εν τω προοιμίω το << εν Εφέσω >>, δι’ αυτό υπετέθη από πολλούς νεωτέρους ότι έγραψεν αυτήν ο Απόστολος ως είδος τι εγκυκλίου και απέστειλεν αυτήν εις την Έφεσον, ίνα διά φροντίδος αυτής κυκλοφορήση  εις περισσοτέρας Εκκλησίας, οίαι αι Εκκλησίαι Λαοδικείας Ιεραπόλεως, Περγάμου, Μιλήτου και αλλαχού της Φρυγίας. 

Η ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ΄

Στίχ. 1-5. Ανοχή και ταπεινοφροσύνη.

Αδελφοί, εάν  και προληφθή άνθρωπος εν τινι παραπτώματι, υμείς οι πνευματικοί καταρτίζετε τον τοιούτον εν πνεύματι πραότητος, σκοπών σεαυτόν, μη και συ πειρασθής.

2 αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως αναπληρώσατε τον νόμον του Χριστού.

3 ει γαρ δοκεί τις είναι τι μηδέν ων, εαυτόν φρεναπατά.

4 το δε έργον εαυτού δοκιμαζέτω έκαστος, και τότε εις εαυτόν μόνον το καύχημα έξει και ουκ εις τον έτερον

5 έκαστος γαρ το ίδιον φορτίον βαστάσει.

Στίχ. 6-10. Το καλόν προς πάντας.

6 Κοινωνείτω δε ο κατηχούμενος τον λόγον τω κατηχούντι εν πάσιν αγαθοίς.

7 Μη πλανάσθε, Θεός ου μυκτηρίζεται ο γαρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει

8 ότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού εκ της σαρκός θερίσει φθοράν, ο δε σπείρων εις το πνεύμα εκ του πνεύματος θερίσεο ζωήν αιώνιον.

9 το δε καλόν ποιούντες μη εκκακώμεν καιρώ γαρ ιδίω θερίσομεν μη εκλυόμενοι.

10 Άρα ουν ως καιρόν έχομεν, εργαζώμεθα το αγαθόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.

Στίχ. 11-18. Το καύχημα του Παύλου είναι ο Σταυρός του Χριστού.

11 Ίδετε πηλίκοις υμίν γράμμασιν έγραψα τη εμή χειρί.

12 όσοι θέλουσιν ευπροσωπήσαι εν σαρκί, ούτοι αναγκάζουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, μόνον ίνα μη τω σταυρώ του Χριστού διώκωνται.

13 ουδέ γαρ οι περιτετμημένοι αυτοί νόμον φυλάσσουσιν, αλλά θέλουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, ίνα εν τη υμετέρα σαρκί καυχήσωνται.

14 εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω.

15 εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις.

16 και όσοι τω κανόνι τούτω στοιχήσουσιν, ειρήνη επ’ αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ του Θεού.

17 Του λοιπού κόπους μοι μηδείς παρεχέτω εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματί μου βαστάζω.

18 Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά του πνεύματος υμών, αδελφοί αμήν.

Η ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄.

Στίχ. 1-12. Η περιτομή ανωφελής. Μόνον η πίστις ισχύει.

Τη ελευθερία ουν, η Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, στήκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε.

2 Ίδε εγώ Παύλος λέγω υμίν ότι εάν περιτέμνησθε, Χριστός υμάς ουδέν ωφελήσει.

3 μαρτύρομαι δε πάλιν παντί ανθρώπω περιτεμνομένω ότι οφειλέτης εστίν όλον τον νόμον ποιήσαι.

4 κατηργήθητε από του Χριστού οίτινες εν νόμω δικαιούσθε, της χάριτος εξεπέσατε

5 ημείς γαρ Πνεύματι εκ πίστεως ελπίδα δικαιοσύνης απεκδεχόμεθα.

6 εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη.

7 Ετρέχετε καλώς τις υμάς ενέκοψε τη αληθεία μη πείθεσθαι;

8 η πεισμονή ουκ εκ του καλούντος υμάς.

9 μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί.

10 εγώ πέποιθα εις υμάς εν Κυρίω ότι ουδέν άλλο φρονήσετε ο δε ταράσσων υμάς βαστάσει το κρίμα, όστις αν η.

11 εγώ δε, αδελφοί, ει περιτομήν έτι κηρύσσω, τι έτι διώκομαι; Άρα κατήργηται το σκάνδαλον του σταυρού.

12 όφελον και αποκόψονται οι αναστατούντες υμάς.

Στίχ. 13-21. <<Η σάρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος,

Το δε πνεύμα κατά της σαρκός>>.

13 Υμείς γαρ επ’ ελευθερία εκλήθητε, αδελφοί μόνον μη την ελευθερίαν εις αφορμήν τη σαρκί, αλλά διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλοις.

14 ο γαρ πας νόμος εν ενί λόγω πληρούται, εν τω αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν.

15 ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπ’ αλλήλων αναλωθήτε.

16 Λέγω δε, πνεύματι περιπατείτε και επιθυμίαν σαρκός ου μη τελέσητε.

17 η γαρ σαρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος, το δε πνεύμα κατά της σαρκός ταύτα δε αντίκειται αλλήλοις, ίνα μη α αν θέλητε ταύτα ποιήτε.

18 ει δε Πνεύματι άγεσθε, ουκ εστέ υπό νόμον.

19 φανερά δε εστι τα έργα της σαρκός, άτινά εστι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια,

20 ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθραι, έρεις, ζήλοι, θυμοί, εριθείαι, διχοστασίαι, αιρέσεις,

21 φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι και τα όμοια τούτοις, α προλέγω υμίν καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν.

Στίχ. 22-26. Ο καρπός του Αγίου Πνεύματος.

22 ο δε καρπός του Πνεύματος εστιν αγάπη, χαρά ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις,

23 πραότης, εγκράτεια κατά των τοιούτων ουκ έστι νόμος.

24 οι δε του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις.

25 Ει ζώμεν Πνεύματι, πνεύματι και στοιχώμεν.

26 μη γινώμεθα κενόδοξοι, αλλήλους προκαλούμενοι, αλλήλοις φθονούντες.