Παροιμίες για τον Σταυρό

Έχεις το Σταυρό στα στήθια;
Έχεις το Χριστό βοήθεια.

Όταν κάνεις το Σταυρό σου, 
έχεις φίλο τον εχθρό σου. 

Σταυρωμένο ψωμί, 
γλύκα στο στόμα και στην ψυχή. 

Μαξιλάρι με Σταυρό, 
φέρνει ύπνο ελαφρό. 

Σταύρωνα και πήγαινα, 
φορτωμένος γύριζα. 

Σπείρε σταυρωμένο σπόρο, 
να μικρύνει το κατώϊ.

Μαντρί σταυρωμένο, 
γάλα πλημμυρισμένο. 

Δεν το βάνει το μυαλό μου, 
γι' αυτό κάνω το Σταυρό μου.

Σταυρός, Χριστός και Παναγία, 
χαρά Θεού και ευλογία. 

Κάνε πάντα το Σταυρό σου, 
και θα φέγγει το μυαλό σου. 

Σαν κλειδώνω με Σταυρό, 
κάνω ύπνο ελαφρό. 

Όποιος κάνει το Σταυρό του, 
όπλο έχει στο πλευρό του. 

Σταύρωνε και άγιαζε, 
και αφέντης πλάγιαζε. 

Ζερβά δεξιά 'ναι ο Σταυρός, 
κι από πάνω Τ' ο Χριστός. 

Αν δεν ήταν ο Σταυρός, 
θα μας έτρωγε ο οχτρός. 

Σταυρός υψώνεται, 
θάνατος χαντακώνεται. 

Σταυρός στον κόρφο σου; 
αγάπη στην ψυχή σου. 

Στη Σημαία ο Σταυρός, 
ο στρατός πάει εμπρός.

Σταύρωνε τα κλήματα, 
κι αγόραζε βαρέλια. 

Καν' Τον μιά με το δεξί σου, 
κι εκατό με την ψυχή σου. 

Σταυρωμένα τα χωράφια, 
φαρδεμένα τα αμπάρια.

ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Η Εκκλησία των Φιλίππων, πόλεως της Μακεδονίας πλησίον της σημερινής Καβάλας κειμένης, Ιδρύθη υπό του θείου Παύλου κατά την δευτέραν αποστολικήν οδοιπορίαν του περί το έτος 52 μ. Χ. Υπήρξε δε αύτη η πρώτη εν Ευρώπη Ιδρυθείσα Εκκλησία (Πράξ. ιστ΄12). Συνοδευόμενος υπό του Σίλα και του Τιμοθέου ο θείος Απόστολος απηυθύνθη κατ' αρχάς εις τους εν Φιλίπποις Ιουδαίους, πρώτη δε ελκυσθείσα εις την χριστιανικήν πίστιν υπήρξεν η πορφυρόπωλις Λυδία, ήτις και εβαπτίσθη μεθ' όλου του οίκου της. Εξ αφορμής αφ' ετέρου της θεραπείας, την οποίαν ενήργησεν ο Παύλος επί μιάς παιδίσκης, ήτις είχε μαντικόν πνεύμα, εδάρησαν και εφυλακίσθησαν και ο Παύλος και ο Σίλας, η θαυμασία δε απελευθέρωσίς των από τα δεσμά εγένετο αιτία να προσελκυσθή εις την χριστιανικήν πίστιν και ο δεσμοφύλαξ, όστις εβαπτίσθη μεθ' ολοκλήρου της οικογενείας αυτού. Τας λεπτομερείας της φυλακίσεως των δύο Αποστόλων και τα επακολουθήσαντα εις αυτήν αναγινώσκομεν εις το 16ον κεφάλαιον των Πράξεων (στίχ. 16-40). 
Δευτέραν φοράν επεσκέφθη ο Απόστολος την Εκκλησίαν των Φιλίππων κατά την τρίτην αποστολικήν οδοιπορίαν του περί το έτος 57 μ.Χ., διά τρίτην δε φοράν, όταν περί το τέλος της οδοιπορίας του ταύτης επανήρχετο εις Ιεροσόλυμα (Πράξ. κ΄6). 
Την επιστολήν ταύτην έγραψεν ο Απόστολος εκ Ρώμης κατά το πρώτον έτος της πρώτης φυλακίσεώς του. Έλαβε δε αφορμήν εις το να γράψη αυτήν εξ ασθενείας και αναρρώσεως του Επαφροδίτου, με τον οποίον οι Φιλιππήσιοι είχον αποστείλει χρηματικήν ενίσχυσιν εις τον Απόστολον. Όταν λοιπόν ο Επαφρόδιτος ανέρρωσε, διά να μη ανησυχούν οι Φιλιππήσιοι, οίτινες εν τω μεταξύ είχον πληροφορηθή τα της ασθενείας του απεσταλμένου των (Φιλιπ. β΄25-26), παρεκίνησε τούτον να επιστρέψη και επί τη ευκαιρία ταύτη ο Απόστολος έγραψε την επιστολήν του αυτήν, διά να εκφράση τας ευχαριστίας του εις τους Φιλιππησίους διότι τον ενεθυμήθησαν, αλλά και διά να τους απευθύνη συμβουλάς και εντολάς συμφώνως προς τας πληροφορίας, τα οποίας είχε λάβει παρά του Επαφροδίτου.

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ΄ 

Στίχ. 1-4. Αμοιβαία καθήκοντα γονέων και τέκνων.

Τα τέκνα υπακούετε τοις γονεύσιν υμών εν Κυρίω τούτο γαρ εστι δίκαιον. 
2 τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα, ήτις στίν εντολή πρώτη εν επαγγελία, 
3 ίνα ευ σοι γένηται και έση μακροχρόνιος επί της γης. 
4 και οι πατέρες μη παροργίζετε τα τέκνα υμών, αλλ' εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. 

Στίχ. 5-9. Καθήκοντα κυρίων και δούλων. 

5 Οι δούλοι υπακούετε τοις κυρίοις κατά σάρκα μετά φόβου και τρόμου εν απλότητι της καρδίας υμών ως τω Χριστώ, 
6 μη κατ' οφθαλμοδουλίαν ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ' ως δούλοι του Χριστού, ποιούντες το θέλημα του Θεού εκ ψυχής, 
7 μετ' ευνοίας δουλεύοντες ως τω Κυρίω και ουκ ανθρώποις, 
8 ειδότες ότι ο εάν τι έκαστος ποιήση αγαθόν, τούτο κομιείται παρά του Κυρίου, είτε δούλος είτε ελεύθερος. 
9 Και οι κύριοι τα αυτά ποιείτε προς αυτούς, ανιέντες την απειλήν, ειδότες ότι και υμών αυτών ο Κύριος εστιν εν ουρανοίς, και προσωποληψία ουκ έστι παρ' αυτώ. 

Στίχ. 10-13. Προτροπή προς θαρραλέον αγώνα.

10 Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού. 
11 ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου 
12 ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις. 
13 διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι.

Στίχ. 14-20. Ο πνευματικός οπλισμός του Χριστιανού.

14 στήτε ουν περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία, και ενδυσάμενοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, 
15 και υποδησάμενοι τους πόδας εν ετοιμασία του ευαγγελίου της ειρήνης, 
16 επί πάσιν αναλαβόντες τον θυρεόν της πίστεως, εν ω δυνήσεσθε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι 
17 και την περικεφαλαίαν του σωτηρίου δέξασθε, και την μάχαιραν του Πνεύματος, ο εστι ρήμα Θεού, 
18 διά πάσης προσευχής και δεήσεως, προσευχόμενοι εν παντί καιρώ εν Πνεύματι, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες εν πάση προσκαρτερήσει και δεήσει περί πάντων των αγίων, 
19 και υπέρ εμού, ίνα μοι δοθή λόγος εν ανοίξει του στόματός μου, εν παρρησία γνωρίσαι το μυστήριον του ευαγγελίου, 
20 υπέρ ου πρεσβεύω εν αλύσει, ίνα εν αυτώ παρρησιάσωμαι ως δει με λαλήσαι.

Στίχ. 21-24. Η αποστολή του Τυχικού.

21 Ίνα δε ειδήτε και υμείς τα κατ' εμέ, τι πράσσω, πάντα υμίν γνωρίσει Τυχικός ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονον εν Κυρίω, 
22 ον έπεμψα προς υμάς εις αυτό τούτο, ίνα γνώτε τα περί ημών και παρακαλέση τας καρδίας υμών. 
23 Ειρήνη τοις αδελφοίς και αγάπη μετά πίστεως από Θεού πατρός και Κυρίου Ιησού Χριστού. 
24 Η χάρις μετά πάντων των αγαπώντων τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εν αφθαρσία αμήν.

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄

Στίχ. 1-21. <<Μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά>>. 

Γίνεσθε ουν μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά, 

2 και περιπατείτε εν αγάπη, καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν ημάς και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ ημών προσφοράν και θυσίαν τω Θεώ εις οσμήν ευωδίας. 

3 πορνείαν δε και πάσα ακαθαρσία ή πλεονεξία μηδέ ονομαζέσθω εν υμίν, καθώς πρέπει αγίοις, 

4 και αισχρότης και μωρολογία ή ευτραπελία, τα ουκ ανήκοντα, αλλά μάλλον ευχαριστία. 

5 τούτο γαρ έστε γινώσκοντες, ότι πας πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, ος εστιν ειδωλολάτρης, ουκ έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού. 

6 Μηδείς υμάς απατάτω κενοίς λόγοις διά ταύτα γαρ έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας. 

7 μη ουν γίνεσθε συμμέτοχοι αυτών. 

8 ήτε γαρ ποτε σκότος, νυν δε φως εν Κυρίω ως τέκνα φωτός περιπατείτε 

9 ο γαρ καρπός του Πνεύματος εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία 

10 δοκιμάζοντες τι εστιν ευάρεστον τω Κυρίω. 

11 και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε 

12 τα γαρ κρυφή γινόμενα υπ αυτών αισχρόν εστι και λέγειν 

13 τα δε πάντα ελεγχόμενα υπό του φωτός φανερούται παν γαρ το φανερούμενον φως εστι. 

14 διό λέγει έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ των νεκρών, και επιφαύσει σοι ο Χριστός. 

15 Βλέπετε ουν πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί, 

16 εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι. 

17 διά τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου. 

18 και μη μεθύσκεσθε οίνω, εν ω εστιν ασωτία, αλλά πληρούσθε εν Πνεύματι, 

19 λαλούντες εαυτοίς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω, 

20 ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τω Θεώ και πατρί, 

21 υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Χριστού. 

Στίχ. 22-33. Αμοιβαία καθήκοντα των χριστιανών συζύγων. 

22 Αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν υποτάσσεσθε ως τω Κυρίω, 

23 ότι ο ανήρ εστι κεφαλή της γυναικός, ως και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός εστι σωτήρ του σώματος. 

24 αλλ' ώσπερ η εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν εν παντί. 

25 οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής, 

26 ίνα αυτήν αγιάση καθαρίσας τω λουτρώ του ύδατος εν ρήματι, 

27 ίνα παραστήση αυτήν εαυτώ ένδοξον την εκκλησίαν, μη έχουσαν σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλ' ίνα η αγία και άμωμος. 

28 ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά 

29 ουδείς γαρ ποτε την εαυτού σάρκα εμίσησεν, αλλ' εκτρέφει και θάλπει αυτήν, καθώς και ο Κύριος την εκκλησίαν 

30 ότι μέλη εσμέν του σώματος αυτού, εκ της σαρκός αυτού και εκ των οστέων αυτού 

31 αντί τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. 

32 το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν. 

33 πλην και υμείς οι καθ' ένα έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως αγαπάτω ως εαυτόν, η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα. 

Китай-город Собор Василия Блаженного Красная пл.

Собор Василия Блаженного (Покровский собор, 1555-1560 годы) в Москве на Красной площади - главный храм столицы России. Поэтому для многих жителей планеты он является символом России, так же как Эйфелева башня для Франции или Статуя Свободы для Америки. В настоящее время храм является филиалом Государственного Исторического музея.С 1990 года он входит в Список объектов Всемирного наследия ЮНЕСКО в России. Вид со стороны Васильевского спуска.

Αγίου Βασιλείου 

Κόκκινη Πλατεία. 

Kαθεδρικό του Αγίου Βασιλείου (Pokrovsky καθεδρικό ναό, τα έτη 1555-1560), στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας - η κύρια εκκλησία της ρωσικής πρωτεύουσας. Ως εκ τούτου, για πολλούς ανθρώπους στον κόσμο, είναι ένα σύμβολο της Ρωσίας, καθώς και ο Πύργος του Άιφελ στη Γαλλία ή το Άγαλμα της Ελευθερίας για την Αμερική. Επί του παρόντος, ο ναός είναι ένας κλάδος της το Κρατικό Ιστορικό Μουσείο. Από το 1990, είναι στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ρωσίας. Θέα από την κάθοδο Vasilevsky.