Ανατολικά τροπάρια

Είναι στιχηρά ιδιόμελα, που ψάλλονται στον Όρθρο των Κυριακών και αναφέρονται στο γεγονός της ζωηφόρου Αναστάσεως του Χριστού. Υποστηρίζεται πως την ονομασία τους τα τροπάρια την οφείλουν στο γεγονός ότι αναφέρονται στη στιγμή εκείνη, που <<ανέστη ο Κύριος>> εκ του μνημείου. Άλλοι υποστηρίζουν πως την ονομασία τους οι ύμνοι την χρωστούν στον δημιουργό τους, τον Ανατόλιο Πατριάρχη Κων/λεως. 

Ειρμολόγιον

Μουσικό βιβλίο που περιέχει τους Ειρμούς, τις Καταβασίες όλου του έτους, τους κανόνες και άλλα τροπάρια. Είναι γραμμένο σε αργό και σε σύντομο μέλος.

Αναστασιματάριον

Μουσικό βιβλίο, που χρησιμοποιούν οι ιεροψάλτες της εκκλησίας μας, και περιέχει τις ακολουθίες του Εσπερινού του Σαββάτου και του Όρθρου της Κυριακής. Λέγεται Αναστασιματάριον, γιατί οι ακολουθίες του Σαββάτου και της Κυριακής είναι αφιερωμένες στον Αναστάντα Χριστό. Το Αναστασιματάριο διαιρείται σε αργό και σύντομο και περιέχει τα αναστάσιμα τροπάρια του Σαββάτου και της Κυριακής και των οκτώ ήχων. 

ΑΙ ΔΥΟ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ

Ο Τιμόθεος κατήγετο εκ Λύστρων της Λυκαονίας, ήτο δε υιός γυναικός Ιουδαίας πιστής και πατρός Έλληνος. Εις την χριστιανικήν πίστιν προσειλκύσθη υπ' αυτού του Παύλου, πιθανώς κατά την πρώτην αποστολικήν οδοιπορίαν του και προσελήφθη υπ' αυτού ως ακόλουθος και βοηθός του κατά την δευτέραν αποστολικήν οδοιπορίαν. Προκειμένου δε να διευκολύνη ο Απόστολος την μεταξύ των Ιουδαίων δράσιν του Τιμοθέου, δεν αδίστασε να υποβάλη αυτόν εις περιτομήν, επειδή εγνώριζον όλοι οι Ιουδαίοι της περιχώρου εκείνης, ότι ο πατήρ του Τιμοθέου ήτο Έλλην ( Πράξ. ιστ΄ 1-3 ). Και ως εκ τούτου κατ' ουδένα λόγον θα εδέχοντο να ακούσουν την διδασκαλίαν του. Ευθύς από των πρώτων ημερών της προσλήψεώς του από τον Παύλον επέδειξεν ο Τιμόθεος στοργήν και υπακοήν τοιαύτην προς αυτόν, ώστε να μαρτυρή ο Απόστολος, ότι << ως πατρί τέκνον συν εμοί εδούλευσεν εις το ευαγγέλιον >>, να χαρακτηρίζη δε αυτόν ως << ισόψυχον >> ( Φιλιπ. β΄20-22 ). Κατά δε την τρίτην αποστολικήν οδοιπορίαν ευρίσκομεν τον Τιμόθεον πλησίον του Παύλου εν Εφέσω, οπόθεν αποστέλλεται εις Μακεδονίαν ( Πράξ. ιθ' 22 ), εκεί δε συνηντήθη πάλιν μετά του Παύλου, τον οποίον ηκολούθησεν εις Κόρινθον, Τρωάδα και Ιεροσόλυμα ( Β΄ Κορινθ. α΄ 1, Ρωμ. ιστ΄ 21, Πράξ. κ΄ 4-5 ). Κατά την εν Ρώμη φυλάκισιν του Παύλου ο Τιμόθεος ευρίσκετο εκεί μετά του Αποστόλου ( Φιλιπ. α΄ 1, Κολ. α΄ 1, Φιλήμ. 1 ). Όταν δε ο Παύλος επηλευθερώθη και επεχείρησε την τετάρτην αυτού αποστολικήν οδοιπορίαν, ήλθε μετ' αυτού εις Έφεσον και κατά παραγγελίαν του Αποστόλου παρέμεινεν εκεί. Κατά το διάστημα τούτο της εις Έφεσον παραμονής του Τιμοθέου εγράφη η επιστολή αύτη. Ότε δε ο Παύλος επανελθών ειςΡώμην συνελήφθη εκ νέου και επρόκειτο να θανατωθή, έγραψε προς αυτόν και την δευτέραν επιστολήν, διά της οποίας τον εκάλει να έλθη προς αυτόν ( Β΄ Τιμόθ. δ΄ 9 ), φαίνεται δε, ότι πράγματι ο Τιμόθεος έσπευσεν εις συνάντησιν του Αποστόλου. Πρβλ. Εβρ. ιγ΄ 23. Κατά τας Αποστολικάς Διαταγάς ( βιβλ. Ζ΄46, 3 ) ο Τιμόθεος επέστρεψε και πάλιν εις την Έφεσον, όπου και παρέμεινε μέχρι των χρόνων του αυτοκράτορος Δομητιανού, επί του οποίου και υπέστη θάνατον μαρτυρικόν. 

ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' 

Στίχ. 1-5. Ζητεί τας προσευχάς των.

Το λοιπόν προσεύχεσθε, αδελφοί, περί ημών, ίνα ο λόγος του Κυρίου τρέχη και δοξάζηται, καθώς και προς υμάς, 
2 και ίνα ρυσθώμεν από των ατόπων και πονηρών ανθρώπων ου γαρ πάντων η πίστις. 
3 πιστός δε εστιν ο Κύριος, ος στηρίξει υμάς και φυλάξει από του πονηρού. 
4 Πεποίθαμεν δε εν Κυρίω εφ' υμάς ότι α παραγγέλλομεν υμίν και ποιείτε και ποιήσετε. 
5 Ο δε Κύριος κατευθύναι υμών τας καρδίας εις την αγάπην του Θεού και εις την υπομονήν του Χριστού. 

Στίχ. 6-18. Προτροπαί και εντολαί διά τους αέργους. 

6 Παραγγέλλομεν δε υμίν, αδελφοί, εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στέλλεσθαι υμάς από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος και μη κατά την παράδοσιν ην παρέλαβον παρ' ημών. 
7 αυτοί γαρ οίδατε πως δει μιμείσθαι ημάς, ότι ουκ ητακτήσαμεν εν υμίν, 
8 ουδέ δωρεάν άρτον εφάγομεν παρά τινος, αλλ' εν κόπω και μόχθω, νύκτα και ημέραν εργαζόμενοι, προς το μη επιβαρήσαί τινα υμών
9 ουχ ότι ουκ έχομεν εξουσίαν, αλλ' ίνα εαυτούς τύπον δώμεν υμίν εις το μιμείσθαι ημάς. 
10 και γαρ ότε ήμεν προς υμάς, τούτο παρηγγέλλομεν υμίν, τούτο παρηγγέλλομεν υμίν, ότι ει τις ου θέλει εργάζεσθαι, μηδέ εσθιέτω. 
11 ακούομεν γαρ τινας περιπατούντας εν υμίν ατάκτως, μηδέν εργαζομένους, αλλά περιεργαζομένους 
12 τοις δε τοιούτοις παραγγέλλομεν και παρακαλούμεν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα μετά ησυχίας εργαζόμενοι τον εαυτών άρτον εσθίωσιν. 
13 Υμείς δε, αδελφοί, μη εκκακήσητε καλοποιούντες. 
14 ει δε τις ουχ υπακούει τω λόγω ημών διά της επιστολής, τούτον σημειούσθε, και μη συναναμίγνυσθε αυτώ, ίνα εντραπή 
15 και μη ως εχθρόν ηγείσθε, αλλά νουθετείτε ως αδελφόν. 
16 Αυτός δε ο Κύριος της ειρήνης δώη υμίν την ειρήνην διά παντός εν παντί τρόπω. Ο Κύριος μετά πάντων υμών. 
17 Ο ασπασμός τη εμή χειρί Παύλου, ο εστι σημείον εν πάση επιστολή ούτω γράφω. 
18 Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων υμών αμήν.