ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' 

Στίχ. 1-10. Οδηγίαι διά την προσευχήν.

Παρακαλώ ουν πρώτον πάντων ποιείσθαι δεήσεις, προσευχάς, εντεύξεις, ευχαριστίας, υπέρ πάντων ανθρώπων, 
2 υπέρ βασιλέων και πάντων των εν υπεροχή όντων, ίνα ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι. 
3 τούτο γαρ καλόν και απόδεκτον ενώπιον του σωτήρος ημών Θεού, 
4 ος πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. 
5 εις γαρ Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, 
6 ο δους εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, το μαρτύριον καιροίς ιδίοις, 
7 εις ο ετέθην εγώ κήρυξ και απόστολος, - αλήθειαν λέγω εν Χριστώ, ου ψεύδομαι, - διδάσκαλος εθνών εν πίστει και αληθεία. 
8 Βούλομαι ουν προσεύχεσθαι τους ανδράς εν παντί τόπω, επαίροντας οσίους χείρας χωρίς οργής και διαλογισμού. 
9 ωσαύτως και τας γυναίκας εν καταστολή κοσμίω, μετά αιδούς και σωφροσύνης κοσμείν εαυτάς, μη εν πλέγμασιν ή χρυσώ ή μαργαρίταις ή ιματισμώ πολυτελεί, 
10 αλλ' ο πρέπει γυναιξίν επαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι' έργων αγαθών.  

Στίχ. 11-15. Απαγορεύει εις τας γυναίκας να ομιλούν εις τας δημοσίας συναθροίσεις των πιστών. 

11 Γυνή εν ησυχία μανθανέτω εν πάση υποταγή 
12 γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός, αλλ' είναι εν ησυχία. 
13 Αδάμ γαρ πρώτος επλάσθη, είτα Εύα 
14 και Αδάμ ουκ ηπατήθη, η δε γυνή απατηθείσα εν παραβάσει γέγονε 
15 σωθήσεται δε διά της τεκνογονίας, εάν μείνωσιν εν πίστει και αγάπη και αγιασμώ μετά σωφροσύνης. 

Κατανυκτικά

Ύμνοι που ψάλλονται την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και προκαλούν κατάνυξη στους πιστούς και τους προτρέπουν στην άσκηση, την εγκράτεια και τη μετάνοια. Είναι οι ωραιότεροι ύμνοι της Εκκλησίας μας.

Εκτενής

Σειρά αιτημάτων, που απαγγέλλονται εμμελώς από τον ιερέα ή τον διάκονο μετά την είσοδο του Εσπερινού. Η Εκτενής στη θεία Λειτουργία διαβάζεται << χθαμαλή τη φωνή >> μετά την μικρή Είσοδο. Η Εκτενής αρχίζει με το << Είπωμεν πάντες... >> και τελειώνει με την εκφώνηση << Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις... >>.

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄

Στίχ. 1-4. Ο Παύλος υπενθυμίζει εις τον Τιμόθεον παραγγελίαν 
                την οποίαν του έχει δώσει. 

Παύλος απόστολος Ιησού Χριστού κατ' επιταγήν Θεού σωτήρος ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού της ελπίδος ημών, 
2 Τιμοθέω γνησίω τέκνω εν πίστει χάρις, έλεος, ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Χριστού Ιησού του Κυρίου ημών. 
3 Καθώς παρεκάλεσά σε προσμείναι εν Εφέσω, πορευόμενος εις Μακεδονίαν, ίνα παραγγείλης τισί μη ετεροδιδασκαλείν 
4 μηδέ προσέχειν μύθοις και γενεαλογίαις απεράντοις, αίτινες ζητήσεις παρέχουσι μάλλον ή οικονομίαν Θεού την εν πίστει 

Στίχ. 5-11. Οι ψευδοδιδάσκαλοι της Εφέσου δεν εννοούν ούτε τον νόμον, 
                  ούτε το ευαγγέλιον. 

5 το δε τέλος της παραγγελίας εστίν αγάπη εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής και πίστεως ανυποκρίτου, 
6 ων τινες αστοχήσαντες εξετράπησαν εις ματαιολογίαν, 
7 θέλοντες είναι νομοδιδάσκαλοι, μη νοούντες μήτε α λέγουσι μήτε περί τίνων διαβεβαιούνται. 
8 Οίδαμεν δε ότι καλός ο νόμος, εάν τις αυτώ νομίμως χρήται, 
9 ειδώς τούτο, ότι δικαίω νόμος ου κείται, ανόμοις δε και ανυποτάκτοις, ασεβέσι και αμαρτωλοίς, ανοσίοις και βεβήλοις, πατρολώαις και μητρολώαις, ανδροφόνοις, 
10 πόρνοις, αρσενοκοίταις, ανδραποδισταίς, ψεύσταις, επιόρκοις, και ει τι έτερον τη υγιαινούση διδασκαλία αντίκειται, 
11 κατά το ευαγγέλιον της δόξης του μακαρίου Θεού, ο επιστεύθην εγώ. 

Στίχ. 12-17. Εις τον Παύλον εξεδηλώθη το θείον έλεος. 

12 Και χάριν έχω τω ενδυναμώσαντί με Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ότι πιστόν με ηγήσατο, θέμενος εις διακονίαν 
13 τον πρότερον όντα βλάσφημον και διώκτην και υβριστήν αλλ' ηλεήθην, ότι αγνοών εποίησα εν απιστία, 
14 υπερεπλεόνασε δε η χάρις του Κυρίου ημών μετά πίστεως και αγάπης της εν Χριστώ Ιησού. 
15 Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι Χριστός Ιησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμι εγώ 
16 αλλά διά τούτο ηλεήθην, ίνα εν εμοί πρώτω ενδείξηται Ιησούς Χριστός την πάσαν μακροθυμίαν, προς υποτύπωσιν των μελλόντων πιστεύειν επ' αυτώ εις ζωήν αιώνιον. 
17 Τω δε βασιλεί των αιώνων, αφθάρτω, αοράτω, μόνω σοφώ Θεώ, τιμή και δόξα εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. 

Στίχ. 18-20. Προτρέπει τον Τιμόθεον να αγωνίζεται τον καλόν αγώνα. 

18 Ταύτην την παραγγελίαν παρατίθεμαί σοι, τέκνον Τιμόθεε, κατά τας προαγούσας επί σε προφητείας, ίνα στρατεύη εν αυταίς την καλήν στρατείαν, 
19 έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, ην τινες απωσάμενοι περί την πίστιν εναυάγησαν 
20 ων εστιν Υμέναιος και Αλέξανδρος, ους παρέδωκα τω σατανά, ίνα παιδευθώσι μη βλασφημείν. 

Ψάλτες

Ειδική κατηγορία πιστών που γνωρίζει την Εκκλησιαστική, Βυζαντινή Μουσική και ψάλλει τους ύμνους στην Εκκλησία. Οι ψάλτες ανήκουν στον κατώτερο κλήρο και μαζί με τους αναγνώστες υπήρχαν στην αρχαία Εκκλησία. Στις Διαταγές των Αγίων Αποστόλων αναφέρεται <<... υπέρ Αναγνωστών και ψαλτών... δεηθώμεν >>. Οι ψάλτες πρέπει να ψάλλουν κατανυκτικά και ταπεινά << άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω >> γράφει ο απόστολος Παύλος. Αλλά και η ΣΤ΄ Οικουμενική σύνοδος όρίζει στον 75ο Κανόνα, πως πρέπει να ψάλλουν << μετά πολλής προσοχής και κατανύξεως τας τοιαύτας ( τις ιερές ακολουθίες ) ψαλμωδίας προσάγειν τω των κρυπτών εφόρω Θεώ...>>. Γιατί η ψαλμωδία δεν είναι καλλιτεχνική επίδειξη, αλλά εκκλησιαστική διακονία, και όπως πολύ εύστοχα σημειώνει ένας σύγχρονος θεολόγος << η εκκλησία δεν θέλει καλλιτέχνες και τραγουδιστές, αλλά ανθρώπους με ιερατική και λειτουργική συνείδηση, που να θέλουν και να ξέρουν να μεταχειρισθούν την όποια φωνή τους έδωσε ο Θεός >>.