ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄

Στίχ. 1-9. Έρχονται καιροί δύσκολοι.

Τούτο δε γίνωσκε, ότι εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί

2 έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι,

3 άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι,

4 προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι,

5 έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι. και τούτους αποτρέπου.

6 εκ τούτων γαρ εισιν οι ενδύνοντες εις τας οικίας και αιχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα αμαρτίαις, αγόμενα επιθυμίαις ποικίλαις,

7 πάντοτε μανθάνοντα και μηδέποτε εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν δυνάμενα.

8 ον τρόπον δε Ιαννής και Ιαμβρής αντέστησαν Μωϋσεί, ούτω και ούτοι ανθίστανται τη αληθεία, άνθρωποι κατεφθαρμένοι τον νουν, αδόκιμοι περί την πίστιν.

9 αλλ’ ου προκόψουσιν επί πλείον η γαρ άνοια αυτών έκδηλος έσται πάσιν, ως και η εκείνων εγένετο.

Στίχ, 10-17. Ο Τιμόθεος πρέπει να μείνη σταθερός.

10 Συ δε παρηκολούθηκάς μου τη διδασκαλία, τη αγωγή, τη προθέσει, τη πίστει, τη μακροθυμία, τη αγάπη, τη υπομονή,

11 τοις διωγμοίς, τοις παθήμασιν, οία μοι εγένοντο εν Αντιοχεία, εν Ικονίω, εν Λύστροις. οίους διωγμούς υπήνεγκα! Και εκ πάντων με ερρύσατο ο Κύριος.

12 και πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται

13 πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι.

14 συ δε μένε εν οις έμαθες και επιστώθης, ειδώς παρά τίνος έμαθες,

15 και ότι από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν διά πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.

16 πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη,

17 ίνα άρτος ή ο του Θεού άνθρωπος, προς παν έργον αγαθόν εξηρτισμένος. 

Μικρά Συναπτή

Είναι η συχνή προτροπή << Έτι και έτι εν Ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν >> του λειτουργού ιερέως ή διακόνου, που προσκαλεί τους πιστούς να προσευχηθούν στο Θεό εντονότερα και εκτενέστερα και να ζητήσουν την πρεσβεία των αγίων και της Θεοτόκου. Η Μικρά Συναπτή παρεμβάλλεται μεταξύ των Αντιφώνων στη θεία Λειτουργία. Στον Εσπερινό λέγεται μετά το Κάθισμα του ψαλτηρίου ( σήμερα παραλείπεται ), στον Όρθρο μετά τη συμπλήρωση της α' Στιχολογίας, μετά τα Αναστάσιμα Ευλογητάρια ( μόνο τις Κυριακές ), μετά την Γ' ωδή και μετά την ΣΤ' ωδή. Η Μικρά Συναπτή λέγεται και στις τρεις στάσεις των Εγκωμίων στον Όρθρο του Μεγάλου Σαββάτου. 

Ψαλμός - ψαλμοί

Οι ψαλμοί είναι τα ιερά άσματα που πήρε η Εκκλησία μας από την παλαιά Διαθήκη. Είναι οι ψαλμοί του Δαυΐδ που περιέχονται στο ψαλτήριο και ψάλλονται ή διαβάζονται σε όλες σχεδόν τις ακολουθίες. Οι ψαλμοί απετέλεσαν την πηγή της Υμνολογίας μας. Οι ψαλμοί είναι 151 και τους περισσότερους έχει γράψει ο προφητάναξ Δαυΐδ. Ο 151ος ψαλμός ευρίσκεται εκτός της σειράς αρίθμησης. 

Επιτάφιος Θρήνος

Είναι τα Εγκώμια που ψάλλονται σε τρεις στάσεις στον Όρθρο του Μεγάλου Σαββάτου. Είναι ο θρήνος της Θεοτόκου γιά την << Σφαγήν την άδικον >> του Ιησού Χριστού. Είναι το μοιρολόϊ της Παρθένου. Τα Εγκώμια εκδίδονται σε αυτοτελή τευχίδια με τον συναισθηματικά φορτισμένο τίτλο << Επιτάφιος Θρήνος >>.

Επιφωνήματα

Λέξεις ή μικρές φράσεις δοξολογικού χαρακτήρα που ψάλλονται τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας και άλλων Ιερών ακολουθιών. Το περισσότερο γνωστό επιφώνημα είναι το Αλληλούϊα, που ψάλλεται στο τέλος του χερουβικού ύμνου και του Κοινωνικού.