Η ζωή μας, έλεγε ο στάρετς, μπορεί να συγκριθή με μιά λαμπάδα καμωμένη από κερί με φυτίλι, που καίει με μιά φλόγα που εμείς ανάψαμε. Το κερί είναι η πίστη μας, το φυτίλι η ελπίδα μας και η φλόγα, η αγάπη που ενώνει την πίστη μαζί με την ελπίδα, όπως το κερί και το φυτίλι καίνε μαζί με αποτέλεσμα τη φωτιά. Ένα κερί κακής ποιότητος βγάζει, όταν το ανάβης και όταν το σβήνης, μιά άσχημη μυρωδιά. Όμοια είναι και η ζωή ενός αμαρτωλού. Κοιτώντας ένα αναμμένο κερί, κυρίως στην εκκλησία, σκεπτόμαστε πάντα την αρχή, το ξετύλιγμα και το τέλος της ζωής μας: όπως λοιώνει ένα αναμμένο κερί μπροστά στο πρόσωπο του Θεού, έτσι και κάθε στιγμή λιγοστεύει η ζωή μας πλησιάζοντας στο τέρμα της. Αυτή η σκέψη θα μας βοηθήση να μη διασπώμεθα στην εκκλησία, να προσευχώμαστε με περισσότερη θέρμη και να κάνουμε το παν γιά να μοιάζη η ζωή μας με λαμπάδα καμωμένη από αγνό κερί, που καίγεται και σβήνει χωρίς άσχημη μυρωδιά.

Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ.

Μετέωρα -  Метеоры                                         

Α' ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι’ 

Στίχ. 1-13. Τιμωρίαι των Ισραηλιτών εις την έρημον. 


Ου θέλω δε υμάς αγνοείν, αδελφοί, ότι οι πατέρες ημών πάντες υπό την νεφέλην ήσαν, και πάντες διά της θαλάσσης διήλθον, 
2 και πάντες εις τον Μωϋσήν εβαπτίσαντο εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση, 
3 και πάντες το αυτό βρώμα πνευματικόν έφαγον, 
4 και πάντες το αυτό πόμα πνευματικόν έπιον έπινον γαρ εκ πνευματικής ακολουθούσης πέτρας, η δε πέτρα ην ο Χριστός. 
5 αλλ’ ουκ εν τοις πλείοσιν αυτών ευδόκησεν ο Θεός κατεστρώθησαν γαρ εν τη ερήμω. 
6 Ταύτα δε τύποι ημών εγενήθησαν, εις το μη είναι ημάς επιθυμητάς κακών, καθώς κακείνοι επεθύμησαν. 
7 μηδέ ειδωλολάτραι γίνεσθε, καθώς τινες αυτών, ως γέγραπται εκάθισεν ο λαός φαγείν και πιείν, και ανέστησαν παίζειν. 
8 μηδέ πορνεύωμεν, καθώς τινες αυτών επόρνευσαν και έπεσον εν μια ημέρα εικοσιτρείς χιλιάδες. 
9 μηδέ εκπειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς και τινες αυτών επείρασαν και υπό των όφεων απώλοντο. 
10 μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινες αυτών εγόγγυσαν και απώλοντο υπό του ολοθρευτού. 
11 ταύτα δε πάντα τύποι συνέβαινον εκείνοις, εγράφη δε προς νουθεσίαν ημών, εις ους τα τέλη των αιώνων κατήντησεν. 
12 Ώστε ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση. 
13 πειρασμός υμάς ουκ είληφεν ει μη ανθρώπινος πιστός δε ο Θεός, ος ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν. 


Στίχ. 14-33. Ποτήριον Κυρίου και ποτήριον δαιμονίων. 


14 Διόπερ, αγαπητοί μου, φεύγετε από της ειδωλολατρίας. 
15 ως φρονίμοις λέγω κρίνατε υμείς ο φημι. 
16 το ποτήριον της ευλογίας ο ευλογούμεν, ουχί κοινωνία του αίματος του Χριστού εστι; τον άρτον ον κλώμεν, ουχί κοινωνία του σώματος του Χριστού εστιν; 
17 ότι εις άρτος, εν σώμα οι πολλοί εσμεν οι γαρ πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν. 
18 βλέπετε τον Ισραήλ κατά σάρκα ουχί οι εσθίοντες τας θυσίας κοινωνοί του θυσιαστηρίου εισί; 
19 τι ουν φημί; ότι είδωλόν τι εστιν; ή ότι ειδωλόθυτόν τι εστιν;

20 αλλ' ότι α θύει τα έθνη, δαιμονίοις θύει και ου Θεώ ου θέλω δε υμάς κοινωνούς των δαιμονίων γίνεσθαι. 

21 ου δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν και ποτήριον δαιμονίων ου δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν και τραπέζης δαιμονίων. 

22 ή παραζηλούμεν τον Κύριον; μη ισχυρότεροι αυτού εσμεν; 

23 Πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ου πάντα συμφέρει πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ου πάντα οικοδομεί. 

24 μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος. 

25 Παν το εν μακέλλω πωλούμενον εσθίετε μηδέν ανακρίνοντες διά την συνείδησιν 

26 του γαρ Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής. 

27 ει δε τις καλεί υμάς των απίστων και θέλετε πορεύεσθαι, παν το παρατιιθέμενον υμίν εσθίετε μηδέν ανακρίνοντες διά την συνείδησιν. 

28 εάν δε τις υμίν είπη, τούτο ειδωλόθυτόν εστι, μη εσθίετε δι' εκείνον τον μηνύσαντα και την συνείδησιν του γαρ Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής. 

29 συνείδησιν δε λέγω ουχί την εαυτού, αλλά την του ετέρου. ινατί γαρ η ελευθερία μου κρίνεται υπό άλλης συνειδήσεως; 

30 ει εγώ χάριτι μετέχω, τι βλασφημούμαι υπέρ ου εγώ ευχαριστώ; 

31 Είτε ουν εσθίετε είτε πίνετε είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε. 

32 απρόσκοποι γίνεσθε και Ιουδαίοις και Έλλησι και τη εκκλησία του Θεού, 

33 καθώς καγώ πάντα πάσιν αρέσκω, μη ζητών το εμαυτού συμφέρον, αλλά το των πολλών, ίνα σωθώσι.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ’ 


Εις το κεφάλαιον τούτο προεξαγγέλλεται ουρανόθεν η επικειμένη καταστροφή της νοητής Βαβυλώνος και τα κακά, άτινα θα επέλθουν κατ’ αυτής. 


Μετά ταύτα είδον άλλον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, έχοντα εξουσίαν μεγαλήν, και η γη εφωτίσθη εκ της δόξης αυτού,
2 και έκραξεν εν ισχυρά φωνή λέγων έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη, και εγένετο κατοικητήριον δαιμονίων και φυλακή παντός πνεύματος ακαθάρτου και φυλακή παντός ορνέου ακαθάρτου και μεμισημένου
3 ότι εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής πέπωκαν πάντα τα έθνη, και οι βασιλείς της γης μετ’ αυτής επόρνευσαν, και οι έμποροι της γης εκ της δυνάμεως του στρήνους αυτής επλούτησαν.
4 Και ήκουσα άλλην φωνήν εκ του ουρανού λέγουσαν έξελθε εξ αυτής ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσητε ταις αμαρτίαις αυτής, και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε
5 ότι εκολλήθησαν αυτής αι αμαρτίαι άχρι του ουρανού, και εμνημόνευσεν ο Θεός τα αδικήματα αυτής.
6 απόδοτε αυτή ως και αυτή απέδωκε, και διπλώσατε αυτή διπλά κατά τα έργα αυτής εν τω ποτηρίω ω εκέρασε, κεράσατε αυτή διπλούν.
7 όσα εδόξασεν εαυτήν και εστρηνίασε, τοσούτον δότε αυτή βασανισμόν και πένθος. ότι εν τη καρδία αυτής λέγει, ότι κάθημαι καθώς βασίλισσα και χήρα ουκ ειμί και πένθος ου μη ίδω,
8 διά τούτο εν μια ημέρα ήξουσιν αι πληγαί αυτής, θάνατος και πένθος και λιμός, και εν πυρί κατακαυθήσεται ότι ισχυρός Κύριος ο Θεός ο κρίνας αυτήν.
9 και κλαύσουσιν αυτήν και κόψονται επ’ αυτή οι βασιλείς της γης οι μετ’ αυτής πορνεύσαντες και στρηνιάσαντες, όταν βλέπωσι τον καπνόν της πυρώσεως αυτής,
10 από μακρόθεν εστηκότες διά τον φόβον του βασανισμού αυτής, λέγοντες ουαί ουαί, η πόλις η μεγάλη Βαβυλών, η πόλις η ισχυρά, ότι μια ώρα ήλθεν η κρίσις σου.
11 και οι έμποροι της γης κλαύσουσι και πενθήσουσιν επ’ αυτή, ότι τον γόμον αυτών ουδείς αγοράζει ουκέτι,
12 γόμον χρυσού και αργύρου και λίθου τιμίου και μαργαρίτου, και βυσσίνου και πορφύρας και σηρικού και κοκκίνου, και παν ξύλον θύϊνον και παν σκεύος ελεφάντινον και παν σκεύος εκ ξύλου τιμιωτάτου και χαλκού και σιδήρου και μαρμάρου,
13 και κινάμωμον και άμωμον και θυμιάματα, και μύρον και λίβανον και οίνον και έλαιον και σεμίδαλιν και σίτον και κτήνη και πρόβατα, και ίππων και ρεδών και σωμάτων, και ψυχάς ανθρώπων.
14 και η οπώρα της επιθυμίας της ψυχής σου απώλετο από σου, και πάντα τα λιπαρά και τα λαμπρά απήλθεν από σου, και ουκέτι ου μη αυτά ευρήσεις.
15 οι έμποροι τούτων οι πλουτήσαντες απ’ αυτής, από μακρόθεν στήσονται διά τον φόβον του βασανισμού αυτής κλαίοντες και πενθούντες,
16 λέγοντες ουαί ουαί, η πόλις η μεγάλη, η περιβεβλημένη βύσσινον και πορφυρούν κι κόκκινον και κεχρυσωμένη εν χρυσίω και λίθω τιμίω και μαργαρίταις, ότι μια ώρα ηρημώθη ο τοσούτος πλούτος.
17 και πας κυβερνήτης και πας ο επί τόπον πλέων, και ναύται και όσοι την θάλασσαν εργάζονται, από μακρόθεν έστησαν,
18 και έκραζον βλέποντες τον καπνόν της πυρώσεως αυτής, λέγοντες τις ομοία τη πόλει τη μεγάλη;
19 και έβαλον χουν επί τας κεφαλάς αυτών και έκραζον κλαίοντες και πενθούντες, λέγοντες ουαί ουαί, η πόλις η μεγάλη, εν η επλούτησαν πάντες οι έχοντες τα πλοία εν τη θαλάσση εκ της τιμιότητος αυτής ότι μια ώρα ηρημώθη.
20 Ευφραίνου επ’ αυτή, ουρανέ, και οι άγιοι και οι απόστολοι και οι προφήται, ότι έκρινεν ο Θεός το κρίμα υμών εξ αυτής.
21 Και ήρεν εις άγγελος ισχυρός λίθον ως μύλον μέγαν και έβαλεν εις την θάλασσαν λέγων ούτως ορμήματι βληθήσεται Βαβυλών η μεγάλη πόλις, και ου μη ευρεθή έτι.
22 και φωνή κιθαρωδών και μουσικών και αυλητών και σαλπιστών ου μη ακουσθή εν σοι έτι, και πας τεχνίτης πάσης τέχνης ου μη ευρεθή εν σοι έτι, και φωνή μύλου ου μη ακουσθή εν σοι έτι,
23 και φως λύχνου ου μη φανή εν σοι έτι, και φωνή νυμφίου και νύμφης ου μη ακουσθή εν σοι έτι ότι οι έμποροί σου ήσαν οι μεγιστάνες της γης, ότι εν τη φαρμακεία σου επλανήθησαν πάντα τα έθνη,
24 και εν αυτή αίματα προφητών και αγίων ευρέθη και πάντων των εσφαγμένων επί της γης.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ’. 
Εις το κεφάλαιον τούτο προεξαγγέλλεται η πτώσις της νοητής Βαβυλώνος, την οποίαν τότε εξεικόνιζεν η Ρώμη, η γυνή η καθημένη επί του κοκκίνου και αιμοσταγούς θηρίου, η πόλις η επί των επτά ορέων ή λόφων εκτισμένη. Και του θηρίου αι επτά κεφαλαί σημαίνουν κατά τον προφήτην τους επτά τούτους λόφους και επί πλέον επτά βασιλείς, εκ των οποίων οι πέντε έπεσαν, ο εις εξακολουθεί υπάρχων και ο έβδομος δεν ήλθεν ακόμη. Και κατά μεν τους παλαιούς ερμηνευτάς οι πέντε πεσόντες βασιλείς είναι αι πέντε προχριστιανικαί και ειδωλολατρικαί κοσμοκρατορίαι, η αιγυπτιακή, η ασσυριακή, η βαβυλωνιακή, η περσική και η ελληνική και η έτι υπάρχουσα τότε ρωμαϊκή κατά τινας δε των νεωτέρων (εν οις και ο Godet), της ασσυριακής και βαβυλωνιακής υπολογιζομένης κατά την παρά Δανιήλ κατάταξιν εις μίαν, Πέμπτη τάσσεται η ιουδαϊκή βασιλεία, η επί των Μακκαβαίων ανασυσταθείσα, προσχωρήσασα δ’ επί του Χριστού εις τα έθνη της γης και συναγωγή σατανά καταστάσα. Εβδόμην δε κοσμοκρατορίαν εκδέχονται την του Αντιχρίστου. Και ως δέκα βασιλείς, οίτινες προσωρινήν και βραχείαν θα έχουν την βασιλείαν που δεν έλαβαν ακόμη, εκδέχονται άλλοι μεν τους κυβερνήτας των κυριωτέρων ρωμαϊκών επαρχιών, άλλοι δε τους βασιλείς των εκ της διαλύσεως της ρωμαϊκής κοσμοκρατορίας σχηματισθησομένων βασιλείων. Πάντως διά μεν του αριθμού επτά, συμβολικού και σχηματικού, δέον να νοήσωμεν το σύνολον των προχριστιανικών και μεταχριστιανικών αντιθέων κρατών, των υπό του θηρίου εμπνεομένων και εις αυτό δουλευόντων, διά δε του συμβολικού πάλιν αριθμού δέκα το σύνολον των υποτελών εις το θηρίον ηγεμόνων της εκάστοτε κατά τους μετά Χριστόν χρόνους κρατούσης αντιθέου κοσμοκρατορίας. 


Και ήλθεν εις εκ των επτά αγγέλων των εχόντων τας επτά φιάλας, και ελάλησε μετ’ εμού λέγων δεύρο δείξω σοι το κρίμα της πόρνης της μεγάλης της καθημένης επί υδάτων πολλών,
2 μεθ’ ης επόρνευσαν οι βασιλείς της γης, και εμεθύσθησαν οι κατοικούντες την γην εκ του οίνου της πορνείας αυτής.
3 και απήνεγκέ με εις έρημον εν πνεύματι. και είδον γυναίκα καθημένην επί το θηρίον το κόκκινον, γέμον ονόματα βλασφημίας, έχον κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα.
4 και η γυνή ην περιβεβλημένη πορφυρούν και κόκκινον και κεχρυσωμένη χρυσίω και λίθω τιμίω και μαργαρίταις, έχουσα ποτήριον χρυσούν εν τη χειρί αυτής, γέμον βδελυγμάτων, και τα ακάθαρτα της πορνείας της γης,
5 και επί το μέτωπον αυτής όνομα γεγραμμένον μυστήριον, Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης.
6 και είδον την γυναίκα μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων και εκ του αίματος των μαρτύρων Ιησού. και εθαύμασα ιδών αυτήν θαύμα μέγα.
7 Και είπέ μοι ο άγγελος διατί εθαύμασας; εγώ ερώ σοι το μυστήριον της γυναικός και του θηρίου του βαστάζοντος αυτήν, του έχοντος τας επτά κεφαλάς και τα δέκα κέρατα.
8 Το θηρίον ο είδες, ην και ουκ έστι, και μέλλει αναβαίνειν εκ της αβύσσου και εις απώλειαν υπάγειν και θαυμάσονται οι κατοικούντες επί της γης, ων ου γέγραπται το όνομα επί το βιβλίον της ζωής από καταβολής κόσμου, βλεπόντων το θηρίον ότι ην, και ουκ έστι και παρέσται.
9 Ώδε ο νούς ο έχων σοφίαν. αι επτά κεφαλαί όρη επτά εισιν, όπου η γυνή κάθηται επ’ αυτών,
10 και βασιλείς επτά εισιν οι πέντε έπεσαν, ο εις εστιν, ο άλλος ούπω ήλθε, και όταν έλθη, ολίγον αυτόν δει μείναι.
11 και το θηρίον ο ην και ουκ έστι, και αυτός όγδοός εστι, και εκ των επτά εστι, και εις απώλειαν υπάγει.
12 και τα δέκα κέρατα α είδες δέκα βασιλείς εισιν, οίτινες βασιλείαν ούπω έλαβον, αλλ’ εξουσίαν ως βασιλείς μίαν ώραν λαμβάνουσι μετά του θηρίου.
13 ούτοι μίαν γνώμην έχουσι, και την δύναμιν και την εξουσίαν αυτών τω θηρίω διδόασιν.
14 ούτοι μετά του αρνίου πολεμήσουσι, και το αρνίον νικήσει αυτούς, ότι κύριος κυρίων εστί και βασιλεύς βασιλέων, και οι μετ’ αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί.
15 Και λέγει μοι τα ύδατα α είδες, ου η πόρνη κάθηται, λαοί και όχλοι εισί και έθνη και γλώσσαι.
16 και τα δέκα κέρατα α είδες και το θηρίον, ούτοι μισήσουσι την πόρνην και ηρημωμένην ποιήσουσιν αυτήν και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής φάγονται, και αυτήν κατακαύσουσιν εν πυρί.
17 ο γαρ Θεός έδωκεν εις τας καρδίας αυτών ποιήσαι την γνώμην αυτού, και ποιήσαι μίαν γνώμην και δούναι την βασιλείαν αυτών τω θηρίω, άχρι τελεσθώσιν οι λόγοι του Θεού.
18 και η γυνή ην είδες έστιν η πόλις η μεγάλη η έχουσα βασιλείαν επί των βασιλέων της γης.