Παγκόσμιος χάρτης- Ορθοδοξία

Απόδειπνον Μέγα και Μικρόν
κατά την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν. 

Κατά τας ημέρας Δευτέραν, Τρίτην, Τετάρτην και Πέμπτην, αναγινώσκεται το Μέγα Απόδειπνον, εκ του Μεγάλου Ωρολογίου.
Κατά τας ημέρας Παρασκευήν, Σάββατον και Κυριακήν, αναγινώσκεται το Μικρόν Απόδειπνον, ως συνήθως.
Όταν τελήται το Μέγα Απόδειπνον δεν αναγινώσκονται οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου, αλλ' ευθύς μετά την Δοξολογίαν αναγινώσκεται ο Κανών της ημέρας, εκ του Θεοτοκαρίου.
Εξαιρείται η πρώτη Εβδομάς, οπότε αναγινώσκεται ειδικός Κανών, εκ του Τριωδίου.
Κατά την Μεγάλην Δευτέραν και την Μεγάλην Τρίτην τελείται η Ιερά Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου και αναγινώσκεται ειδικός Κανών, εκ του Τριωδίου.
Κατά τας ημέρας, εν αίς τελείται το Μικρόν Απόδειπνον, αναγινώσκονται και οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου, ως συνήθως, εκτός της Μεγάλης Εβδομάδος.
Κατά την Εορτήν του Ευαγγελισμού (25ην Μαρτίου), τελείται το Μικρόν Απόδειπνον μετά Χαιρετισμών, τόσον κατά την παραμονήν, όσον και κατά την κυρίως ημέραν.

Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Την πρώτην επιστολήν έφεραν εις Κόρινθον ο Τίτος μετ’ άλλου αδελφού, του οποίου το όνομα δεν μας αναφέρει ο θείος Παύλος.

Αφού δε ωργάνωσεν εις Κόρινθον ο Τίτος την λογίαν, ήτοι την συνεισφοράν υπέρ των εν Ιεροσολύμοις πτωχών Χριστιανών, επέστρεψεν εις την Έφεσον. Εν τω μεταξύ ήλθε και ο Τιμόθεος εις Κόρινθον και αντελήφθη κατάστασιν πραγμάτων ουχί ευχάριστον, διότι το κύρος του Αποστόλου διημφεσβητείτο και πάλιν σοβαρώς και το σχίσμα, το οποίον είχε διαιρέσει την Εκκλησίαν της Κορίνθου, εξηκολούθει. Αναγκάζεται λοιπόν ο Απόστολος να πέμψη προς τους Κορινθίους και δευτέραν αυστηράν επιστολήν, την οποίαν εκόμισεν εις αυτούς ο Τίτος και η οποία απωλέσθη. Εν τω μεταξύ η παραμονή του Παύλου εις την Έφεσον κατέστη γεμάτη από κινδύνους, ένεκα των οποίων και αναχωρεί εκείθεν, έρχεται δε εις Τρωάδα, ελπίζων ότι θα συνήντα εκεί τον Τίτον, κομίζοντα ειδήσεις περί των εν Κορίνθω. Αλλ’ επειδή δεν εύρε τούτον εκεί, πλήρης ανησυχίας, φεύγει εκ Τρωάδος σπεύδων προς συνάντησιν του Τίτου, ήτις επραγματοποιήθη εις Μακεδονίαν. Αι ειδήσεις, τας οποίας ο Τίτος μετέδωκεν εις αυτόν περί της εν Κορίνθω καταστάσεως, ήσαν ενθαρρυντικαί και ευχάριστοι. Γράφει λοιπόν τότε την δευτέραν ταύτην επιστολήν του και αποστέλλει αυτήν προς τους Κορινθίους πάλιν διά του Τίτου, διά τρίτην ήδη φοράν επισκεπτομένου την Κόρινθον. Ο χρόνος κατά ταύτα, κατά τον οποίον απεστάλη η επιστολή αύτη, δεν απέχει πολύ από τον χρόνον, κατά τον οποίον συνεγράφη η πρώτη επιστολή, διότι τα γεγονότα, τα οποία υπαινίττεται η Β’ προς Κορινθίους, θα ηδύναντο να σημειωθούν εις χρονικόν διάστημα 7-8 μηνών. Εάν λοιπόν η πρώτη επιστολή συνεγράφη εις το τέλος του 54 ή τας αρχάς του 55 μ. Χ., η Δευτέρα συνεγράφη περί το φθινόπωρον του 55. 

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ 

ΕΥΦΗΜΙΑΝ

Ο Ιερεύς

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Αναγνώστης

Αμήν.

Ψαλμός ρμβ’ (142)

Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου· και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζων. ΄Οτι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου· εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισε με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ΄ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου· η ψυχή μου ως γη άνυδρος σοι. Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε· εξέλιπε το πνεύμα μου. Μή αποστρέψης το πρόσωπον σου απ΄ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεος σου, ότι επί σοι ήλπισα· Γνώρισον μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε· προς σε κατέφυγον· δίδαξον με του ποιείν το θέλημα σου, ότι συ εί ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία· ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου είμι.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

(τετράκις)

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Της Πανευφήμου τοις Λειψάνοις προσδράμωμεν, οι εν κινδύνοις και Εικόνι προσπέσωμεν, αυτής θερμοίς τοις δάκρυσι καθικετεύοντες, Ευφημία ένδοξε, ταις θερμαίς σου πρεσβείαις, τάχος φθάσον λύτρωσαι, εκ δεινών τους σους δούλους, και μη παρίδης δεήσεις και φωνάς, των προσφευγόντων ταχέως τη σκέπη σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν έως νύν ελευθέρους ούκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σούς γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός ν’ (50)

Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα˙ όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφορά και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους. 

Κανών

Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ υμών.

Υμνών σε ευφήμως και ευσεβώς, ταις θείαις σου. Μάρτυς Ευφημία, μαρμαρυγαίς, όλον καταλάμπρυνον τον νούν μου, τον Ιησούν δυσωπούσα, Πανεύφημε.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ υμών.

Μη παύση πρεσβεύουσα τω Χριστώ, Ευφημία Μάρτυς, υπέρ πάντων των ευσεβών, των την θείαν Μνήμην σου τιμώντων, και προσκυνούντων, Σορόν σου την πάντιμον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Νοός και ψυχής μου παρεκτροπάς, απέλασον, Μάρτυς Ευφημία, και ευσεβώς, διάγειν αξίωσον σον δούλον, και εις οδόν ευνομίας οδήγησον.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ου σθένει την άβυσσον, Μαριάμ, η γλώσσα εκφράσαι, του ανθρώπου εμών κακών ηνόμησα γαρ υπέρ το μέτριον αλλ' ως ελέους συ Μήτηρ με οίκτειρον.

Ωδή γ’. Συ ει το στερέωμα.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ υμών.

Ίσχυσας Πανεύφημε, σθένει Θεού Παντοκράτορος, Αιρετικών, τον Τόμον πατήσαι, και στηρίξαι ευσέβειαν.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ υμών.

Στήριξον, Πανεύφημε, τις πανιέροις πρεσβείαις σου, την ευσεβή, των σων δούλων Πίστιν, και Αιρέσεων λύτρωσαι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Τόμον εν χερσί γραπτόν, ενηγκαλίσω, Πανεύφημε, το τηλαυγές, των ορθών δογμάτων, Ευφημία στηρίζουσα.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Έτεκες, Πανάσπιλε, αδιαφθόρως τον Κύριον ον εκτενώς, δυσώπει σωθήναι, τους σε πόθω δοξάζοντας.

Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ υμών.

Ρύσαι, ω Καλλιπάρθενε, τον σοι προσδραμόντα οικτρόν οικέτην σου, εξ Αιρέσεων και στήριξον, ταις λιταίς σου, Μάρτυς, προς ευσέβειαν.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ υμών.

Αμνάς ει Θεού άσπιλος, άσπιλον καμέ γενέσθαι αξίωσον, Ευφημία ταις πρεσβείαις σου, και τη σωφροσύνη ευωδίασον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Ιατρείας εκάστοτε, βρύουσα εκπλύνεις, Πανεύφημε, νοσημάτων μου τον βόρβορον, ως Νύμφη Υψίστου αδιάφθορος.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ρείθρα, Κόρη, δακρύων μοι, των πνευματικών παράσχου τον βόρβορον, ίνα πλύνω των πταισμάτων μου, και προς ύδωρ ίθυνον ανέσεως

Ωδή ε’. Φώτισον ημάς.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ώφθης αληθώς, Ευφημία Καλλιπάρθενε, ρύστης του Χριστού δογμάτων των ευσεβών, εν οις σους δούλους, αεί διατήρησον.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Των αιρετικών, καταισχύνασα την έπαρσιν, δόγματα τα θεία του Ιησού, εναγκαλισθείσα, Ευφημία, διέσωσας.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Η των ευσεβών, προστασία και βοήθεια, πάντας τους τιμώντας σε, Καλλιπάρθενε, ευσεβώς τον βίον, διάγειν αξίωσον.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Νεύσον ταις εμού, του σου δούλου, Κόρη άσπιλε, ταις οικτραίς δεήσεσι, και παράσχου μοι, αμαρτιών μου, τελείαν άφεσιν δέομαι.

Ωδή ς’. Ιλάσθητί μοι Σωτήρ.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Παρθένος ως αληθώς, και Νύμφη του Παντοκράτορος, συ γεγονυία, Σεμνή, καμέ τον ικέτην σου, παρθενίας πλήρωσον, τοις ενθέοις έργοις, Ευφημία Καλλιπάρθενε.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Αμίαντος τω Χριστώ, καθαρμοσθείσα, θεόσοφε, και παραδούσα αυτώ, ψυχήν σου την άμωμον, σους δούλους αξίωσον, αμιάντους μείναι, εκ της λώβης των αιρέσεων.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Νυν προσκυνούντες πιστώς, τα λείψανά σου Πανεύφημε, δεόμεθα εκτενώς, τυχείν ταις πρεσβείαις σου, πταισμάτων αφέσεως, και ρυσθήναι νόσων, και δεινών του πολεμήτορος.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εν ώρα τη φοβερά, και τη ημέρα ετάσεως, συναρρωγός μοι γενού, Παρθένε αμόλυντε και ρύσαι γεέννης με, και της καταδίκης, της δικαίας τοτ' εξάρπασον.

Πανεύφημε Ευφημία Χριστού του Σωτήρος Μάρτυς και Νύμφη, μη διαλίπης αυτώ πρεσβεύειν εκάστοτε, του ρυσθήναι ημάς παντοίας αιρέσεως.

Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον.

Ήχος β’. Προστασία των Χριστιανών. 

Σου Καλλιμάρτυς Ευφημία, το πολύαθλον Σκήνος επί γης ημείς πλουτούντες, και ευσεβώς αυτώ προσπελάζοντες, ιαμάτων λαμβάνομεν την χάριν, ταις θείαις πρεσβείαις σου, παθών και δαιμόνων την απολύτρωσιν, και αιρέσεων την κατάπαυσιν, υμνούντες και δοξάζοντες, τον σε δοξάσαντα Κύριον.

Προκείμενον. Ήχος δ'.

Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοι, και εισήκουσε της δεήσεώς μου.

Στίχ. Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου, και κατεύθυνε τα διαβήματά μου.

Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (ζ΄36 – 50) (Κεφ. ι’ 16-22)

Τω καιρώ εκείνω, ηρώτα τις των Φαρισαίων τον Ιησούν ίνα φάγῃ μετ᾿ αυτού· και εισελθὼν εις την οικίαν του Φαρισαίου ανεκλίθη. Και ιδοὺ γυνή εν τη πόλει ήτις ην αμαρτωλός, και επιγνούσα ότι ανάκειται εν τη οικίᾳ του Φαρισαίου, κομίσασα αλάβαστρον μύρου και στάσα οπίσω παρὰ τοὺς πόδας αυτού κλαίουσα, ήρξατο βρέχειν τους πόδας αυτού τοις δάκρυσι και ταις θριξὶ της κεφαλης αυτής εξέμασσε, και κατεφίλει τοὺς πόδας αυτού και ήλειφε τω μύρῳ.

Ιδὼν δε ο Φαρισαίος ο καλέσας αυτὸν είπεν εν εαυτώ λέγων· ούτος ει ην προφήτης, εγίνωσκεν αν τις και ποταπὴ η γυνὴ ήτις άπτεται αυτού, ότι αμαρτωλός εστι. Και αποκριθεὶς ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Σίμων, έχω σοι τι ειπείν. Ο δε φησι· διδάσκαλε, ειπέ.

Δύο χρεωφειλέται ήσαν δανειστή τινι· ο είς ώφειλε δηνάρια πεντακόσια, ο δε έτερος πεντήκοντα. Μη εχόντων δε αυτών αποδούναι, αμφοτέροις εχαρίσατο· τις ούν αυτών, ειπέ, πλείον αυτὸν αγαπήσει; Αποκριθεὶς δε ο Σίμων είπεν· υπολαμβάνω ότι ω το πλείον εχαρίσατο. Ο δε είπεν αυτώ· ορθώς έκρινας.

Και στραφεὶς πρὸς τὴν γυναίκα τω Σίμωνι έφη· βλέπεις ταύτην την γυναίκα; Εισήλθόν σου εις την οικίαν, ύδωρ επὶ τους πόδας μου ουκ έδωκας· αύτη δε τοις δάκρυσιν έβρεξέ μου τους πόδας και ταις θριξὶ της κεφαλης αυτης εξέμαξε. Φίλημά μοι ουκ έδωκας· αύτη δὲ αφ᾿ ης εισήλθεν ου διέλιπε καταφιλούσα μου τους πόδας. Ελαίῳ την κεφαλήν μου ουκ ήλειψας· αύτη δε μύρῳ ήλειψέ μου τους πόδας. Ου χάριν λέγω σοι, αφέωνται αι αμαρτίαι αυτής αι πολλαί, ότι ηγάπησε πολύ· ω δε ολίγον αφίεται, ολίγον αγαπά.

Είπε δε αυτή· αφέωνταί σου αι αμαρτίαι.

Και ήρξαντο οι συνανακείμενοι λέγειν εν εαυτοίς· τις ούτος εστιν ος και αμαρτίας αφίησιν; Είπε δε προς την γυναίκα· η πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εις ειρήνην.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Ταις της Πανευφήμου λιταίς, ω Πανοικτίρμον, δώρησαι τω λαώ σου ρώσιν τε και ειρήνην.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ταις της Θεοτόκου ευχαίς, Παντελεήμον, απάλαξόν με νόσων και θλίψεων παντοίων.

Στίχ. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.

Νύμφην την Πανεύφημον, του Ποιητού των απάντων, Ευφημίαν Μάρτυρα, πίστει ικετεύσωμεν ανακράζοντε ω Καλλιπάρθενε, μη παύση πρεσβεύειν τω Σωτήρι και Νυμφίω σου, υπέρ των δούλων σου, πάσης περιστάσεως, ρύσασθαι ημάς, και εξ αιρέσεων, και κατά εχθρών καθοπλίσασθαι ίνα ευφημώμεν, σωζόμενοι εν ύμνοις την σεπτήν, και αεισέβαστον Μνήμην σου, και τα κατορθώματα.

Ο Ιερεύς: Σώσον ο Θεός τον λαόν σου…

Ωδή ζ’. Παίδες Εβραίων.  

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ύμνοις γεραίρομέν σε, Μάρτυς, δι' ης δέδοται χαρά τοις Ορθοδόξοις, ως τον Τόμον αυτών εν ταις χερσί λαβούσα, και δόγμα κρατύνασα, τα εν τούτω ευσεβίας.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Φλέξον ακάνθας, Ευφημία, των αιρέσεων πυρί της ευσεβείας, και το δόγμα ο συ εκύρωσας πρεσβείαις, ταις σαις νυν διατήρησον, εν ημίν τοις σε υμνούσιν. 

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Ήθλησας, Μάρτυς Ευφημία, του σταδίου εν μέσω μετ' ανδρείας, και ανήλθες προς ον επόθης σου Νυμφίον, υπέρ ημών πρεσβεύουσα, το σον Σκήνος προσκυνούντων.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Μόνος παρώργισα ο τάλας, τα σα σπλάγχνα, Μαρία, εν ανθρώποις, και χρηστότητα σην επίκρανα αφρόνως διό σον δούλον οίκτειρον, φιλευσπλάγχνως, Θεοτόκε.

Ωδή η’. Τον Βασιλέα.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Όρον ως πάλαι τον ευσεβή, Ευφημία, συ εκράτυνας των θείων δογμάτων, ούτω προσκυρώσοις είθε και νυν τοιούτον. 

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νόμον τον θείον ως Νομοφύλαξ η Μάρτυς, των ορθών δογμάτων δεξαμένη, άτρωτον φυλάττει την πίστιν εις αιώνας.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Καρτερικώς τας βασάνους η Μάρτυς, ενεγκούσα μετ' Αγγέλων χορεύει, υπέρ ημών πρεσβείας προσάγουσα Κυρίω.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Όλος ο βίος μου πονηρός εστι, Κόρη, και η ψυχή μου ανάπλεως βορβόρου ελέησόν με μόνη Χριστιανών προστάτις.

Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ρυσθέντες, Ευφημία, τη ση προστασία, της των αιρέσεων πλάνης οι δούλοι σου, πιστώς τα θεία σου Λείψανα ασπαζόμεθα. 

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Η τεθνεώσα Κόρη, κατέχουσα ως ζώσα, της ευσεβείας τον όρον ανόθευτον, διαφυλάττει την Πίστιν ημών ακράδαντον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Νυν Μάρτυς Ευφημία, την λάρνακα μύρου, των σων λειψάνων πληρούσα αλάβαστρον, ευωδιάζεις καρδίας των ανυμνούντων σε.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ναμάτων ζωηρρύτων, διψώντα, Παρθένε, τον σον ικέτην με κόρεσον δέομαι Συ γαρ πηγή ζωηρρύτων υδάτων, Πάναγνε. 

Μεγαλυνάρια.

Άξιον εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την Αειμακάριστον και

Παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών. Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.

Χαίροις Ευφημία πανευκλεής, χαίροις ευσεβείας ανακήρυξις αληθής, χαίροις η πρεσβείας προσάγουσα Κυρίω, υπέρ ημών των πίστει ανευφημούντων σε. 

Δεύτε φιλομάρτυρες ευλαβώς, την εν Αθληφόροις και Παρθένοις θαυματουργόν, την αξιωθείσαν Νύμφην Χριστού γενέσθαι, την θείαν Ευφημίαν πάντες τιμήσωμεν.

Άγομεν οι δούλοι σου εορτήν, σήμερον ω Μάρτυς, Ευφημία πανευκλεής, ότι των Πατέρων πεπίστευσαι τον Τόμον, φυλάξασα την Πίστιν απαρασάλευτον.

Χαίροις Νύμφη άσπιλε του Χριστού, Ευφημία Μάρτυς, ευσεβείας χαίροις τιμή, δόξα Χαλκηδόνος και κράτος Ορθοδόξων, πάντων δεινών δεόμεθα, ημάς λύτρωσαι.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς)

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τρίας, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου.

Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ο Ιερεύς: Ότι Σου εστιν η βασιλεία…

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.

Λίαν εύφρανας, τους Ορθοδόξους και κατήσχυνας, τους κακοδόξους, Ευφημία Χριστού καλλιπάρθενε. Της γαρ Τετάρτης Συνόδου εκύρωσας, α οι Πατέρες καλώς εδογμάτισαν. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ο Ιερεύς μνημονεύει των υπέρ ων η Παράκλησις.

Και εν τη Απολύσει το παρόν Προσόμοιον.

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Λόγου του τεχθέντος επί της γης, Νύμφη εκλεκτή Ευφημία, συ αναδέδειξαι, λαμπάδα κατέχουσα ενθέων πράξεων, και της θείας Αθλήσεως, φαιδρών λαμπηδόνων όθεν την Πανένδοξον, Μνήμην σου σέβομεν φρούρει ικετεύομεν σκέπε, ταις προς τον Σωτήρα λιταίς σου, ημάς τους τιμώντας σε και δοξάζοντας.

Ήχος πλ. δ’.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Ήχος β’.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.  

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΚΑΙ ΑΘΛΗΦΟΡΟΝ

ΚΥΡΙΑΚΗΝ

Ο Ιερεύς

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Αναγνώστης

Αμήν.

Ψαλμός ρμβ’ (142)

Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου· και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζων. ΄Οτι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου· εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισε με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ΄ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου· η ψυχή μου ως γη άνυδρος σοι. Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε· εξέλιπε το πνεύμα μου. Μή αποστρέψης το πρόσωπον σου απ΄ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεος σου, ότι επί σοι ήλπισα· Γνώρισον μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε· προς σε κατέφυγον· δίδαξον με του ποιείν το θέλημα σου, ότι συ εί ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία· ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου είμι.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

(τετράκις)

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Την εξανθήσασαν αγνείας λαμπρότητι, ως εν κοιλάσιν ευωδέστατον ίον, Κυριακήν την ένδοξον, Μαρτύρων καλλονήν, πάντες ανυμνήσωμεν, προς αυτήν εκβοώντες, ρύσαι τους υμνούντας σε, των δεινών σαις πρεσβείαις ίνα γεραίρωμεν ευλαβώς, την πανεύφημόν σου Μνήμην, Αθληφόρε αξιάγαστε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν έως νύν ελευθέρους ούκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σούς γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός ν’ (50)

Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα˙ όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφορά και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους. 

Κανών

Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ υμών.

Υμνούμεν σε πόθω, Κυριακή, Χριστού Αθληφόρε, και δεόμεθά σου θερμώς, παράσχου λιταίς σου προς τον Κτίστην, πάσι τοις κάμνουσι την ανάρρωσιν.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ υμών.

Μαράνασα, Μάρτυς, σώμα το σον, Θεού δι’ αγάπην, κακουχίαις τε και δεινοίς διό τα του σώματός μου πάθη, δι’ εγκρατείας μαράναι αξίωσον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Νυκτός Χριστού, Μάρτυς, και σκοτασμού, της πλάνης φυγούσα, ηξιώθης θείου φωτός καμέ φωτισθήναι ταις λιταίς σου, θεοφεγγέσιν ακτίσιν αξίωσον.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εκένωσε, Κόρη, ο ποιητής, εν τη ση κοιλία, εαυτόν τους δε πατρικούς, κόλπους το καθόλου μη κενώσας, διά το σώσαι ως Θεός το ανθρώπινον.

Ωδή γ’. Συ ει το στερέωμα.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ υμών.

Ίασαι τα πάθη μου, τα της ψυχής και του σώματος, ταις προς Θεόν, ενθέρμοις λιταίς σου, Κυριακή μεγαλώνυμε.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ υμών.

Σύνεσίν μοι δώρησαι, τω ασυνέτω, Πανθαύμαστε, Κυριακή, ίνα πράττω πάντα, του Θεού τα προστάγματα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Εκ σου, Παμμακάριστε, Κυριακή, την κατάπαυσιν, νόσων δεινών, πόθω αναμένω, απολαύσαι πρεσβείαις σου.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Μαρία γενέσθαι μοι, τω μολυνθέντι τοις πταίσμασιν, ίλεων νυν, τον εκ σου τεχθέντα, ασιγήτως δυσώπησον.

Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ υμών.

Απαστράπτουσα θαύμασιν, εκ των προσφευγόντων σοι, Μαρτυς ένδοξε, των παθών φρικτήν σκοτόμαιναν, απελαύνεις όντως ταις πρεσβείαις σου.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ υμών.

Ρείθρα όντως, Πανένδοξε, ιαμάτων άφθονα αναβλύζουσα, τοις τιμώσι σην πανήγυριν, ρώσιν ταις λιταίς σου νυν χορήγησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Των Μαρτύρων την εύκλειαν, την Κυριακήν ανυμνήσωμεν, οι Πιστοί και επαινέσωμεν, ως τετυχηκότες απαλλαγής των δεινών.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Υφαντόν εκ της άνωθεν, χάριτος χιτώνα, Παρθένε, ένδυσον, τον σον δούλον ταις πρεσβείαις σου, και τη αφθαρσία με περίβαλε.

Ωδή ε’. Φώτισον ημάς.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σόφισόν με νυν, της σοφίας ταις ελλάμψεσι, ταις υπέρ νουν και υπέρ έννοιαν, και φωτί θείω, Κυριακή με φωταγώγησον.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Κύμασι δεινοίς, αμαρτίας βυθιζόμενον, και ταις τρικυμίαις των θλίψεων, Κυριακή με, του κινδύνου ελευθέρωσον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Ύψιστον Θεόν, ον εκήρυξας, Πανεύφημε, τούτον εκδυσώπει υπέρ του δούλου σου, παθών θλιβόντων, και δεινών απαλλαγήναι με.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ρύπου με παθών, μεσιτεία σου καθάρισον, και την σκοτισθείσαν ψυχήν μου φώτισον, ίνα δοξάζω και υμνώ σε, Πολυΰμνητε.

Ωδή ς’. Ιλάσθητί μοι Σωτήρ.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιδείν την δόξαν Θεού, επιποθών ο ταλαίπωρος, Κυριακή, προς την σην, προσφεύγω βοήθειαν, θερμώς σου δεόμενος, όπως ταις λιταίς σου, ταύτης γένωμαι νυν μέτοχος.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Αγάπη προς τον Θεόν, πάντα ως φρούδα κατέλιπες, Κυριακή τα εν γη Συ ουν και τον δούλον σου, παριδείν αξίωσον, πάντα τα ηδέα, και αγίως πολιτεύεσθαι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Κρατήρα, Κυριακή, θανατηφόρον κεκέρακεν, η Εύα πάλαι εμοί Συ δε τοις σοις αίμασιν, οίνον μοι ενστάλαξον, της αθανασίας, την καρδίαν μου ευφραίνοντα.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Η μόνη καταφυγή, Χριστιανών συ βοήθησον, τω κινδυνεύοντι νυν, και χείρα μοι όρεξον, και προς τον λιμένα με, τον της σωτηρίας, καθοδήγησον, Πανάχραντε.

Διάσωζε, Κυριακή Αθληφόρε, ταις προς Θεόν σου πρεσβείαις, από ποικίλων κινδύνων τους δούλους σου, και ίασαι τας δεινάς ημών νόσους.

Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον.

Ήχος β’. Προστασία των Χριστιανών.

Ανέτειλεν ημίν λαμπρά, ώσπερ ήλιος, η Μνήμη σου Σεμνή Κυριακή Αθληφόρε, νέφη των παθών αποδιώκουσα, και φωταγωγούσα τους ευσεβώς, τη ση Εικόνι προσπελάζοντας, και σε πόθω και πίστει γεραίροντας.

Προκείμενον.

Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοι, και εισήκουσε της δεήσεώς μου.

Στίχ. Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου, και κατεύθυνε τα διαβήματά μου.

Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ματθαίον (Κεφ. ι’ 16-22)

Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθηταίς Ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων γίνεσθε ουν φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί. Προσέχετε δε από των ανθρώπων παραδώσουσι γαρ υμάς εις συνέδρια, και εν συναγωγαίςαυτών μαστιγώσουσιν υμάς και επί ηγεμόνας δε και βασιλείς αχθήσεσθε ένεκεν εμού εις μαρτύριον αυτοίς και τοις έθνεσιν. Όταν δε παραδώσουσιν υμάς, μη μεριμνήσητε, πως ή τι λαλήσητε δοθήσεται γαρ υμίν εν εκείνη τη ώρα τι λαλήσητε ου γαρ υμείς εστε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα του Πατρός υμών το λαλούν εν υμίν. Παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον, και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς. Και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Ταις της Αθλοφόρου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Στίχ. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

Ήχος πλ. β’.

Ουδείς καταφεύγων εν τη σκέπη σου, κατησχυμμένος εκπορεύεται, Κυριακή Αθληφόρε, αλλ’ αιτείται την ρώσιν, και λαμβάνει την ίασιν, παρά Θεού ταις ικεσίαις σου.

Ο Ιερεύς: Σώσον ο Θεός τον λαόν σου…

Ωδή ζ’. Παίδες Εβραίων.  

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Πάντων δεινών αρρωστημάτων, τα ιάματα λαμβάνομεν αφθόνως, οι πιστώς τη θερμή, προστρέχοντές σοι σκέπη, Κυριακή Πανένδοξε, ταις ενθέοις σου πρεσβείαις.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Όμβρους παρέχεις ιαμάτων, καταπαύουσα το πυρ αρρωστημάτων, και Πιστούς συ ποιείς, υμνείν αδιαλείπτως ευλογητός ει Κύριε, ο Θεός εις τους αιώνας.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Θέσει, ω Μάρτυς, θεουμένη, ως εγγίζουσα τω θρόνω του Υψίστου, υπέρ πάντων ημών, των σε ανευφημούντων, υμνωδών εν κάλλεσι, τον Θεόν αει δυσώπει.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ως περ ο Άσωτος, Μαρία, νυν προχέω τα δάκρυα αφθόνως ως Τελώνης αεί, ιλάσθητι κραυγάζω σώσόν με τοίνυν, Δέσποινα, Μητρικαίς σου ικεσίαις.

Ωδή η’. Τον Βασιλέα.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Συ των αιμάτων, τοις σταλαγμοίς σου, Παρθένε, αποξήρανον βυθόν αμαρτίας, και χορήγει ρώσιν, τοις κάμνουσι λιταίς σου.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εύχου Κυρίω, Κυριακή Αθληφόρε, υπέρ πάντων των σοι προσφευγόντων, και ρύου κινδύνων, αυτούς σαις ικεσίαις.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Ρύσαι σον δούλον, Κυριακή Αθληφόρε, τον τη σκέπη τη ση προσελθόντα, νόσων ολεθρίων, και θλίψεων λιταίς σου.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Αγνή Παρθένε, εκ κατωτάτου βυθού με, απογνώσεως ρύσαι και προς όρμον, μετανοίας βίον, ίθυνον του σου δούλου.

Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Φωτί τω απροσίτω, εντρυφώσα, θεόφρον, της αμαρτίας αχλύν την κακόζοφον,εκ των σων δούλων λιταίς σου, νυν διασκέδασον.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ευφρόσυνον ημέραν, άγει νυν η Κτίσις, Κυριακή, την σην Μνήμην γεραίρουσα, και ειρηναίαν εκ των λιτών σου, κατάστασιν αναμένουσα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Ίασιν ταχίστην, δώρησαι λιταίς σου, Κυριακή Αθληφόρε, και φώτισον, τον σκοτεινόν αμαρτίαις, νουν μου, Πανένδοξε.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Μετά Θεόν, Παρθένε, άμαχον προστάτιν, και αντιλήπτορα μέγιστον έχων σε, κράζω σοι σώσον, τον δούλόν σου Άχραντε.

Μεγαλυνάρια.

Άξιον εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την Αειμακάριστον και

Παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών. Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.

Έπιδε εξ ύψους θείουΧριστού, Νύμφη στεφηφόρε, και επίσκεψαι τους πιστώς, σε ανευφημούντας, και θείαις σου πρεσβείαις, νόσων παντοίων ρύσαι, και πάσης θλίψεως.

Τον Χριστόν ποθήσασα αληθώς, έσπευσας τεθνάναι, και θυσίαν προσενεγκείν, σεαυτήν αγία, Κυριακή θεόφρον τούτον ουν εκδυσώπει, υπέρ των δουλών σου.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς)

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τρίας, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου.

Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ο Ιερεύς: Ότι Σου εστιν η βασιλεία…

Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ως βρύσις πολύκρουνος, Παρθενομάρτυς Χριστού, κατήρδευσας, Πάνσοφε, την Εκκλησίαν αυτού, και ήθλησας άριστα έσωσας τους εν σκότει, της ειδωλομανίας, αίγλη των σων θαυμάτων, Κυριακή Αθληφόρε, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Απολυτίκιον.

Καλλιέργημα ώφθης και θύμα άγιον, προσενεγκούσα τω Πλάστη την καθαράν σου ψυχήν, ην εδόξασε Χριστός, ω καρτερόψυχε. Όθεν και βρύει διά σου, τοις τιμώσι σε πιστοίς, τας χάριτας υπέρ ψάμμον, Κυριακή αθληφόρε, ως ελεήμων και φιλάνθρωπος.

Ο Ιερεύς μνημονεύει των υπέρ ων η Παράκλησις.

Και εν τη Απολύσει το παρόν Προσόμοιον.

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Κλάδος ευκλεής, Κυριακή, ρίζης διασήμου εδείχθης, Χριστόν κηρύξασα, φέρων της αθλήσεως, καρπόν σωτήριον, και ξηραίνων εν χάριτι, φυτά ασεβείας όθεν σε δοξάζοντες, καθικετεύομεν, ρύσαι ταις πρεσβείαις σου πάσης, λύμης των παθών αχλυώδους, τους τη θεία σκέπη σου προστρέχοντας.

Ήχος πλ. δ’.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Ήχος β’.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.