Εκφώνησις

Η μεγαλόφωνη απαγγελία των Εκκλησιαστικών ύμνων, που ψάλλονται στο τέλος κάθε δεήσεως, π.χ. τα << Ειρηνικά >> επισφραγίζονται με την εκφώνηση << Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις... >>. Οι εκφωνήσεις << είναι οι δοξολογικές κατακλείδες των διαφόρων ευχών >>.

Σύμβολον της Πίστεως

Είναι το << Πιστεύω >>. Σ' αυτό έχει συνοψισθεί όλη η δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Απαγγέλλεται μεγαλόφωνα κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Το Σύμβολο της Πίστεως συνετάγη στις Α΄ και Β΄ Οικουμενικές Συνόδους. 

Ειρηνικά

Σειρά αιτημάτων στην αρχή της Θείας Λειτουργίας, που τα πρώτα αιτήματα αναφέρονται στην ειρήνη << Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν >> κ.λ.π. γι' αυτό και ονομάστηκαν << Ειρηνικά >>. Λέγονται και Μεγάλη Συναπτή. Ειρηνικά λέγονται και στον Εσπερινό μετά από την απαγγελία του Προοιμιακού. Επίσης υπάρχουν και σε όλες τις αγιαστικές πράξεις. Η ειρήνη είναι το μεγαλύτερο αγαθό, που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο. Ο Χριστός είπε << ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν >> και ο απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει την ειρήνη ως καρπόν του αγίου Πνεύματος.  

Παρακλητικοί Κανόνες

Είναι δύο, ο Μικρός και ο Μέγας. Είναι θρησκευτικοί ύμνοι αφιερωμένοι στην Υπεραγία Θεοτόκο. Ο Μικρός Παρακλητικός Κανών ψάλλεται << εν πάση περιστάσει και θλίψει ψυχής >> και είναι << ποίημα Θεοστηρίκτου Μοναχού >>, ενώ ο Μέγας είναι << ποίημα βασιλέως Θεοδώρου Δούκα του Λασκάρεως >>. Οι δύο Παρακλητικοί Κανόνες ψάλλονται εναλλάξ την περίοδο του Δεκαπενταύγουστου.

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'

Στίχ. 1-5. Η διδασκαλία των ψευδοδιδασκάλων.

Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς αποστήσονταί τινες της πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις δαιμονίων,
2 εν υποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυστηριασμένων την ιδίαν συνείδησιν,
3 κωλυόντων γαμείν, απέχεσθαι βρωμάτων α ο Θεός έκτισεν εις μετάληψιν μετά ευχαριστίας τοις πιστοίς και επεγνωκόσι την αλήθειαν.
4 ότι παν κτίσμα Θεού καλόν, και ουδέν απόβλητον μετά ευχαριστίας λαμβανόμενον
5 αγιάζεται γαρ διά λόγου Θεού και εντεύξεως.

Στίχ. 6-16. Η διδασκαλία και η συμπεριφορά του Τιμιθέου οποία πρέπει να είναι.

6 Ταύτα υποτιθέμενος τοις αδελφοίς καλός έση διάκονος Ιησού Χριστού, εντρεφόμενος τοις λόγοις της πίστεως και της καλής διδασκαλίας ή παρηκολούθηκας.
7 τους δε βεβήλους και γραώδεις μύθους παραιτού, γύμναζε δε σεαυτόν προς ευσέβειαν
8 η γαρ σωματική γυμνασία προς ολίγον εστίν ωφέλιμος, η δε ευσέβεια προς πάντα ωφέλιμός εστιν, επαγγελίας έχουσα ζωής της νυν και της μελλούσης.
9 πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος
10 εις τούτο γαρ και κοπιώμεν και ονειδιζόμεθα, ότι ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι, ος εστι σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών.
11 Παράγγελλε ταύτα και δίδασκε.
12 μηδείς σου της νεότητος καταφρονείτω, αλλά τύπος γίνου των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνεία.
13 έως έρχομαι πρόσεχε τη αναγνώσει, τη παρακλήσει, τη διδασκαλία.
14 μη αμέλει του εν σοι χαρίσματος, ο εδόθη σοι διά προφητείας μετά επιθέσεως των χειρών του πρεσβυτερίου. 
15 ταύτα μελέτα, εν τούτοις ίσθι, ίνα σου η προκοπή φανερά ή εν πάσιν. 
16 έπεχε σεαυτώ και τη διδασκαλία, επίμενε αυτοίς τούτο γαρ ποιών και σεαυτόν σώσεις και τους ακούοντάς σου.