Προσευχή εμπιστοσύνης προς τον Κύριον

Κύριε, δεν ξέρω τι να ζητιανέψω από Εσένα. Μόνον Εσύ γνωρίζεις τι. Συ με αγαπάς περισσότερο από όσο εγώ ξέρω να αγαπώ τον εαυτό μου. Πατέρα, δώσε στον δούλο σου εκείνο που ούτε να ζητήσω δεν μπορώ. Δεν τολμώ να Σου ζητιανέψω ούτε πάθη ούτε απόλαυση, παρά μόνο στέκομαι μπροστά Σου με την καρδιά μου ανοικτή απέναντί Σου. Συ βλέπεις τις ανάγκες που εγώ δεν βλέπω, κοίταξέ με και πράξε κατά το έλεός Σου. Χτύπησε και θεράπευσε, ρίξε με και ανύψωσέ με. Πάλλομαι και σιωπώ μπροστά στην άγια θέλησή Σου και μπροστά στις κρίσεις Σου για μένα. Προσφέρω τον εαυτό μου ως θυσία προς Εσένα. Δεν υπάρχει μέσα μου άλλη επιθυμία παρά μόνο να εκπληρώσω το θέλημά Σου. Μάθε με να προσεύχομαι. Έλα Εσύ ο Ίδιος μέσα μου να προσεύχεσαι 
Αμήν! 

Αγίου Φιλαρέτου,
Μητροπολίτου Μόσχας

Свято-Данилов монастырь - Μοναστήρι Danilov

Данилов монастырь – первый в Москве основан в 1282 году младшим сыном святого благоверного князя Александра Невского Даниилом. Тогда же было построено первое здание Даниловского монастыря, деревянная церковь во имя преподобного Даниила Столпника, небесного покровителя князя. В 1303 году князь Даниил Александрович, приняв великую схиму, скончался и похоронен по его завещанию на монастырском кладбище, среди могил простых иноков.

После смерти основателя Данилов монастырь просуществовал на своем месте недолго. В 1330 году сын Даниила великий князь Иоанн Калита перевел обитель в Кремль, в храм Спаса-на-Бору, а в конце XV века в правление Иоанна Васильевича III произошло второе переселение обители на Крутицкий холм, с именем Спаса Нового (Новоспасский). На месте основания монастыря оставался приходской храм Даниила Столпника и небольшое сельцо Даниловское.

Возобновление Даниловской обители произошло в 1547-1560 годах, спустя два века в правление Иоанна Грозного. Он приказал восстановить обитель на ее прежнем месте и поставить каменную церковь и обнести территорию обители большими каменными стенами. В 1561 году по велению царя и благословению митрополита Московского и всея Руси Макария был возведен храм, освященный во имя Святых Отцов Семи Вселенских Соборов (в XVIII веке его перестроили в двухэтажный: нижний этаж Покровский храм в честь Покрова Божией Матери, верхний этаж храм Святых Отцов Семи Вселенских Соборов). В 1731-1732 годах ансамбль Данилова монастыря дополнила колокольня с церковью преподобного Симеона Столпника, возведенная над главными воротами монастыря. В 1833-1838 годах по проекту архитектора Осипа Бове возводится Троицкий собор, освещал его выдающийся церковный иерарх, причисленный в наше время к лику святых, митрополит Московский Филарет (Дроздов).

Многие беды и опасности пережил Данилов монастырь. В 1591 году его мощные стены помогли отразить набег войска крымского хана Казы-Гирея. В 1606 году у стен монастыря произошло сражение с армии князя М.В. Шуйского и крестьянскими отрядами Ивана Болотникова. В 1812 году французами была похищена почти вся драгоценная утварь из храмов монастыря. После революции 1917 года стены монастыря укрывали священнослужителей московских храмов от большевиков, а в 1930 году монастырь был закрыт, самым последним во всей России. После закрытия монастыря на его территории был устроен приемник-распределитель для малолетних преступников и был установлен памятник В.И. Ленину.

В 1983 году монастырь был возвращен верующим. Тогда же в монастыре начались восстановительные и реставрационные работы. Возрождение старейшей обители стало началом новой эпохи в истории Русской Православной Церкви. Через пять лет реставрационных работ ансамбль монастыря был восстановлен. Здесь был установлен памятник основателю монастыря князю Даниилу Московскому и освящен храм преподобного Серафима Саровского. В 1988 году, в дни празднования 1000-летия Крещения Руси по проекту Ю.Г. Алонова в монастыре были сооружены Надкладезная и Поминальная часовня. В 2008 году вернулись исторические колокола, проданные в 1930 году в Америку.

В наши дни на территории Свято-Данилова монастыря находится Духовно-административный центр Русской Православной Церкви: Резиденция Патриарха Московского и всея Руси (с изображением Спаса Нерукотворного на фасаде здания), также в монастыре находится Отдел внешних церковных связей Московского Патриархата.

В некрополе Свято-Данилова монастыря покоятся прославленные люди. Здесь были похоронены религиозные философы и публицисты А.С. Хомяков и Ю.Ф. Самарин, художник В.Г. Перов, пианист и дирижер Н.Г. Рубинштейн и классик русской литературы Н.В. Гоголь, могила которого ныне находится на кладбище в Новодевичьем монастыре.

 

                                                                     Μετάφραση

Στο Μοναστήρι Danilov, το πρώτο στη Μόσχα ιδρύθηκε το 1282, ο νεότερος γιος του το ιερό πρίγκιπας Αλέξανδρος Nevsky Daniel. Την ίδια στιγμή χτίστηκαν το πρώτο κτίριο της Μονής Danilovskogo, το ξύλινη εκκλησία του St. Daniel ο στυλίτης, πολιούχου του πρίγκιπα. Το 1303 πρίγκιπας ΔΑΝΙΗΛ Αλεξάντροβιτς, λαμβάνοντας το μεγάλο σχήμα, πέθανε και τάφηκε στο το κληροδότημά του το μοναστική νεκροταφείο στους τάφους των απλών μοναχών.

Μετά το θάνατο του ιδρυτή της το Danilov Μονή διήρκεσε ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Το 1330, ο γιος του Daniel του Μέγα πρίγκηπα Ivan Καλιτά μετακόμισε το μοναστήρι στο Κρεμλίνο, στην εκκλησία του Σωτήρα-για-το-δάσους, και στο τέλος του 15ου αιώνα κατά τη διάρκεια της Βασιλείας του John V. ΙΙΙ επανεγκατάστασης δεύτερη κατοικία στο λόφο Kuznetskiy, με το όνομα το νέο (Νοβοσπάσκιι). Η ίδρυση της Μονής ήταν η ενοριακή εκκλησία του Daniel ο στυλίτης και το μικρό χωριό του Danilovskoe.

Την επανάληψη της κατοικίας Danilovskaya ήταν το 1547-1560, αντίστοιχα, δύο αιώνες αργότερα κατά τη διάρκεια της Βασιλείας του Ivan ο τρομερός. Διέταξε την ανοικοδόμηση της Μονής στην αρχική του τοποθεσία και έβαλε μια πέτρινη εκκλησία και μπει η κατοικία του το μεγάλο πέτρινους τοίχους. Το 1561, κατά διαταγή του βασιλιά, και με την ευλογία του Μητροπολίτης της Μόσχας και πασών των Ρωσιών, Μακάριος χτίστηκε ο ναός, αφιερωμένο στο όνομα των Αγίων Πατέρων των επτά οικουμενικών συνόδων (τον 18ο αιώνα ήταν ανακατασκευάστηκε σε ένα διώροφο: ισόγειο Ποκρόβσκι ναός προς τιμήν του την προστασία της μητέρας του Θεού, το τελευταίο όροφο του ναού των Αγίων Πατέρων των επτά οικουμενικών συνόδων). Το 1731-1732, σύνολο Μοναστήρι Danilov προστέθηκε ένα καμπαναριό να την εκκλησία του Αγίου Συμεών ο στυλίτης, ανεγερθεί πάνω από την κεντρική πύλη της Μονής. Το 1833-1838, από τον αρχιτέκτονα Όσιπ Beauvais είναι ο καθεδρικός ναός της Αγίας Τριάδας, που καλύπτει την εξαιρετική εκκλησία Ιεράρχης, που αναφέρονται στην εποχή μας ως Άγιος, Μητροπολίτης Filaret (Drozdov). 

Πολλά από τα δεινά και τους κινδύνους υπέμεινε στο Μοναστήρι Danilov. Το 1591, τους τοίχους του έχουν βοηθήσει αποκρούει RAID, στρατεύματα της Κριμαίας Khan Kazy-Γκεράι. Κατά το έτος 1606 στους τοίχους του μια μάχη με το στρατό του Πρίγκιπα M.v. Shuisky και Ivan rondas Bolotnikova. Το 1812, οι Γάλλοι είχαν απαχθεί σχεδόν όλα τα πολύτιμα εφόδια των ναών της Μονής. Μετά την επανάσταση του 1917, τα τείχη της μονής που προστατευμένη τον κλήρο από τους ναούς της Μόσχας από τους Μπολσεβίκους και το 1930, το μοναστήρι παρέμεινε κλειστό κάτω, πιο πρόσφατα στη Ρωσία. Μετά το κλείσιμο της μονής στο έδαφός του ήταν ένα δέκτη-εκχώρησης για ανήλικες εγκληματίες και ήταν ένα μνημείο για τον Βλαντιμίρ Λένιν. 

Το 1983, το μοναστήρι επέστρεψε στους πιστούς. Την ίδια στιγμή την Μονή ανασυγκρότηση και  άρχισαν αποκατάσταση οι εργασίες. Η αναβίωση του το αρχαιότερο μοναστήρι ήταν η αρχή μιας νέας εποχής στην ιστορία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μετά από πέντε χρόνια αναστηλωτικές εργασίες αποκαταστάθηκε το συγκρότημα της Μονής. Υπήρχε ένα μνημείο για τον ιδρυτή της Μονής του Πρίγκιπα Δανιήλ του Μόσχας και αφιερωμένη εκκλησία του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Το έτος 1988, κατά τον εορτασμό της επετείου-1000 του βαφτίσματος του ρωσ από J.g. Alonova στο μοναστήρι χτίστηκε το 1930, και μια Memorial Chapel. Το 2008, το ιστορικό καμπάνες επέστρεψε, πωλούνται το 1930 στην Αμερική. 

Στις μέρες μας για το έδαφος του Αγίου Danilov μοναστήρι είναι το πνευματικό και διοικητικό κέντρο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: η κατοικία του ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών (από τις εικόνες στη πρόσοψη της Αγίας Πετρούπολης), επίσης στο μοναστήρι είναι τμήματος για τις εξωτερικές σχέσεις εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας. 

Στη νεκρόπολη της Μονής Αγίου Danilov βρίσκονται τις διάσημες προσωπικότητες. Εδώ ήταν θαμμένος η θρησκευτική φιλόσοφοι και πολιτικοί αρθρογράφοι χάμστερ α.σ. και U.f. Samarin, καλλιτέχνης Περόφ β.γ., πιανίστας και μαέστρος του κλασικού της ρωσικής λογοτεχνίας του Rubinstein και Νικολάι Γκόγκολ, του οποίου ο τάφος βρίσκεται μέσα στο νεκροταφείο στην Καμτσάτκα.

Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής

Όλες οι καλές και κακές πράξεις μας εξαρτώνται από τη θέλησή μας, αλλά οι τιμωρίες και οι καταστροφές, που μας συμβαίνουν, όπως και τα αντίθετά τους, είναι πέρα από τις δυνάμεις μας. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να επηρεάσουμε καθόλου μιά μακροχρόνια ασθένεια, που ίσως μας οδηγήσει ακόμη και στον θάνατο, αλλά μόνο εκείνες τις συνθήκες οι οποίες επιδεινώνουν την ασθένεια ή διασφαλίζουν την υγεία μας. Έτσι, χάρη στην τήρηση των εντολών του Θεού, δυνάμεθα να κερδίσουμε την Ουράνια Βασιλεία, ενώ η αθέτησή τους είναι αιτία για να οδηγηθούμε στη γέεννα του πυρός.

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

''Μελέτα συνεχώς τα βιβλία των Αγίων Πατέρων για την πρόνοια του Θεού, διότι έτσι καθοδηγείται ο νους να αντιληφθεί την θαυμαστή τάξη των κτισμάτων του Θεού και να γνωρίσει τα έργα Αυτού. Τότε ο νους δυναμώνει και διαμορφώνει, διά του βάθους της μελέτης, νοήματα και σκέψεις που φωτίζουν τον νου. Εν τέλει η μελέτη των Αγίων Πατέρων και των Γραφών βοηθά τον νου να προχωρήσει με πνευματική καθαρότητα στην βαθύτερη γνώση των δημιουργημάτων του Θεού. Να διαβάζεις πάντοτε σε έρημο και αθόρυβο τόπο, όντας ελεύθερος από την πολλή φροντίδα του σώματος και από την ταραχή των κοσμικών πραγμάτων, για να γευθεί και να αισθανθεί η ψυχή σου γλυκύτητα από την κατανόηση των Γραφών που με επιμονή μελετάς''.

ΓΕΝΕΣΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

ΚΑΙ ἦν πᾶσα ἡ γῆ χεῖλος ἕν, καὶ φωνὴ μία πᾶσι. 2 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κινῆσαι αὐτοὺς ἀπὸ ἀνατολῶν, εὗρον πεδίον ἐν γῇ Σενναὰρ καὶ κατῴκησαν ἐκεῖ. 3 καὶ εἶπεν ἄνθρωπος τῷ πλησίον αὐτοῦ· δεῦτε πλινθεύσωμεν πλίνθους καὶ ὀπτήσωμεν αὐτὰς πυρί. καὶ ἐγένετο αὐτοῖς ἡ πλίνθος εἰς λίθον, καὶ ἄσφαλτος ἦν αὐτοῖς ὁ πηλός. 4 καὶ εἶπαν· δεῦτε οἰκοδομήσωμεν ἑαυτοῖς πόλιν καὶ πύργον, οὗ ἔσται ἡ κεφαλὴ ἕως τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ποιήσωμεν ἑαυτοῖς ὄνομα πρὸ τοῦ διασπαρῆναι ἡμᾶς ἐπὶ προσώπου πάσης τῆς γῆς. 5 καὶ κατέβη Κύριος ἰδεῖν τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον, ὃν ᾠκοδόμησαν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων. 6 καὶ εἶπε Κύριος· ἰδοὺ γένος ἓν καὶ χεῖλος ἓν πάντων, καὶ τοῦτο ἤρξαντο ποιῆσαι, καὶ νῦν οὐκ ἐκλείψει ἀπ᾿ αὐτῶν πάντα, ὅσα ἂν ἐπιθῶνται ποιεῖν. 7 δεῦτε καὶ καταβάντες συγχέωμεν αὐτῶν ἐκεῖ τὴν γλῶσσαν, ἵνα μὴ ἀκούσωσιν ἕκαστος τὴν φωνὴν τοῦ πλησίον. 8 καὶ διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐκεῖθεν ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐπαύσαντο οἰκοδομοῦντες τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον. 9 διὰ τοῦτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτῆς Σύγχυσις, ὅτι ἐκεῖ συνέχεε Κύριος τὰ χείλη πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐκεῖθεν διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς. 10 Καὶ αὗται αἱ γενέσεις Σήμ. καί ἦν Σὴμ υἱὸς ἑκατὸν ἐτῶν, ὅτε ἐγέννησε τὸν ᾿Αρφαξάδ, δευτέρου ἔτους μετὰ τὸν κατακλυσμόν. 11 καὶ ἔζησε Σὴμ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν ᾿Αρφαξὰδ ἔτη πεντακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 12 Καὶ ἔζησεν ᾿Αρφαξὰδ ἑκατὸν τριάκοντα πέντε ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν. 13 καὶ ἔζησεν ᾿Αρφαξὰδ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Καϊνᾶν ἔτη τετρακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. Καὶ ἔζησε Καϊνᾶν ἑκατὸν καὶ τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Σαλά. καὶ ἔζησε Καϊνᾶν μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τόν Σαλὰ ἔτη τριακόσια τριάκοντα καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 14 Καὶ ἔζησε Σαλὰ ἑκατὸν τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν ῞Εβερ. 15 καὶ ἔζησε Σαλὰ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν ῞Εβερ τριακόσια τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 16 Καὶ ἔζησεν ῞Εβερ ἑκατὸν τριάκοντα τέσσαρα ετη καὶ ἐγέννησε τὸν Φαλέγ. 17 καί ἔζησεν ῞Εβερ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Φαλὲγ ἔτη διακόσια ἑβδομήκοντα καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 18 Καὶ ἔζησε Φαλὲγ τριάκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Ραγαῦ. 19 καὶ ἔζησε Φαλὲγ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Ραγαῦ ἐννέα καὶ διακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱούς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 20 Καὶ ἔζησε Ραγαῦ ἑκατὸν τριάκοντα καὶ δύο ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Σερούχ. 21 καὶ ἔζησε Ραγαῦ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Σεροὺχ διακόσια ἑπτὰ ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 22 καὶ ἔζησε Σεροὺχ ἑκατὸν τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Ναχώρ. 23 Καὶ ἔζησε Σερούχ, μετὰ τό γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Ναχώρ, ἔτη διακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 24 Καὶ ἔζησε Ναχὼρ ἔτη ἑκατὸν ἑβδομήκοντα ἐννέα καὶ ἐγέννησε τὸν Θάρα. 25 καὶ ἔζησε Ναχώρ, μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Θάρα, ἔτη ἑκατὸν εἰκοσιπέντε καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. 26 Καὶ ἔζησε Θάρα ἑβδομήκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν ῞Αβραμ καὶ τὸν Ναχὼρ καὶ τὸν ᾿Αρράν. 27 Αὗται αἱ γενέσεις Θάρα· Θάρα ἐγέννησε τὸν ῞Αβραμ καὶ τὸν Ναχὼρ καὶ τὸν ᾿Αρράν, καὶ ᾿Αρρὰν ἐγέννησε τὸν Λώτ. 28 καὶ ἀπέθανεν ᾿Αρρὰν ἐνώπιον Θάρα τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἐν τῇ γῇ, ᾗ ἐγεννήθη, ἐν τῇ χώρᾳ τῶν Χαλδαίων. 29 καὶ ἔλαβον ῞Αβραμ καὶ Ναχὼρ ἑαυτοῖς γυναῖκας· ὄνομα τῇ γυναικὶ ῞Αβραμ Σάρα, καὶ ὄνομα τῇ γυναικὶ Ναχὼρ Μελχά, θυγάτηρ ᾿Αρρὰν καὶ πατὴρ Μελχὰ καὶ πατὴρ ᾿Ιεσχά. 30 καὶ ἦν Σάρα στεῖρα καὶ οὐκ ἐτεκνοποίει. 31 καὶ ἔλαβε Θάρα τὸν ῞Αβραμ υἱὸν αὐτοῦ καὶ τὸν Λὼτ υἱὸν ᾿Αρράν, υἱὸν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, καὶ τὴν Σάραν τὴν νύμφην αὐτοῦ, γυναῖκα ῞Αβραμ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐκ τῆς χώρας τῶν Χαλδαίων πορευθῆναι εἰς γῆν Χαναὰν καὶ ἦλθον ἕως Χαρρὰν καὶ κατῴκησεν ἐκεῖ. 32 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Θάρα ἐν γῇ Χαρρὰν διακόσια πέντε ἔτη, καὶ ἀπέθανε Θάρα ἐν Χαρράν.