ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ'

Στίχ. 1-13. Πώς αγιάζεται η ημέρα τού Θεού.

1 Εν εκείνω τώ καιρώ επορεύθη ο Ιησούς τοίς σάββασι διά τών σπορίμων οι δέ μαθηταί αυτού επείνασαν, καί ήρξαντο τίλλειν στάχυας καί εσθίειν.
2 οι δέ Φαρισαίοι ιδόντες είπον αυτώ ιδού οι μαθηταί σου ποιούσιν ό ουκ έξεστι ποιείν εν σαββάτω.
3 ο δέ είπεν αυτοίς ουκ ανέγνωτε τί εποίησε Δαυϊδ ότε επείνασεν αυτός καί οι μετ' αυτού;
4 πώς εισήλθεν εις τόν οίκον τού Θεού καί τούς άρτους τής προθέσεως έφαγεν, ούς ουκ εξόν ήν αυτώ φαγείν ουδέ τοίς μετ' αυτού, ει μή μόνοις τοίς ιερεύσι;
5 ή ουκ ανέγνωτε εν τώ νόμω ότι τοίς σάββασιν οι ιερείς εν τώ ιερώ τό σάββατον βεβηλούσι, καί αναίτιοί εισί;
6 λέγω δέ υμίν ότι τού ιερού μείζον εστι ώδε.
7 ει δέ εγνώκειτε τί εστιν έλεον θέλω καί ου θυσίαν, ουκ άν κατεδικάσατε τούς αναιτίους.
8 κύριος γάρ εστιν ο υιός τού ανθρώπου καί τού σαββάτου.
9 Καί μεταβάς εκείθεν ήλθεν εις τήν συναγωγήν αυτών.
10 καί ιδού άνθρωπος ήν εκεί τήν χείρα έχων ξηράν καί επηρώτησαν αυτόν λέγοντες ει έξεστι τοίς σάββασι θεραπεύειν; ίνα κατηγορήσωσιν αυτού.
11 ο δέ είπεν αυτοίς τίς έσται εξ υμών άνθρωπος ός έξει πρόβατον έν, καί εάν εμπέση τούτο τοίς σάββασιν εις βόθυνον, ουχί κρατήσει αυτό καί εγερεί;
12 πόσω ούν διαφέρει άνθρωπος προβάτου; ώστε έξεστι τοίς σάββασι καλώς ποιείν.
13 τότε λέγει τώ ανθρώπω έκτεινόν σου τήν χείρα καί εξέτεινε, καί αποκατεστάθη υγιής ως η άλλη.