ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΣΤ'.

Στίχ. 1-12. Μόνον τήν διδασκαλίαν τού Κυρίου πρέπει νά έχωμεν οδηγόν μας.

1 Καί προσελθόντες οι Φαρισαίοι καί Σαδουκαίοι πειράζοντες επηρώτησαν αυτόν σημείον εκ τού ουρανού επιδείξαι αυτοίς.
2 ο δέ αποκριθείς είπεν αυτοίς οψίας γενομένης λέγετε ευδία πυρράζει γάρ ο ουρανός
3 καί πρωϊ σήμερον χειμών πυρράζει γάρ στυγνάζων ο ουρανός. υποκριταί, τό μέν πρόσωπον τού ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τά δέ σημεία τών καιρών ου δύνασθε γνώναι;
4 γενεά πονηρά καί μοιχαλίς σημείον επιζητεί, καί σημείον ου δοθήσεται αυτή ει μή τό σημείον Ιωνά τού προφήτου. καί καταλιπών αυτούς απήλθεν.
5 Καί ελθόντες οι μαθηταί αυτού εις τό πέραν επελάθοντο άρτους λαβείν.
6 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς οράτε καί προσέχετε από τής ζύμης τών Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων.
7 οι δέ σιελογίζοντο εν εαυτοίς λέγοντες ότι άρτους ουκ ελάβομεν.
8 γνούς δέ ο Ιησούς είπεν αυτοίς τί διαλογίζεσθε εν εαυτοίς, ολιγόπιστοι, ότι άρτους ουκ ελάβετε;
9 ούπω νοείτε, ουδέ μνημονεύετε τούς πέντε άρτους τών πεντακισχιλίων καί πόσους κοφίνους ελάβατε;
10 ουδέ τούς επτά άρτους τών τετρακισχιλίων καί πόσας σπυρίδας ελάβετε;
11 πώς ου νοείτε ότι ου περί άρτου είπον υμίν προσέχειν από τής ζύμης τών Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων;
12 τότε συνήκαν ότι ουκ είπε προσέχειν από τής ζύμης τού άρτου, αλλ' από τής διδαχής τών Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων.