Στίχ. 16-26. Ο πλούσιος νέος.

16 Καί ιδού είς προσελθών είπεν αυτώ διδάσκαλε αγάθε, τί αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον;
17 ο δέ είπεν αυτώ τί με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ει μή είς ο Θεός. ει δέ θέλεις εισελθείν εις τήν ζωήν, τήρησον τάς εντολάς.
18 λέγει αυτώ ποίας; ο δέ Ιησούς είπε ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις, ου κλέψεις, ου ψευδοματρυρήσεις,
19 τίμα τόν πατέρα καί τήν μητέρα, καί αγαπήσεις τόν πλησίον σου ως σεαυτόν.
20 λέγει αυτώ ο νεανίσκος πάντα ταύτα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου τί έτι υστερώ;
21 έφη αυτώ ο Ιησούς ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τά υπάρχοντα καί δός πτωχοίς, καί έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, καί δεύρο ακολούθει μοι.
22 ακούσας δέ ο νεανίσκος τόν λόγον απήλθε λυπούμενος ήν γάρ έχων κτήματα πολλά.
23 ο δέ Ιησούς είπε τοίς μαθηταίς αυτού αμήν λέγω υμίν ότι δυσκόλως πλούσιος εισελεύσεται εις τήν βασιλείαν τών ουρανών.
24 πάλιν δέ λέγω υμίν, ευκοπώτερόν εστι κάμηλον διά τρυπήματος ραφίδος διελθείν ή πλούσιον εις τήν βασιλείαν τού Θεού εισελθείν.
25 ακούσαντες δέ οι μαθηταί αυτού εξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες τίς άρα δύναται σωθήναι;
26 εεμβλέψας δέ ο Ιησούς είπεν αυτοίς παρά ανθρώποις τούτο αδύνατόν εστι, παρά δέ Θεώ πάντα δυνατά εστι.