Στίχ. 57-75. Ο Ιησούς ενώπιον τού Καϊάφα.

Η άρνησις καί η μετάνοια τού Πέτρου.

57 Οι δέ κρατήσαντες τόν Ιησούν απήγαγον πρός Καϊάφαν τόν αρχιερέα, όπου οι γραμματείς καί οι πρεσβύτεροι συνήχθησαν.
58 ο δέ Πέτρος ηκολούθει αυτώ από μακρόθεν έως τής αυλής τού αρχιερέως, καί εισελθών έσω εκάθητο μετά τών υπηρετών ιδείν τό τέλος.
59 Οι δέ αρχιερείς καί οι πρεσβύτεροι καί τό συνέδριον όλον εζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατά τού Ιησού όπως θανατώσωσιν αυτόν,
60 καί ουχ εύρον καί πολλών ψευδομαρτύρων προσελθόντων, ουχ εύρον, ύστερον δέ προσελθόντες δύο ψευδομάρτυρες
61 είπον ούτος έφη, δύναμαι καταλύσαι τόν ναόν τού Θεού καί διά τριών ημερών οικοδομήσαι αυτόν.
62 καί αναστάς ο αρχιερεύς είπεν αυτώ ουδέν αποκρίνη; τί ούτοί σου καταμαρτυρούσιν;
63 ο δέ Ιησούς εσιώπα. καί αποκριθείς ο αρχιερεύς είπεν αυτώ εξορκίζω σε κατά τού Θεού τού ζώντος ίνα ημίν είπης ει σύ εί ο Χριστός ο υιός τού Θεού.
64 λέγει αυτώ ο Ιησούς σύ είπας πλήν λέγω υμίν, απ' άρτι όψεσθε τόν υιόν τού ανθρώπου καθήμενον εκ δεξιών τής δυνάμεως καί ερχόμενον επί τών νεφελών τού ουρανού.
65 τότε ο αρχιερεύς διέρρηξε τά ιμάτια αυτού λέγων ότι εβλασφήμησε τί έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων; ίδε νύν ηκούσατε τήν βλασφημίαν αυτού
66 τί υμίν δοκεί; οι δέ αποκριθέντες είπον ένοχος θανάτου εστί.
67 τότε ενέπτυσαν εις τό πρόσωπον αυτού καί εκολάφισαν αυτόν, οι δέ ερράπισαν
68 λέγοντες προφήτευσον ημίν, Χριστέ, τίς εστιν ο παίσας σε;
69 Ο δέ Πέτρος έξω εκάθητο εν τή αυλή καί προσήλθεν αυτώ μία παιδίσκη λέγουσα καί σύ ήσθα μετά Ιησού τού Γαλιλαίου.
70 ο δέ ηρνήσατο έμπροσθεν αυτών πάντων λέγων ουκ οίδα τί λέγεις.
71 εξελθόντα δέ αυτόν εις τόν πυλώνα είδεν αυτόν άλλη καί λέγει αυτοίς εκεί καί ούτος ήν μετά Ιησού τού Ναζωραίου.
72 καί πάλιν ηρνήσατο μεθ'όρκου ότι ουκ οίδα τόν άνθρωπον.
73 μετά μικρόν δέ προσελθόντες οι εστώτες είπον τώ Πέτρω αληθώς καί σύ εξ αυτών εί καί γάρ η λαλιά σου δήλόν σε ποιεί.
74 τότε ήρξατο καταθεματίζειν καί ομνύειν ότι ουκ οίδα τόν άνθρωπον καί ευθέως αλέκτωρ εφώνησε.
75 καί εμνήσθη ο Πέτρος τού ρήματος Ιησού ειρηκότος αυτώ ότι πρίν αλέκτορα φωνήσαι τρίς απαρνήση με καί εξελθών έξω έκλαυσε πικρώς.