ΕΩΘΙΝΟΝ Α'. Ήχος α'.

Εις τό όρος, τοίς Μαθηταίς επειγομένοις, διά τήν χαμόθεν έπαρσιν, επέστη ο Κύριος καί προσκυνήσαντες αυτόν, καί τήν δοθείσαν εξουσίαν, πανταχού διδαχθέντες, εις τήν υπ' ουρανόν εξαπεστέλλοντο, κηρύξαι τήν εκ νεκρών Ανάστασιν, καί τήν εις ουρανούς αποκατάστασιν οίς καί συνδιαιωνίζειν, ο αψευδής επηγγείλατο, Χριστός ο Θεός, καί Σωτήρ τών ψυχών ημών.

ΕΩΘΙΝΟΝ Β'. Ήχος β'.

Μετά μύρων προσελθούσαις, ταίς περί τήν Μαριάμ γυναιξί, καί διαπορουμέναις, πώς έσται αυταίς τυχείν τού εφετού, ωράθη ο λίθος μετηρμένος, καί θείος νεανίας, καταστέλλων τόν θόρυβον αυτών τής ψυχής Ηγέρθη γάρ φησίν Ιησούς ο Κύριος διό κηρύξατε τοίς κήρυξιν αυτού Μαθηταίς, εις τήν Γαλιλαίαν δραμείν, καί όψεσθε αυτόν, αναστάντα εκ νεκρών, ως Ζωοδότην καί Κύριον.

ΕΩΘΙΝΟΝ Γ'. Ήχος γ'.

Τής Μαγδαληνής Μαρίας, τήν τού Σωτήρος ευαγγελιζομένης, εκ νεκρών ανάστασιν καί εμφάνειαν, διαπιστούντες οι Μαθηταί, ωνειδίζοντο τό τής καρδίας σκληρόν αλλά τοίς σημείοις καθοπλισθέντες, καί θαύμασι, πρός τό κήρυγμα απεστέλλοντο. Καί σύ μέν Κύριε, πρός τόν αρχίφωτον, ανελήφθης Πατέρα οι δέ εκήρυττον πανταχού τόν λόγον, τοίς θαύμασι πιστούμενοι Διό οι φωτισθέντες δ' αυτών, δοξάζομέν σου, τήν εκ νεκρών, ανάστασιν, φιλάνθρωπε Κύριε.

ΕΩΘΙΝΟΝ Δ'. Ήχος δ'.

Ο Όρθρος ήν βαθύς, καί αι γυναίκες ήλθον, επί τό μνήμα σου Χριστέ αλλά τό σώμα ουχ ευρέθη, τό ποθούμενον αυταίς διό απορουμέναις, οι ταίς αστραπτούσαις εσθήσεσιν επιστάντες Τί τόν ζώντα, μετά τών νεκρών ζητείτε; έλεγον ηγέρθη ως προείπε τί αμνημονείτε τών ρημάτων αυτού; Οίς πεισθείσαι, τά οραθέντα εκήρυττον αλλ' εδόκει λήρος τά ευαγγέλια ούτως ήσαν έτι νωθείς οι Μαθηταί αλλ' ο Πέτρος έδραμε, καί ιδών εδόξασέ σου, πρός εαυτόν τά θαυμάσια.

ΕΩΘΙΝΟΝ Ε'. Ήχος πλ. α'.

Ώ τών σοφών σου κριμάτων Χριστέ! πώς Πέτρω μέν τοίς οθονίοις μόνοις, έδωκας εννοήσαί σου τήν ανάστασιν; Λουκά δέ καί Κλεόπα, συμπορευόμενος ωμίλεις, καί ομιλών, ουκ ευθέως σεαυτόν φανεροίς; Διό καί ονειδίζη, ως μόνος παροικών εν Ιερουσαλήμ, καί μή μετέχων τών εν τέλει βουλευμάτων αυτής. Αλλ' ο πάντα πρός τό τού πλάσματος συμφέρον οικονομών, καί τάς περί σού προφητείας ανέπτυξας, καί εν τώ ευλογείν τόν άρτον, εγνώσθης αυτοίς ών καί πρό τούτου αι καρδίαι, πρός γνώσίν σου ανεφλέγοντο οί καί τοίς Μαθηταίς συνηθροισμένοις, ήδη τρανώς εκήρυττόν σου τήν ανάστασιν δι' ής ελέησον ημάς.

ΕΩΘΙΝΟΝ ΣΤ'. Ήχος πλ. β'.

Η όντως ειρήνη σύ Χριστέ, πρός ανθρώπους Θεού, ειρήνην τήν σήν διδούς, μετά τήν έγερσιν Μαθηταίς, εμφόβους έδειξας αυτούς, δόξαντας πνεύμα οράν αλλά κατέστειλας τόν τάραχον αυτών τής ψυχής, δείξας τάς χείρας καί τούς πόδας σου πλήν απιστούντων έτι, τή τής τροφής μεταλήψει, καί διδαχών αναμνήσει, διήνοιξας αυτών τόν νούν, τού συνιέναι τάς Γραφάς οίς καί τήν Πατρικήν επαγγελίαν καθυποσχόμενος, καί ευλογήσας αυτούς, διέστης πρός ουρανόν. Διό σύν αυτοίς προσκυνούμέν σε, Κύριε δόξα σοι.

ΕΩΘΙΝΟΝ Ζ'. Ήχος βαρύς.

Ιδού σκοτία καί πρωϊ καί τί πρός τό μνημείον Μαρία έστηκας, πολύ σκότος έχουσα ταίς φρεσίν; υφ' ού πού τέθειται ζητείς ο Ιησούς αλλ' όρα τούς συντρέχοντας Μαθητάς, πώς τοίς οθονίοις καί τώ σουδαρίω, τήν ανάστασιν ετεκμήραντο, καί ανεμνήσθησαν τής περί τούτυ Γραφής. Μεθ' ών καί δι' ών, καί ημείς πιστεύσαντες, ανυμνούμέν σε τόν Ζωοδότην Χριστόν.

ΕΩΘΙΝΟΝ Η'. Ήχος πλ. δ'.

Τά τής Μαρίας δάκρυα, ου μάτην χείνται θερμώς ιδού γάρ κατηξίωται, καί διδασκόντων Αγγέλων, καί τής όψεως τής σής, ώ Ιησού αλλ' έτι πρόσγεια φρονεί, οία γυνή ασθενής διό καί αποπέμπεται, μή προσψαύσαί σοι Χριστέ. Άλλ' όμως κήρυξ πέμπεται, τοίς σοίς Μαθηταίς, οίς ευαγγέλια έφησε, τήν πρός τόν πατρώον κλήρον άνοδον απαγγέλουσα. Μεθ' ής αξίωσον καί ήμάς, τής εμφανείας σου, Δέσποτα Κύριε.

ΕΩΘΙΝΟΝ Θ'. Ήχος πλ. α'.

Ως επ' εσχάτων τών χρόνων, ούσης οψίας Σαββάτων, εφίστασαι τοίς φίλοις Χριστέ, καί θαύματι θαύμα βεβαιοίς, τή κεκλεισμένη εισόδω τών θυρών, τήν εκ νεκρών σου Ανάστασιν αλλ' έπλησας χαράς τούς Μαθητάς, καί Πνεύματος Αγίου μετέδωκας αυτοίς, καί εξουσίαν ένειμας αφέσεως αμαρτιών, καί τόν Θωμάν ου κατέλιπες, τώ τής απιστίας καταβαπτίζεσθαι κλύδωνι. Διό παράσχου καί ημίν, γνώσιν αληθή, καί άφεσιν πταισμάτων, εύσπλαγχνε Κύριε.

ΕΩΘΙΝΟΝ Ι'. Ήχος πλ. β'.

Μετά τήν εις άδου κάθοδον, καί τήν εκ νεκρών ανάστασιν, αθυμούντες ως εικός, επί τώ χωρισμώ σου, Χριστέ οι Μαθηταί, πρός εργασίαν ετράπησαν καί πάλιν πλοία καί δίκτυα, καί άγρα ουδαμού. Αλλά σύ Σώτερ εμφανισθείς, ως Δεσπότης πάντων, δεξιοίς τά δίκτυα κελεύεις βαλείν καί ήν ο λόγος έργον ευθύς, καί πλήθος τών ιχθύων πολύ, καί δείπνον ξένον έτοιμον εν τή γή ού μετασχόντων τότε σου τών Μαθητών, καί ημάς νύν νοητώς καταξίωσον, εντρυφήσαι, φιλάνθρωπε Κύριε.

ΕΩΘΙΝΟΝ ΙΑ'. Ήχος πλ. δ'.

Φανερών εαυτόν, τοίς Μαθηταίς σου Σωτήρ, μετά τήν ανάστασιν, Σίμωνι δέδωκας τήν τών προβάτων νομήν, εις αγάπης αντέκτισιν, τήν τού ποιμαίνειν φροντίδα αιτών διό καί έλεγες Ει φιλείς με Πέτρε, ποίμαινε τά αρνία μου, ποίμαινε τά πρόβατά μου. Ο δέ ευθέως ενδεικνύμενος τό φιλόστοργον, περί τού άλλου Μαθητού επυνθάνετο. Ών ταίς πρεσβείαις Χριστέ, τήν ποίμνην σου διαφύλαττε, εκ λύκων λυμαινομένων αυτήν.