ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Δι' ευχών τών Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς.

Κύριε, εισάκουσoν της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εiσάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου· Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου· εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ' εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ' εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον· δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου., ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία· ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου· και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Θεὸς Κύριος καὶ επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου 
Εξομολογείσθε Τώ Κυρίῳ, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος Αυτού.

Θεὸς Κύριος...
Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί Τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς. 

Θεός Κύριος...
Παρά Κυρίου εγένετο αύτη καὶ έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών. 

Θεός Κύριος...

Ήχος δ'. Ο Υψωθείς εν τώ Σταυρώ.

Τού Ιεράρχου τή πανσέπτω Εικόνι, πιστοί προσπέσωμεν αυτώ εκβοώντες, οι αμαρτίαις πολλαίς εγκυλινδούμενοι, σπεύσον ώ Νικόλαε, ιεράρχα Κυρίου, σαίς πρός τόν Φιλάνθρωπον, ιεραίς ικεσίαις, παντός κινδύνου, λύπης καί φθοράς, καί δεινών νόσων, απάλλαξον άπαντας.

Δόξα.Καί νύν. Θεοτοκίον.

Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν έως νύν ελευθέρους ούκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σούς γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν' ψαλμός καί ο κανών.

Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα˙ όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφορά και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Ωδή α'. Ήχος πλ.δ'. Αρματηλάτην Φαραώ.
Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ταίς προσευχαίς σου ιερέ Νικόλαε, εκδυσωπών τόν Θεόν, τό σκοτεινόν νέφος, τό τής αθυμίας μου, παμμάκαρ διασκέδασον, θυμηδίας υπάρχων, καί ευθυμίας ανάπλεως, τώ Παμβασιλεί παριστάμενος.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ταίς τών παθών με τρικυμίαις πάντοθεν, περικυκλούμενον, καί λογισμών σάλω, τήν ψυχήν δονούμενον, επί λιμένα εύδιον, τών Χριστού θελημάτων, ταίς προσευχαίς σου κυβέρνησον, όπως σέ δοξάζω, Νικόλαε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Τών Αποστόλων καί Οσίων σύσκηνος, αποδεικνύμενος, καί θεϊκής αίγλης, πάντοτε πληρούμενος, τούς τήν σεπτήν σου σήμερον, προσκυνούντας Εικόνα, φωτός μετόχους ανάδειξον, ευχαίς σου παμμάκαρ Νικόλαε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Σέ τήν εν σπλάγχνοις δεξαμένην Άχραντε, τό πύρ τό άστεκτον, εκδυσωπώ πίστει, τής γεέννης ρύσαι με, καί τής αποκειμένης μοι, διά πλήθος πταισμάτων, κολάσεως ελευθέρωσον, σού ταίς ευπροσδέκτοις δεήσεσι.

Ωδή γ'. Σύ εί τό στερέωμα.
Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ίνα σέ δοξάζωμεν, καί σέ πρεπόντως γεραίρωμεν, δίδου υμίν, Νικόλαε μάκαρ, τήν ειρήνην πρεσβείαις σου.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Κόπασον, Νικόλαε, ταίς σαίς θερμαίς παρακλήσεσι, τάς καθ' ημών, επανισταμένας, ασθενείας δεόμεθα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ρύσαι με Νικόλαε, περικυκλούμενον πάθεσι, καί πειρασμοίς, καί κινδύνοις πλείστοις, ταίς λιταίς σου  καί σώσον με.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Έχω σε Πανάσπιλε, βίου προστάτιν καί τείχος άρρηκτον, διό δεινών, τού ματαίου βίου, ου πτοούμαι τήν έφοδον.

Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε.
Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Νόσοις πλείστοις Νικόλαε, καί πολλοίς τοίς πταίσμασι περιπέπτωκα, πρόφτασόν με ρύσαι πάνσεπτε, ταίς πρός τόν δεσπότην ικεσίαις σου.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ο αθώους τυγχάνοντας, νέους τρείς θανάτου απαλλαξάμενος, σπεύσον ρύσαι με Νικόλαε, τής αιωνιζούσης κατακρίσεως.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Κατακρίσεως άξιος, ζών εν αμελεία ειμί ο άθλιος, ταίς λιταίς σου ώ Νικόλαε, μετανοίας όρμω με οδήγησον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Ρυπωθέντα με κάθαρον, καί νενεκρωμένον με σύ ανάστησον, Θεοτόκε αειπάρθενε, τόν νεκρούς ζωώσαντα κυήσασα.

Ωδή ε'. Ίνα τί με απώσω.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ακλινεί διανοία, πρός τόν επουράνιον ανήλθες Κύριον, παρ' ού καί τήν χάριν, τών μεγίστων θαυμάτων απείληφας, Νικόλαε μάκαρ διό ημάς τούς σούς οικέτας, τών δεινών καί τών νόσων απάλλαξον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Εν τή θεία σου μνήμη, ιερέων Νικόλαε σύλλογος τέρπεται, καί πιστών χορείαι, τών θαυμάτων τών σών απολαύουσαι, εν χαρά τρυφώσι, καί ως εικός σε ανυμνούσι, καί προστάτην καλούσι σε μέγιστον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Λαμπρυνθείς θεία αίγλη, ώφθη η καρδία σου όντως Παράδεισος, τής ζωής τό ξύλον, κεκτημένη εν μέσω τόν Κύριον όν δυσώπει Πάτερ, τού Παραδείσου απολαύσαι, τής τρυφής καί τής δόξης τούς δούλους σου.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Ανατίθημι, Κόρη, πάσας επί σοί τάς ελπίδας τής σωτηρίας μου διό δυσωπώ σε, μή παρίδης δεινώς με ποντούμενον, συμφορών πελάγει, αλλά τήν σήν δίδου μοι χείρα, ως τώ Πέτρω ο Υιός σου, καί σώσον με.

Ωδή στ'. Τήν δέησιν εκχεώ.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Χειμάζει μέν τών κινδύνων ο σάλος, ουκ ισχύει δέ βυθίσαι με μάκαρ σέ γάρ αεί κυβερνήτην πλουτήσας, πρός γαληνόν τόν λιμένα ηδύνομαι, καί φθάνω μέχρις ουρανού, διά σού ιεράρχα Νικόλαε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ιλάσθητι τοίς σοίς δούλοις, παμμάκαρ, καί υγείας τήν αντίληψιν δίδου ως αγαθός καί φιλάδελφος φύσει, καί τών δεινών καί τών θλίψεων λύτρωσαι, ταίς θείαις σου πρός τόν Θεόν, μεσιτείαις, θεόφρον Νικόλαε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Λυτρούμενος εκ θανάτου ως ώφθης, τούς αθώους πρίν, ώ Πάτερ στρατηλάτα, ούτω καί νύν περιστάσεως πάσης, ημάς καί νόσων Νικόλαε λύτρωσαι, πρεσβείαις σου ταίς ιεραίς, ίνα πόθω τιμώμεν τήν μνήμην σου.

 Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

 Φιλάγαθε, νυσταγμώ βαρούμενον, ραθυμίας με θερμή σου ικεσία, έγειρον νύν καί μή δώης υπνώσαι, τής αμαρτίας σόν δούλον εις θάνατον, προστάτιν γάρ καί οδηγόν, τής εμής σε ζωής επιγράφομαι.

 Επίβλεψον μετ' ευμενείας, Νικόλαε μάκαρ, καί πάσαν θλίψιν λιταίς σου απέλασον, εκ τών ψυχών ημών τών οικετών σου.

 Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως επ' εσχάτων, τών ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Ο Ιερεύς μνημονεύει, είτα τό

Κοντάκιον. Ήχος δ'.

Ταίς τών θαυμάτων ακτίσι, Νικόλαε, καταφαιδρύνεις υφήλιον άπασαν, καί λύεις τόν ζόφον τών θλίψεων, καί τών κινδύνων ελαύνεις τήν έφοδον, προστάτης υπάρχων θερμότατος.

 Καί ευθύς τό Προκείμενον. Ήχος δ'.

Οι ιερείς σου Κύριε ενδύσονται δικαιοσύνην, καί οι Όσιοί σου αγαλλιάσονται.


Στίχος. Καυχήσονται Όσιοι εν δόξη, καί αγαλλιάσονται επί τών κοιτών αυτών.

Ευαγγέλιον. Εκ τού κατά Ιωάννην ( ι' 1-9 ).

Είπεν ο Κύριος πρός τούς εληλυθότας πρός αυτόν Ιουδαίους. Αμήν αμήν λέγω υμίν. Ο μή εισερχόμενος διά τής θύρας εις τήν αυλήν τών προβάτων, αλλά αναβαίνων αλλαχόθεν, εκείνος κλέπτης εστί καί ληστής ο δέ εισερχόμενος διά τής θύρας, ποιμήν εστι τών προβάτων. Τούτω ο θυρωρός ανοίγει, καί τά πρόβατα τής φωνής αυτού ακούει, καί τά ίδια πρόβατα καλεί κατ' όνομα, καί εξάγει αυτά. Καί όταν τά ίδια πρόβατα εκβάλη, έμπροσθεν αυτών πορεύεται, καί τά πρόβατα αυτώ ακολουθεί, ότι οίδασι τήν φωνήν αυτού. Αλλοτρίω δέ ου μή ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ' αυτού, ότι ουκ οίδασι τών αλλοτρίων τήν φωνήν. Ταύτην τήν παροιμίαν είπεν αυτοίς ο Ιησούς εκείνοι δέ ουκ έγνωσαν τίνα ήν ά ελάλει αυτοίς. Είπεν ούν πάλιν αυτοίς ο Ιησούς Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι εγώ ειμι η θύρα τών προβάτων. Πάντες, όσοι ήλθον πρό εμού, κλέπται εισί καί λησταί αλλ' ουκ ήκουσαν αυτών τά πρόβατα. Εγώ ειμι η θύρα δι' εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, καί εισελεύσεται, καί εξελεύσεται, καί νομήν ευρήσει.

Δόξα. Ταίς τού Ιεράρχου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.
Και νυν. Ταίς τής Θεοτόκου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.
Στίχ. Ελέησόν μέ ο Θεός κατά τό μέγα έλεος σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημά μου.

Προσόμοιον. Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι.

Άπαντα τόν βίον μου εν αμελεία διάγων, καί πρό τέλους έφτασα, άκαρπος ο δείλαιος, Υπεράγαθε, πονηρών πράξεων, επιφέρων μόνον, νύν φορτία τά δυσβάστακτα άπερ Φιλάνθρωπε, σκόρπισον ροπή τού ελέους σου, καί δίδου μοι κατάνυξιν, καί επιστροφήν τήν σωτήριον, ταίς τού Νικολάου, πρεσβείαις ευπροσδέκτοις ο Θεός, όν εις πρεσβείαν προσάγω σοι, καί τήν σέ κυήσασαν.

Τό, Σώσον ο Θεός τόν λαόν σου, κ.τ.λ.

Ωδή ζ'. Παίδες Εβραίων.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ρύστης πλεόντων ανεδείχθης, ώ Νικόλαε, καί τών χηρών προστάτης, ορφανών τε λιμήν, καί πλουτιστής πενήτων διό καί ημάς λύτρωσαι εκ κινδύνων σαίς πρεσβείαις.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ξένα Νικόλαε εργάζη, εν θαλάσση μακράν καί πάση υφηλίω, ταχυδρόμους αεί, καί πάσχοντας προφθάνων, καί τούτους εκλυτρούμενος, εκ νόσων καί κινδύνων.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Νόσων παντοίων καί κινδύνων, ιατρός φανείς, Νικόλαε τρισμάκαρ τής ψυχής μου διό, θεράπευσον τήν νόσον, καί ευρωστίαν δώρησαι, ταίς ενθέοις σου πρεσβείαις.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Έπαρον χείρας σου, Παρθένε, πρός τόν εύσπλαγχνον Θεόν καί Βασιλέα, καί δεινών συμφορών, καί νόσων καί κινδύνων, τή κραταιά πρεσβεία σου, εξελού τούς σούς οικέτας.

Ωδή η'. Τόν Βασιλέα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Τούς πειρασμών νύν, περισχεθέντας τώ βάθει, σούς οικέτας Νικόλαε σώσον, δούς ημίν τήν λύσιν, αυτών σαίς ικεσίαις.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Ως εν τρυφή, αυλιζόμενος μάκαρ, ουρανών τε δόξης απολαύων, τούς σέ ανυμνούντας, διάσωζε ευχαίς σου.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Τώ απροσίτω, ελλαμφθείς φωτί Πάτερ, τάς ψυχάς τών εν θλίψει αυγάζεις, διαλύων πάντα, τών πειρασμών τόν ζόφον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Ισχύεις Κόρη, τόν εν ισχύϊ τεκούσα, ευσυμπάθητον Σωτήρα τού Κόσμου διό τή θερμή σου, προστρέχω βοηθεία.

Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Γνωρίζει πάσα Κτίσις, Νικόλαε μάκαρ, σών αρετών καί θαυμάτων τό πέλαγος διό καί χαίρει, προστάτην σε ονομάζουσα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Νικόλαε παμμάκαρ, σώζε εκ κινδύνων, τούς σούς οικέτας πιστώς σε δοξάζοντας, ως μιμητής τού Σωτήρος, αξιοθαύμαστος.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

Τρυφών ταίς ουρανίαις, θείαις λαμπηδόσι, θεομακάριστε πάτερ Νικόλαε, τή προστασία σου σώσον, ημάς καί σκέπασον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς

Μαρία Θεοτόκε, τήν κεκακωμένην, τή αμαρτία ψυχήν μου αγάθυνον, καί αγαθών αιωνίων, μέτοχον ποίησον.

Τό, Άξιόν εστιν,

καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια.

Νικόλαε μάκαρ πάρεσο νύν, προστάτης καί φύλαξ, καί εκ βλάβης παντοδαπής, ημάς ρύσαι πάντας, εν γή καί εν θαλάσση, τούς σέ θερμώς φωνούντας, καί μεγαλύνοντας.

Χαίροις τών Πατέρων κλέος στερρόν, καί τό τής Τριάδος, ενδιαίτημα καθαρόν, τών πιστών προστάτης, καί καταπονουμένων, βοήθεια καί σκέπη, Πάτερ Νικόλαε.

Εν νόσοις σε έχομεν ιατρόν, εν κινδύνοις ρύστην, κηδενόνα εν ορφανοίς, εν πένησι πλούτον, εν θαλάσση σωτήρα, καί χαρμονήν εν θλίψει, σοφέ Νικόλαε.

Ορφανών προστάτην σε καί χηρών, πεινώντων τροφέα, πενομένων τε πλουτιστήν, αιχμαλώτων ρύστην, πλεόντων τε σωτήρα, κεκτήμεθα παμμάκαρ, σοφέ Νικόλαε.

Πάσαι τών αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά τής Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν, εις τό σωθήναι ημάς.

Τρισάγιον, καί τό Απολυτίκιον. Ήχος δ'.

Κανόνα πίστεως, καί εικόνα πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλον, ανέδειξέ σε τή ποίμνη σου, η τών πραγμάτων αλήθεια διά τούτο εκτήσω τή ταπεινώσει τά υψηλά, τή πτωχεία τά πλούσια. Πάτερ ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο Ιερεύς μνημονεύει, καί εν τή απολύσει τό παρόν προσόμοιον.

Ήχος β'. Ότε εκ τού ξύλου Σε νεκρόν. 

Χάριν ειληφώς παρά Θεού, πάσι χορηγείς τάς ιάσεις, υπό τήν σκέπην σου, άγιε Νικόλαε, τοίς σοί προστρέχουσι, φυγαδεύεις δαιμόνων γάρ, ανίατα πάθη, πάντας θεραπεύεις δέ, τή προστασία σου. Όθεν καί ημείς δυσωπούμεν, πρέσβευε πρός Κύριον πάσης, λυτρωθήναι βλάβης τούς υμνούντάς σε.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.