ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΣΤ'

Στίχ. 16-40. Φυλάκισις τού Παύλου καί τού Σίλα καί απελευθέρωσις αυτών.

16 Εγένετο δέ πορευομένων ημών εις προσευχήν παιδίσκην τινά έχουσαν πνεύμα πύθωνος απαντήσαι ημίν, ήτις εργασίαν πολλήν παρείχε τοίς κυρίοις αυτής μαντευομένη. 
17 αύτη κατακολουθήσασα τώ Παύλω καί τώ Σίλα έκραζε λέγουσα ούτοι οι άνθρωποι δούλοι τού Θεού τού υψίστου εισίν, οίτινες καταγγέλλουσιν ημίν οδόν σωτηρίας. 
18 τούτο δέ εποίει επί πολλάς ημέρας. διαπονηθείς δέ ο Παύλος καί επιστρέψας τώ πνεύματι είπε παραγγέλλω σοι εν τώ ονόματι Ιησού Χριστού εξελθείν απ' αυτής. καί εξήλθεν αυτή τή ώρα. 
19 Ιδόντες δέ οι κύριοι αυτής ότι εξήλθεν η ελπίς τής εργασίας αυτών, επιλαβόμενοι τόν Παύλον καί τόν Σίλαν είλκυσαν εις τήν αγοράν επί τούς άρχοντας, 
20 καί προσαγαγόντες αυτούς τοίς στρατηγοίς είπον ούτοι οι άνθρωποι εκταράσσουσιν ημών τήν πόλιν Ιουδαίοι υπάρχοντες, 
21 καί καταγγέλλουσιν έθη ά ουκ έξεστιν ημίν παραδέχεσθαι ουδέ ποιείν Ρωμαίοις ούσι. 
22 καί συνεπέστη ο όχλος κατ' αυτών. καί οι στρατηγοί περιρρήξαντες αυτών τά ιμάτια εκέλευον ραβδίζειν, 
23 πολλάς τε επιθέντες αυτοίς πληγάς έβαλον εις φυλακήν, παραγγείλαντες τώ δεσμοφύλακι ασφαλώς τηρείν αυτούς 
24 ός παραγγελίαν τοιαύτην ειληφώς έβαλεν αυτούς εις τήν εσωτέραν φυλακήν καί τούς πόδας αυτών ησφαλίσατο εις τό ξύλον. 
25 Κατά δέ τό μεσονύκτιον Παύλος καί Σίλας προσευχόμενοι ύμνουν τόν Θεόν επηκροώντο δέ αυτών οι δέσμιοι. 
26 άφνω δέ σεισμός εγένετο μέγας, ώστε σαλευθήναι τά θεμέλια τού δεσμωτηρίου, ανεώχθησάν τε παραχρήμα αι θύραι πάσαι καί πάντων τά δεσμά ανέθη 
27 έξυπνος δέ γενόμενος ο δεσμοφύλαξ καί ιδών ανεωγμένας τάς θύρας τής φυλακής, σπασάμενος μάχαιραν έμελλεν εαυτόν αναιρείν, νομίζων εκπεφευγέναι τούς δεσμίους. 
28 εφώνησε δέ φωνή μεγάλη ο Παύλος λέγων μηδέν πράξης σεαυτώ κακόν άπαντες γάρ εσμεν ενθάδε. 
29 αιτήσας δέ φώτα εισεπήδησε, καί έντρομος γενόμενος προσέπεσε τώ Παύλω καί τώ Σίλα, 
30 καί προαγαγών αυτούς έξω έφη κύριοι, τί με δεί ποιείν ίνα σωθώ; 
31 οι δέ είπον πίστευσον επί τόν Κύριον Ιησούν Χριστόν, καί σωθήση σύ καί ο οίκός σου. 
32 καί ελάλησαν αυτώ τόν λόγον τού Κυρίου καί πάσι τοίς εν τή οικία αυτού. 
33 καί παραλαβών αυτούς εν εκείνη τή ώρα τής νυκτός έλουσεν από τών πληγών, καί εβαπτίσθη αυτός καί οι αυτού πάντες παραχρήμα, 
34 αναγαγών τε αυτούς εις τόν οίκον αυτού παρέθηκε τράπεζαν, καί ηγαλλιάσατο πανοικί πεπιστευκώς τώ Θεώ. 
35 Ημέρας δέ γενομένης απέστειλαν οι στρατηγοί τούς ραβδούχους λέγοντες απόλυσον τούς ανθρώπους εκείνους. 
36 απήγγειλε δέ ο δεσμοφύλαξ τούς λόγους τούτους πρός τόν Παύλον, ότι απεστάλκασιν οι στρατηγοί ίνα απολυθήτε. νύν ούν εξελθόντες πορεύεσθε εν ειρήνη. 
37 ο δέ Παύλος έφη πρός αυτούς δείραντες ημάς δημοσία ακατακρίτους, ανθρώπους Ρωμαίους υπάρχοντας, έβαλον εις φυλακήν καί νύν λάθρα ημάς εκβάλλουσιν; ου γάρ, αλλά ελθόντες αυτοί ημάς εξαγαγέτωσαν. 
38 ανήγγειλαν δέ τοίς στρατηγοίς οι ραβδούχοι τά ρήματα ταύτα καί εφοβήθησαν ακούσαντες ότι Ρωμαίοί εισι, 
39 καί ελθόντες παρεκάλεσαν αυτούς, καί εξαγαγόντες ηρώτων εξελθείν τής πόλεως. 
40 εξελθόντες δέ εκ τής φυλακής εισήλθον πρός τήν Λυδίαν, καί ιδόντες τούς αδελφούς παρεκάλεσαν αυτούς καί εξήλθον.