ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'

Στίχ. 1-13. Οι Ιουδαίοι δέν υπετάγησαν εις τήν δικαιοσύνην τού Θεού. 

Αδελφοί, η μέν ευδοκία τής εμής καρδίας καί η δέησις η πρός τόν Θεόν υπέρ τού Ισραήλ εστιν εις σωτηρίαν 
2 μαρτυρώ γάρ αυτοίς ότι ζήλον Θεού έχουσιν, αλλ' ου κατ' επίγνωσιν. 
3 αγνοούντες γάρ τήν τού Θεού δικαιοσύνην, καί τήν ιδίαν δικαιοσύνην ζητούντες στήσαι, τή δικαιοσύνη τού Θεού ουχ υπετάγησαν. 
4 τέλος γάρ νόμου Χριστός εις δικαιοσύνην παντί τώ πιστεύοντι. 
5 Μωϋσής γάρ γράφει τήν δικαιοσύνην τήν εκ τού νόμου, ότι ο ποιήσας αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς 
6 η δέ εκ πίστεως δικαιοσύνη ούτω λέγει μή είπης εν τή καρδία σου, τίς αναβήσεται εις τόν ουρανόν; τούτ' έστι Χριστόν καταγαγείν 
7 ή τίς καταβήσεται εις τήν άβυσσον; τούτ' έστι Χριστόν εκ νεκρών αναγαγείν. 
8 αλλά τί λέγει; εγγύς σου τό ρήμά εστιν, εν τώ στόματί σου καί εν τή καρδία σου τούτ' έστι τό ρήμα τής πίστεως ό κηρύσσομεν. 
9 ότι εάν ομολογήσης εν τώ στόματί σου Κύριον Ιησούν, καί πιστεύσης εν τή καρδία σου ότι ο Θεός αυτόν ήγειρεν εκ νεκρών, σωθήση 
10 καρδία γάρ πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δέ ομολογείται εις σωτηρίαν. 
11 λέγει γάρ η γραφή πάς ο πιστεύων επ' αυτώ ου καταισχυνθήσεται. 
12 ου γάρ έστι διαστολή Ιουδαίου τε καί Έλληνος ο γάρ αυτός Κύριος πάντων, πλουτών εις πάντας τούς επικαλουμένους αυτόν 
13 πάς γάρ ός άν επικαλέσηται τό όνομα Κυρίου σωθήσεται. 

Στίχ. 14-21. Οι Ιουδαίοι δέν επίστευσαν εις τό Ευαγγέλιον.

14 πώς ούν επικαλέσονται εις όν ουκ επίστευσαν; πώς δέ πιστεύσουσιν ού ουκ ήκουσαν; πώς δέ ακούσουσι χωρίς κηρύσσοντος; 
15 πώς δέ κηρύξουσιν εάν μή αποσταλώσι; καθώς γέγραπται ως ωραίοι οι πόδες τών ευαγγελιζομένων ειρήνην, τών ευαγγελιζομένων τά αγαθά! 
16 Αλλ' ου πάντες υπήκουσαν τώ ευαγγελίω Ησαΐας γάρ λέγει Κύριε, τίς επίστευσε τή ακοή ημών; 
17 άρα η πίστις εξ ακοής, η δέ ακοή διά ρήματος Θεού. 
18 αλλά λέγω, μή ουκ ήκουσαν; μενούνγε εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών. 
19 αλλά λέγω, μή ουκ έγνω Ισραήλ; πρώτος Μωϋσής λέγει εγώ παραζηλώσω υμάς επ' ουκ έθνει, επί έθνει ασυνέτω παροργιώ υμάς. 
20 Ησαΐας δέ αποτολμά καί λέγει ευρέθην τοίς εμέ μή ζητούσιν, εμφανής εγενόμην τοίς εμέ μή επερωτώσι. 
21 πρός δέ τόν Ισραήλ λέγει όλην τήν ημέραν εξεπέτασα τάς χείράς μου πρός λαόν απειθούντα καί αντιλέγοντα.