ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
Στίχ. 1-10. Η αυταπάρνησις και η προσοχή του εργάτου του ευαγγελίου.
Συ ουν, τέκνον μου, ενδυναμού εν τη χάριτι τη εν Χριστώ Ιησού,
2 και α ήκουσας παρ' εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράθου πιστοίς ανθρώποις, οίτινες ικανοί έσονται και ετέρους διδάξαι.
3 συ ουν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού.
4 ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται ταις του βίου πραγματείαις, ίνα τω στρατολογήσαντι αρέση.
5 εάν δε και αθλή τις, ου στεφανούται, εάν μη νομίμως αθλήση.
6 τον κοπιώντα γεωργόν δει πρώτον των καρπών μεταλαμβάνειν.
7 νόει α λέγω δώη γαρ σοι ο Κύριος σύνεσιν εν πάσι.
8 Μνημόνευε Ιησούν Χριστόν εγηγερμένον εκ νεκρών, εκ σπέρματος Δαυΐδ, κατά το ευαγγέλιόν μου,
9 εν ω κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος αλλ' ο λόγος του Θεού ου δέδεται.
10 διά τούτο πάντα υπομένω διά τους εκλεκτούς, ίνα και αυτοί σωτηρίας τύχωσι της εν Χριστώ Ιησού μετά δόξης αιωνίου.
Στίχ. 11-13. Αι συνέπειαι της διαγωγής των Χριστιανών και των υπηρετών του Χριστού.
11 Πιστός ο λόγος ει γαρ συναπεθάνομεν, και συζήσομεν
12 ει υπομένομεν, και συμβασιλεύσομεν ει αρνούμεθα, κακείνος αρνήσεται ημάς
13 ει απιστούμεν, εκείνος πιστός μένει αρνήσασθαι εαυτόν ου δύναται.
Στίχ. 14-21. Ο διάκονος του ευαγγελίου έναντι των ψευδοδιδασκάλων.
14 Ταύτα υπομίμνησκε, διαμαρτυρόμενος ενώπιον του Κυρίου μη λογομαχείν εις ουδέν χρήσιμον, επί καταστροφή των ακουόντων.
15 σπούδασον σεαυτόν δόκιμον παραστήσαι τω Θεώ, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.
16 τας δε βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο επί πλείον γαρ προκόψουσιν ασεβείας,
17 και ο λόγος αυτών ως γάγγραινα νομήν έξει ων εστιν Υμέναιος και Φιλητός,
18 οίτινες περί την αλήθειαν ηστόχησαν, λέγοντες την ανάστασιν ήδη γεγονέναι, και ανατρέπουσι την τινων πίστιν.
19 ο μέντοι στερεός θεμέλιος του Θεού έστηκεν, έχων την σφραγίδα ταύτην έγνω Κύριος τους όντας αυτού και αποστήτω από αδικίας πας ο ονομάζων το όνομα Κυρίου.
20 εν μεγάλη δε οικία ουκ έστι μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά, αλλά και ξύλινα και οστράκινα, και α μεν εις τιμήν, α δε εις ατιμίαν.
21 εάν ουν τις εκκαθάρη εαυτόν από τούτων, έσται σκεύος εις τιμήν, ηγιασμένον και εύχρηστον τω δεσπότη, εις παν έργον αγαθόν ητοιμασμένον.
Στίχ. 22-26. Πως να φέρεται ο Τιμόθεος προς τους Χριστιανούς
και τους ψευδοδιδασκάλους.
22 τας δε νεωτερικάς επιθυμίας φεύγε, δίωκε δε δικαιοσύνην, πίστιν, αγάπην, ειρήνην μετά των επικαλουμένων τον Κύριον εκ καθαράς καρδίας.
23 τας δε μωράς και απαιδεύτους ζητήσεις παραιτού, ειδώς ότι γεννώσι μάχας
24 δούλον δε Κυρίου ου δει μάχασθαι, αλλ' ήπιον είναι προς πάντας, διδακτικόν, ανεξίκακον,
25 εν πραότητι παιδεύοντα τους αντιδιατιθεμένους, μήποτε δω αυτοίς ο Θεός μετάνοιαν εις επίγνωσιν αληθείας,
26 και ανανήψωσιν εκ της του διαβόλου παγίδος, εζωγρημένοι υπ' αυτού εις το εκείνου θέλημα.
Στίχ. 11-13. Αι συνέπειαι της διαγωγής των Χριστιανών και των υπηρετών του Χριστού.
11 Πιστός ο λόγος ει γαρ συναπεθάνομεν, και συζήσομεν
12 ει υπομένομεν, και συμβασιλεύσομεν ει αρνούμεθα, κακείνος αρνήσεται ημάς
13 ει απιστούμεν, εκείνος πιστός μένει αρνήσασθαι εαυτόν ου δύναται.
Στίχ. 14-21. Ο διάκονος του ευαγγελίου έναντι των ψευδοδιδασκάλων.
14 Ταύτα υπομίμνησκε, διαμαρτυρόμενος ενώπιον του Κυρίου μη λογομαχείν εις ουδέν χρήσιμον, επί καταστροφή των ακουόντων.
15 σπούδασον σεαυτόν δόκιμον παραστήσαι τω Θεώ, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.
16 τας δε βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο επί πλείον γαρ προκόψουσιν ασεβείας,
17 και ο λόγος αυτών ως γάγγραινα νομήν έξει ων εστιν Υμέναιος και Φιλητός,
18 οίτινες περί την αλήθειαν ηστόχησαν, λέγοντες την ανάστασιν ήδη γεγονέναι, και ανατρέπουσι την τινων πίστιν.
19 ο μέντοι στερεός θεμέλιος του Θεού έστηκεν, έχων την σφραγίδα ταύτην έγνω Κύριος τους όντας αυτού και αποστήτω από αδικίας πας ο ονομάζων το όνομα Κυρίου.
20 εν μεγάλη δε οικία ουκ έστι μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά, αλλά και ξύλινα και οστράκινα, και α μεν εις τιμήν, α δε εις ατιμίαν.
21 εάν ουν τις εκκαθάρη εαυτόν από τούτων, έσται σκεύος εις τιμήν, ηγιασμένον και εύχρηστον τω δεσπότη, εις παν έργον αγαθόν ητοιμασμένον.
Στίχ. 22-26. Πως να φέρεται ο Τιμόθεος προς τους Χριστιανούς
και τους ψευδοδιδασκάλους.
22 τας δε νεωτερικάς επιθυμίας φεύγε, δίωκε δε δικαιοσύνην, πίστιν, αγάπην, ειρήνην μετά των επικαλουμένων τον Κύριον εκ καθαράς καρδίας.
23 τας δε μωράς και απαιδεύτους ζητήσεις παραιτού, ειδώς ότι γεννώσι μάχας
24 δούλον δε Κυρίου ου δει μάχασθαι, αλλ' ήπιον είναι προς πάντας, διδακτικόν, ανεξίκακον,
25 εν πραότητι παιδεύοντα τους αντιδιατιθεμένους, μήποτε δω αυτοίς ο Θεός μετάνοιαν εις επίγνωσιν αληθείας,
26 και ανανήψωσιν εκ της του διαβόλου παγίδος, εζωγρημένοι υπ' αυτού εις το εκείνου θέλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.