ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΕ'.

Ήχος πλ. δ'.

Πρός Α' Κορινθίους επιστολής Παύλου.

( ιβ' 27-ιγ' 8 )

Αδελφοί, υμείς δέ εστε σώμα Χριστού καί μέλη εκ μέρους. Καί ούς μέν έθετο ο Θεός εν τή εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών. μή πάντες απόστολοι; μή πάντες προφήται; μή πάντες διδάσκαλοι; μή πάντες δυνάμεις; μή πάντες χαρίσματα έχουσιν ιαμάτων; μή πάντες γλώσσαις λαλούσι; μή πάντες διερμηνεύουσι; ζηλούτε δέ τά χαρίσματα τά κρείττονα. καί έτι καθ' υπερβολήν οδόν υμίν δείκνυμι. Εάν ταίς γλώσσαις τών ανθρώπων λαλώ καί τών αγγέλων, αγάπην δέ μή έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. καί εάν έχω προφητείαν καί ειδώ τά μυστήρια πάντα καί πάσαν τήν γνώσιν, καί εάν έχω πάσαν τήν πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δέ μή έχω, ουδέν ειμι. καί εάν ψωμίσω πάντα τά υπάρχοντά μου, καί εάν παραδώ τό σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δέ μή έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τά εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται τό κακόν, ου χαίρει επί τή αδικία, συγχαίρει δέ τή αληθεία πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δέ προφητείαι, καταργηθήσονται είτε γλώσσαι, παύσονται είτε γνώσις, καταργηθήσεται.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου.

( ιστ' 19 - 31 )

Είπεν ο Κύριος Άνθρωπός τις ήν πλούσιος, καί ενεδιδύσκετο πορφύραν καί βύσσον ευφραινόμενος καθ' ημέραν λαμπρώς. Πτωχός δέ τις ήν, ονόματι Λάζαρος, ός εβέβλητο πρός τόν πυλώνα αυτού ηλκωμένος καί επιθυμών χορτασθήναι από τών ψιχίων τών πιπτόντων από τής τραπέζης τού πλουσίου αλλά καί οι κύνες ερχόμενοι απέλειχον τά έλκη αυτού. Εγένετο δέ αποθανείν τόν πτωχόν καί απενεχθήναι αυτόν υπό τών Αγγέλων εις τόν κόλπον τού Αβραάμ. Απέθανε δέ καί ο πλούσιος καί ετάφη. Καί εν τώ Άδη επάρας τούς οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά τόν Αβραάμ από μακρόθεν καί Λάζαρον εν τοίς κόλποις αυτού. Καί αυτός φωνήσας είπε Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με καί πέμψον Λάζαρον ίνα βάψη τό άκρον του δακτύλου αυτού ύδατος καί καταψύξη τήν γλώσσάν μου, ότι οδυνώμαι εν τή φλογί ταύτη. Είπε δέ Αβραάμ Τέκνον, μνήσθητι ότι απέλαβες σύ τά αγαθά σου εν τή ζωή σου, καί Λάζαρος ομοίως τά κακά νύν δέ ώδε παρακαλείται, σύ δέ οδυνάσαι. Καί επί πάσι τούτοις μεταξύ ημών καί υμών χάσμα μέγα εστήρικται, όπως οι θέλοντες διαβήναι εντεύθεν πρός υμάς μή δύνωνται, μηδέ οι εκείθεν πρός ημάς διαπερώσιν. Είπε δέ Ερωτώ ούν σε, Πάτερ, ίνα πέμψης αυτόν εις τόν οίκον τού πατρός μου έχω γάρ πέντε αδελφούς όπως διαμαρτύρηται αυτοίς, ίνα μή καί αυτοί έλθωσιν εις τόν τόπον τούτον τής βασάνου. Λέγει αυτώ Αβραάμ Έχουσι Μωσέα καί τούς Προφήτας ακουσάτωσαν αυτών. Ο δέ είπεν Ουχί, Πάτερ Αβραάμ, αλλ' εάν τις από νεκρών πορευθή πρός αυτούς, μετανοήσουσιν. Είπε δέ αυτώ Ει Μωσέως καί τών Προφητών ουκ ακούουσιν, ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή, πεισθήσονται.

Ευχή εις τήν Υπεραγίαν Θεοτόκον.

( Αγ. Δημητρίου τού Ροστώφ )

Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, σκέπε με καί διαφύλαττέ με, τόν δούλον σου, από παντός κακού ψυχής τε καί σώματος, καί από παντός εχθρού ορατού καί αοράτου. Χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά σού. Ευλογημένη σύ εν γυναιξί καί ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες τών ψυχών ημών. Χαίρε καί ευφραίνου, Θεοτόκε Παρθένε, καί πρέσβευε υπέρ τού δούλου σου. Κυρία καί Δέσποινα τών Αγγέλων καί Μήτηρ τών χριστιανών, βοήθησόν μοι τώ δούλω σου. Ώ Μαρία παναμώμητε, χαίρε νύμφη ανύμφευτε χαίρε, η χαρά τών θλιβομένων καί η παραμυθία τών λυπουμένων χαίρε, η τροφή τών πεινώντων καί ο λιμήν τών χειμαζομένων χαίρε, τών αγίων αγιωτέρα καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα χαίρε, τού Πατρός αγίασμα, τού Υιού τό σκήνωμα, καί τού Αγίου Πνεύματος τό επισκίασμα χαίρε, τού πάντων Βασιλέως, Χριστού τού Θεού ημών, τό τερπνόν παλάτιον χαίρε, η Μήτηρ τών ορφανών καί η βακτηρία τών τυφλών χαίρε, τό καύχημα τών χριστιανών καί τών προσκαλουμένων σε η ετοίμη βοηθός. Παναγία Δέσποινά μου, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου ότι εις τάς παναχράντους χείρας σου παρατίθημι τό πνεύμά μου. Γενού βοηθός καί σκέπη τής ψυχής μου εν τή φοβερά ημέρα τής κρίσεως, καί πρέσβευε υπέρ εμού τού αναξίου, ίνα εισέλθω καθαρός καί αγνός εις τόν Παράδεισον. Μή απορρίψης με, Κυρία μου, τόν δούλον σου αλλά βοήθησόν μοι, καί δός μοι πάν τό συμφέρον τή ψυχή μου. Λύτρωσαί με από παντός κινδύνου, επιβουλής, ανάγκης καί ασθενείας, καί δώρησαί μοι πρό τού τέλους μετάνοιαν ίνα, σωζόμενος τή μεσιτεία καί βοηθεία σου, διαφυλάττωμαι εν τώ παρόντι βίω από παντός εχθρού, ορατού καί αοράτου, πορευόμενος θεαρέστως εν τοίς θελήμασι τού αγαπητού σου Υιού καί Θεού ημών. Καί εν τή φοβερά ημέρα τής κρίσεως ρύσαί με από τής αιωνίου καί φοβεράς κολάσεως, ίνα προσκυνώ, ευχαριστώ καί δοξάζω τό πανάγιόν σου όνομα εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΔ'

Ήχος Βαρύς

Πρός Εφεσίους επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( β' 14-22 )

Αδελφοί, Χριστός εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τά αμφότερα έν καί τό μεσότοιχον τού φραγμού λύσας, τήν έχθραν, εν τή σαρκί αυτού τόν νόμον τών εντολών εν δόγμασι καταργήσας, ίνα τούς δύο κτίση εν εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπον ποιών ειρήνην, καί αποκαταλλάξη τούς αμφοτέρους εν ενί σώματι τώ Θεώ διά τού Σταυρού, αποκτείνας τήν έχθραν εν αυτώ καί ελθών ευηγγελίσατο ειρήνην υμίν τοίς μακράν καί τοίς εγγύς, ότι δι' αυτού έχομεν τήν προσαγωγήν οι αμφότεροι εν ενί Πνεύματι πρός τόν Πατέρα. Άρα ούν ουκέτι εστέ ξένοι καί πάροικοι, αλλά συμπολίται τών αγίων καί οικείοι τού Θεού, εποικοδομηθέντες επί τώ θεμελίω τών αποστόλων καί προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού, εν ώ πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω εν ώ καί υμείς συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον τού Θεού εν πνεύματι.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου.

( η' 27-39 )

Τώ καιρώ εκείνω, ελθόντι τώ Ιησού εις τήν χώραν τών Γαδαρηνών, υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ τής πόλεως, ός είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, καί ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο καί εν οικία ουκ έμενεν, αλλ' εν τοίς μνήμασιν. Ιδών δέ τόν Ιησούν καί ανακράξας προσέπεσεν αυτώ, καί φωνή μεγάλη είπε Τί εμοί καί σοί, Ιησού, Υιέ τού Θεού τού Υψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσης. Παρήγγειλε γάρ τώ πνεύματι τω ακαθάρτω εξελθείν από τού ανθρώπου. Πολλοίς γάρ χρόνοις συνηρπάκει αυτόν, καί εδεσμείτο αλύσεσι καί πέδαις φυλασσόμενος, καί διαρρήσσων τά δεσμά ηλαύνετο υπό του δαίμονος εις τάς ερήμους. Επηρώτησε δέ αυτόν ο Ιησούς λέγων Τί σοί εστιν όνομα; Ο δέ είπε Λεγεών ότι δαιμόνια πολλά εισήλθεν εις αυτόν καί παρεκάλει αυτόν ίνα μή επιτάξη αυτοίς εις τήν άβυσσον απελθείν. Ήν δέ εκεί αγέλη χοίρων ικανών βοσκομένων εν τώ όρει καί παρεκάλουν αυτόν ίνα επιτρέψη αυτοίς εις εκείνους εισελθείν καί επέτρεψεν αυτοίς. Εξελθόντα δέ τά δαιμόνια από τού ανθρώπου εισήλθον εις τούς χοίρους καί ώρμησεν η αγέλη κατά τού κρημνού εις τήν λίμνην καί απεπνίγη. Ιδόντες δέ οι βόσκοντες τό γεγενημένον έφυγον, καί απελθόντες απήγγειλαν εις τήν πόλιν καί εις τούς αγρούς. Εξήλθον δέ ιδείν τό γεγονός καί ήλθον πρός τόν Ιησούν καί εύρον καθήμενον τόν άνθρωπον, αφ' ού τά δαιμόνια εξεληλύθει, ιματισμένον καί σωφρονούντα παρά τούς πόδας τού Ιησού, καί εφοβήθησαν. Απήγγειλαν δέ αυτοίς οι ιδόντες πώς εσώθη ο δαιμονισθείς. Καί ηρώτησαν αυτόν άπαν τό πλήθος τής περιχώρου τών Γαδαρηνών απελθείν απ' αυτών, ότι φόβω μεγάλω συνείχοντο. Αυτός δέ εμβάς εις τό πλοίον, υπέστρεψεν. Εδέετο δέ αυτού ο ανήρ, αφ' ού εξεληλύθει τά δαιμόνια, είναι σύν αυτώ απέλυσε δέ αυτόν ο Ιησού, λέγων Υπόστρεφε εις τόν οίκόν σου καί διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός. Καί απήλθε καθ' όλην τήν πόλιν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΓ'.

Ήχος πλ.β'
Πρός Κολασαείς επιστολής Παύλου το Ανάγνωσμα.

( δ' 5-11, 14-18 )

Αδελφοί, εν σοφία περιπατείτε πρός τούς έξω, τόν καιρόν εξαγοραζόμενοι. ο λόγος υμών πάντοτε εν χάριτι, άλατι ηρτυμένος,ειδέναι πώς δεί υμάς ενί εκάστω αποκρίνεσθαι.Τά κατ'εμέ πάντα γνωρίσει υμίν Τυχικός ο αγαπητός αδελφός καί πιστός διάκονος καί σύνδουλος εν Κυρίω, όν έπεμψα πρός υμάς εις αυτό τούτο, ίνα γνώ τά περί υμών καί παρακαλέση τάς καρδίας υμών, σύν Ονησίμω τώ πιστώ καί αγαπητώ αδελφώ, ός εστιν εξ υμών πάντα υμίν γνωριούσι τά ώδε. Ασπάζεται υμάς Αρίσταρχος ο συναιχμάλωτός μου, καί Μάρκος ο ανεψιός Βαρνάβα.-περί ού ελάβετε εντολάς εάν έλθη πρός υμάς, δέξασθε αυτόν,- καί Ιησούς ο λεγόμενος Ιούστος, οι όντες εκ περιτομής, ούτοι μόνοι συνεργοί εις τήν βασιλείαν τού Θεού, οίτινες εγενήθησάν μοι παρηγορία. ασπάζεται υμάς Λουκάς ο ιατρός ο αγαπητός καί Δημάς. ασπάσασθε τούς εν Λαοδικεία αδελφούς καί Νυμφάν καί τήν κατ' οίκον αυτού εκκλησίαν καί όταν αναγνωσθή παρ' υμίν η επιστολή, ποιήσατε ίνα καί εν τή Λαοδικέων εκκλησία αναγνωσθή, καί τήν εκ Λαοδικείας ίνα καί υμείς αναγνώτε. καί είπατε Αρχίππω βλέπε τήν διακονίαν ήν παρέλαβες εν Κυρίω, ίνα αυτήν πληροίς. Ο ασπασμός τή εμή χειρί Παύλου. μνημονεύετέ μου τών δεσμών. Η χάρις μεθ' υμών αμήν.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου

( ι' 16-21 )

Ο ακούων υμών εμού ακούει, καί ο αθετών υμάς εμέ αθετεί ο δέ εμέ αθετών αθετεί τόν αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δέ οι εβδομήκοντα μετά χαράς λέγοντες Κύριε, καί τά δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τώ ονόματί σου. Είπε δέ αυτοίς εθεώρουν τόν σατανάν ως αστραπήν εκ τού ουρανού πεσόντα. ιδού δίδωμι υμίν τήν εξουσίαν τού πατείν επάνω όφεων καί σκορπίων καί επί πάσαν τήν δύναμιν τού εχθρού, καί ουδέν υμάς ου μή αδικήση. πλήν εν τούτω μή χαίρετε, ότι τά πνεύματα υμίν υποτάσσεται χαίρετε δέ ότι τά ονόματα υμών εγράφη εν τοίς ουρανοίς. Εν αυτή τή ώρα ηγαλλιάσατο τώ πνεύματι ο Ιησούς καί είπεν εξομολογούμαι σοι, πάτερ, κύριε τού ουρανού καί τής γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών καί συνετών, καί απεκάλυψας αυτά νηπίοις ναί, ο πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ( ζ' Οικ. Συνόδου )

Προκείμενον. Ήχος πλ. α'.

Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Ότι δίκαιος εί επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν.

Πρός Τίτον επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( γ' 8-15 )

Τέκνον Τίτε, πιστός ο λόγος καί περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιούσθαι, ίνα φροντίζωσι καλών έργων προΐστασθαι οι πεπιστευκότες τώ Θεώ. Ταύτα εστι τά καλά καί ωφέλιμα τοίς ανθρώποις μωράς δέ ζητήσεις καί γενεαλογίας καί έρεις καί μάχας νομικάς περιΐστασο εισί γάρ ανωφελείς καί μάταιοι. Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος καί αμαρτάνει ών αυτοκατάκριτος. Όταν πέμψω Αρτεμών πρός σέ ή Τυχικόν, σπούδασον ελθείν πρός με εις Νικόπολιν εκεί γάρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνάν τόν νομικόν καί Απολλώ σπουδαίως πρόπεμψον, ίνα μηδέν αυτοίς λείπη. Μανθανέτωσαν δέ καί οι ημέτεροι καλώς έργων προΐστασθαι εις τάς αναγκαίας χρείας, ίνα μή ώσιν άκαρποι. Ασπάζονταί σε οι μετ' εμού πάντες. Άσπασαι τούς φιλούντας ημάς εν πίστει. Η χάρις μετά πάντων υμών. Αμήν.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου.

( η' 5-15 )

Είπεν ο Κύριος τήν παραβολήν ταύτην Εξήλθεν ο σπείρων τού σπείραι τόν σπόρον αυτού καί εν τώ σπείρειν αυτόν, ό μέν έπεσε παρά τήν οδόν, καί κατεπατήθη, καί τά πετεινά τού ουρανού κατέφαγεν αυτό καί έτερον έπεσεν επί τήν πέτραν, καί φυέν εξηράνθη διά τό μή έχειν ικμάδα καί έτερον έπεσεν εν μέσω τών ακανθών, καί συμφυείσαι αι άκανθαι απέπνιξαν αυτό καί έτερον έπεσεν εις τήν γήν τήν αγαθήν, καί φυέν εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα. Επηρώτων δέ αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες Τίς είη η παραβολή αύτη; Ο δέ είπεν Υμίν δέδοται γνώναι τά μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού, τοίς δέ λοιποίς εν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μή βλέπωσι καί ακούοντες μή συνιώσιν. Έστι δέ αύτη η παραβολή Ο σπόρος εστίν ο λόγος τού Θεού οι δέ παρά τήν οδόν εισίν οι ακούοντες, είτα έρχεται ο διάβολος καί αίρει τόν λόγον από τής καρδίας αυτών, ίνα μή πιστεύσαντες σωθώσιν. Οι δέ επί τής πέτρας, οί όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τόν λόγον, καί ούτοι ρίζαν ουκ έχουσιν, οί πρός καιρόν πιστεύουσι καί εν καιρώ πειρασμού αφίστανται. Τό δέ εις τάς ακάνθας πεσόν, ούτοί εισιν οι ακούσαντες, καί υπό μεριμνών καί πλούτου καί ηδονών τού βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καί ου τελεσφορούσι. Τό δέ εν τή καλή γή, ούτοί εισίν, οίτινες εν καρδία καλή καί αγαθή ακούσαντες τόν λόγον κατέχουσι καί καρποφορούσιν εν υπομονή. Ταύτα λέγων εφώνει Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.