Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης
Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012
Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012
Α’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ’
Στίχ. 1-13. Οι κήρυκες του Ευαγγελίου είναι διάκονοι του Χριστού.
Ούτως ημάς λογιζέσθω άνθρωπος, ως υπηρέτας Χριστού και οικονόμους μυστηρίων Θεού.
2 ο δε λοιπόν ζητείται εν τοις οικονόμοις, ίνα πιστός τις ευρεθή.
3 εμοί δε εις ελάχιστόν εστιν ίνα υφ’ υμών ανακριθώ ή υπό ανθρωπίνης ημέρας αλλ’ ουδέ εμαυτόν ανακρίνω
4 ουδέν γαρ εμαυτώ σύνοιδα αλλ’ ουκ εν τούτω δεδικαίωμαι ο δε ανακρίνων με Κύριός εστιν.
5 ώστε μη προ καιρού τι κρίνετε, έως αν έλθη ο Κύριος, ος και φωτίσει τα κρυπτά του σκότους και φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος γενήσεται εκάστω από του Θεού.
6 Ταύτα δε, αδελφοί, μετεσχημάτισα εις εμαυτόν και Απολλώ δι υμάς, ίνα εν ημίν μάθητε το μη υπέρ ο γέγραπται φρονείν, ίνα μη εις υπέρ του ενός φυσιούσθε κατά του ετέρου.
7 τις γαρ σε διακρίνει; Τι δε έχεις ο ουκ έλαβες; Ει δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;
8 ήδη κεκορεσμένοι εστέ, ήδη επλουτήσατε, χωρίς ημών εβασιλεύσατε και όφελόν γε εβασιλεύσατε, ίνα και ημείς υμίν συμβασιλεύσωμεν.
9 δοκώ γαρ ότι ο Θεός ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις.
10 ημείς μωροί διά Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι.
11 άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν
12 και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα,
13 βλασφημούμενοι παρακαλούμεν ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα έως άρτι.
Στίχ. 14-21. Πατρικαί προτροπαί του Αποστόλου.
14 Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ’ ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ.
15 εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ’ ου πολλούς πατέρας εν γαρ Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα.
16 παρακαλώ ουν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε.
17 Διά τούτο έπεμψα υμίν Τιμόθεον, ος εστι τέκνον μου αγαπητόν και πιστόν εν Κυρίω, ος υμάς αναμνήσει τας οδούς μου τας εν Χριστώ, καθώς πανταχού εν πάση εκκλησία διδάσκω.
18 Ως μη ερχομένου δε μου προς υμάς εφυσιώθησάν τινες
19 ελεύσομαι δε ταχέως προς υμάς, εάν ο Κύριος θελήση, και γνώσομαι ου τον λόγον των πεφυσιωμένων, αλλά την δύναμιν
20 ου γαρ εν λόγω η βασιλεία του Θεού, αλλ’ εν δυνάμει.
21 τι θέλετε; Εν ράβδω έλθω προς υμάς, ή εν αγάπη πνεύματί τε πραότητος;
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ’
Στίχ. 1-13. Οι κήρυκες του Ευαγγελίου είναι διάκονοι του Χριστού.
Ούτως ημάς λογιζέσθω άνθρωπος, ως υπηρέτας Χριστού και οικονόμους μυστηρίων Θεού.
2 ο δε λοιπόν ζητείται εν τοις οικονόμοις, ίνα πιστός τις ευρεθή.
3 εμοί δε εις ελάχιστόν εστιν ίνα υφ’ υμών ανακριθώ ή υπό ανθρωπίνης ημέρας αλλ’ ουδέ εμαυτόν ανακρίνω
4 ουδέν γαρ εμαυτώ σύνοιδα αλλ’ ουκ εν τούτω δεδικαίωμαι ο δε ανακρίνων με Κύριός εστιν.
5 ώστε μη προ καιρού τι κρίνετε, έως αν έλθη ο Κύριος, ος και φωτίσει τα κρυπτά του σκότους και φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος γενήσεται εκάστω από του Θεού.
6 Ταύτα δε, αδελφοί, μετεσχημάτισα εις εμαυτόν και Απολλώ δι υμάς, ίνα εν ημίν μάθητε το μη υπέρ ο γέγραπται φρονείν, ίνα μη εις υπέρ του ενός φυσιούσθε κατά του ετέρου.
7 τις γαρ σε διακρίνει; Τι δε έχεις ο ουκ έλαβες; Ει δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;
8 ήδη κεκορεσμένοι εστέ, ήδη επλουτήσατε, χωρίς ημών εβασιλεύσατε και όφελόν γε εβασιλεύσατε, ίνα και ημείς υμίν συμβασιλεύσωμεν.
9 δοκώ γαρ ότι ο Θεός ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις.
10 ημείς μωροί διά Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι.
11 άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν
12 και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα,
13 βλασφημούμενοι παρακαλούμεν ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα έως άρτι.
Στίχ. 14-21. Πατρικαί προτροπαί του Αποστόλου.
14 Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ’ ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ.
15 εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ’ ου πολλούς πατέρας εν γαρ Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα.
16 παρακαλώ ουν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε.
17 Διά τούτο έπεμψα υμίν Τιμόθεον, ος εστι τέκνον μου αγαπητόν και πιστόν εν Κυρίω, ος υμάς αναμνήσει τας οδούς μου τας εν Χριστώ, καθώς πανταχού εν πάση εκκλησία διδάσκω.
18 Ως μη ερχομένου δε μου προς υμάς εφυσιώθησάν τινες
19 ελεύσομαι δε ταχέως προς υμάς, εάν ο Κύριος θελήση, και γνώσομαι ου τον λόγον των πεφυσιωμένων, αλλά την δύναμιν
20 ου γαρ εν λόγω η βασιλεία του Θεού, αλλ’ εν δυνάμει.
21 τι θέλετε; Εν ράβδω έλθω προς υμάς, ή εν αγάπη πνεύματί τε πραότητος;
Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012
Α΄ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'.
Στίχ. 1-4. Ο Παύλος εκήρυξεν εις Κόρινθον μόνον τας στοιχειώδεις
Αληθείας του Ευαγγελίου.
Και εγώ, αδελφοί, ουκ ηδυνήθην υμίν λαλήσαι ως πνευματικοίς, αλλ’ ως σαρκικοίς, ως νηπίοις εν Χριστώ.
2 γάλα υμάς επότισα και ου βρώμα ούπω γαρ ηδύνασθε. Αλλ’ ούτε έτι νυν δύνασθε έτι σαρκικοί εστε.
3 όπου γαρ εν υμίν ζήλος και έρις και διχοστασίαι, ουχί σαρκικοί εστε και κατά άνθρωπον περιπατείτε;
4 όταν γαρ λέγη τις, εγώ μεν ειμι Παύλου, έτερος δε εγώ Απολλώ, ουχί σαρκικοί εστε;
Στίχ. 5-23. Οι κήρυκες του Ευαγγελίου και η ευθύνη αυτών.
5 Τις ούν εστι Παύλος, τις δε Απολλώς αλλ’ η διάκονοι δι’ ών επιστεύσατε, και εκάστω ως ο Κύριος έδωκεν;
6 εγώ εφύτευσα, Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξανεν
7 ώστε ούτε ο φυτεύων εστί τι ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο αυξάνων Θεός.
8 ο φυτεύων δε και ο ποτίζων έν εισιν έκαστος δε τον ίδιον μισθόν λήψεται κατά τον ίδιον κόπον.
9 Θεού γαρ εσμεν συνεργοί Θεού γεώργιον, Θεού οικοδομή εστε.
10 Κατά την χάριν του Θεού την δοθείσαν μοι ως σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, άλλος δε εποικοδομεί έκαστος δε βλεπέτω πως εποικοδομεί
11 θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος εστιν Ιησούς Χριστός.
12 ει δε τις εποικοδομεί επί τον θεμέλιον τούτον χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην,
13 εκάστου το έργον φανερόν γενήσεται η γαρ ημέρα δηλώσει ότι εν πυρί αποκαλύπτεται και εκάστου το έργον οποίον εστι το πυρ δοκιμάσει.
14 ει τινος το έργον μενεί ο επωκοδόμησε, μισθόν λήψεται
15 ει τινος το έργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αυτός δε σωθήσεται, ούτως δε ως διά πυρός.
16 Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν;
17 ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός ο γαρ ναός του Θεού άγιός εστιν, οίτινές εστε υμείς.
18 Μηδείς εαυτόν εξαπατάτω ει τις δοκεί σοφός είναι εν υμίν εν τω αιώνι τούτω, μωρός γενέσθω, ίνα γένηται σοφός.
19 η γαρ σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά τω Θεώ εστι. Γέγραπται γαρ ο δρασσόμενος τους σοφούς εν τη πανουργία αυτών
20 και πάλιν Κύριος γινώσκει τους διαλογισμούς των σοφών, ότι εισί μάταιοι.
21 ώστε μηδείς καυχάσθω εν ανθρώποις πάντα γαρ υμών εστιν,
22 είτε Παύλος είτε Απολλώς είτε Κηφάς είτε κόσμος είτε ζωή είτε θάνατος είτε ενεστώτα είτε μέλλοντα, πάντα υμών εστιν,
23 υμείς δε Χριστού, Χριστός δε Θεού.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'.
Στίχ. 1-4. Ο Παύλος εκήρυξεν εις Κόρινθον μόνον τας στοιχειώδεις
Αληθείας του Ευαγγελίου.
Και εγώ, αδελφοί, ουκ ηδυνήθην υμίν λαλήσαι ως πνευματικοίς, αλλ’ ως σαρκικοίς, ως νηπίοις εν Χριστώ.
2 γάλα υμάς επότισα και ου βρώμα ούπω γαρ ηδύνασθε. Αλλ’ ούτε έτι νυν δύνασθε έτι σαρκικοί εστε.
3 όπου γαρ εν υμίν ζήλος και έρις και διχοστασίαι, ουχί σαρκικοί εστε και κατά άνθρωπον περιπατείτε;
4 όταν γαρ λέγη τις, εγώ μεν ειμι Παύλου, έτερος δε εγώ Απολλώ, ουχί σαρκικοί εστε;
Στίχ. 5-23. Οι κήρυκες του Ευαγγελίου και η ευθύνη αυτών.
5 Τις ούν εστι Παύλος, τις δε Απολλώς αλλ’ η διάκονοι δι’ ών επιστεύσατε, και εκάστω ως ο Κύριος έδωκεν;
6 εγώ εφύτευσα, Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξανεν
7 ώστε ούτε ο φυτεύων εστί τι ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο αυξάνων Θεός.
8 ο φυτεύων δε και ο ποτίζων έν εισιν έκαστος δε τον ίδιον μισθόν λήψεται κατά τον ίδιον κόπον.
9 Θεού γαρ εσμεν συνεργοί Θεού γεώργιον, Θεού οικοδομή εστε.
10 Κατά την χάριν του Θεού την δοθείσαν μοι ως σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, άλλος δε εποικοδομεί έκαστος δε βλεπέτω πως εποικοδομεί
11 θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος εστιν Ιησούς Χριστός.
12 ει δε τις εποικοδομεί επί τον θεμέλιον τούτον χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην,
13 εκάστου το έργον φανερόν γενήσεται η γαρ ημέρα δηλώσει ότι εν πυρί αποκαλύπτεται και εκάστου το έργον οποίον εστι το πυρ δοκιμάσει.
14 ει τινος το έργον μενεί ο επωκοδόμησε, μισθόν λήψεται
15 ει τινος το έργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αυτός δε σωθήσεται, ούτως δε ως διά πυρός.
16 Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν;
17 ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός ο γαρ ναός του Θεού άγιός εστιν, οίτινές εστε υμείς.
18 Μηδείς εαυτόν εξαπατάτω ει τις δοκεί σοφός είναι εν υμίν εν τω αιώνι τούτω, μωρός γενέσθω, ίνα γένηται σοφός.
19 η γαρ σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά τω Θεώ εστι. Γέγραπται γαρ ο δρασσόμενος τους σοφούς εν τη πανουργία αυτών
20 και πάλιν Κύριος γινώσκει τους διαλογισμούς των σοφών, ότι εισί μάταιοι.
21 ώστε μηδείς καυχάσθω εν ανθρώποις πάντα γαρ υμών εστιν,
22 είτε Παύλος είτε Απολλώς είτε Κηφάς είτε κόσμος είτε ζωή είτε θάνατος είτε ενεστώτα είτε μέλλοντα, πάντα υμών εστιν,
23 υμείς δε Χριστού, Χριστός δε Θεού.
Α' ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
Στίχ. 1-5. Πως εκήρυξεν ο Παύλος εις Κόρινθον.
Καγώ ελθών πρός υμάς, αδελφοί, ήλθον ου καθ' υπεροχήν λόγου ή σοφίας καταγγέλλων υμίν το μαρτύριον του Θεού.
2 ου γάρ έκρινα του ειδέναι τι εν υμίν ει μη Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον.
3 και εγώ εν ασθενεία και εν φόβω και εν τρόμω πολλώ εγενόμην προς υμάς,
4 και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου ουκ εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ' εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως,
5 ίνα η πίστις υμών μη η εν σοφία ανθρώπων, αλλ' εν δυνάμει Θεού.
Στίχ. 6-16. Το Ευαγγέλιον είναι σοφία Θεού.
6 Σοφίαν δε λαλούμεν εν τοις τελείοις, σοφίαν δε ου του αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου των καταργουμένων
7 αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού εν μυστηρίω, την αποκεκρυμμένην, ην προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών,
8 ην ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου έγνωκεν ει γαρ έγνωσαν, ουκ αν τον Κύριον της δόξης εσταύρωσαν
9 αλλά καθώς γέγραπται, α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν.
10 ημίν δε ο Θεός απεκάλυψε διά του Πνεύματος αυτού το γαρ Πνεύμα πάντα ερευνά, και τα βάθη του Θεού
11 τις γαρ οίδεν ανθρώπων τα του ανθρώπου ει μη το πνεύμα του ανθρώπου το εν αυτώ; ούτω και τα του Θεού ουδείς οίδεν ει μη το Πνεύμα του Θεού.
12 ημείς δε ου το πνεύμα του κόσμου ελάβομεν, αλλά το Πνεύμα το εκ του Θεού, ίνα ειδώμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημίν.
13 α καί λαλούμεν ουκ εν διδακτοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ' εν διδακτοίς Πνεύματος Αγίου, πνευματικοίς πνευματικά συγκρίνοντες.
14 ψυχικός δε άνθρωπος ου δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού μωρία γαρ αυτώ εστι, και ου δύναται γνώναι, ότι πνευματικώς ανακρίνεται.
15 ο δέ πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ' ουδενός ανακρίνεται.
16 τις γαρ έγνω νούν Κυρίου, ος συμβιβάσει αυτόν; ημείς δε νούν Χριστού έχομεν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
Στίχ. 1-5. Πως εκήρυξεν ο Παύλος εις Κόρινθον.
Καγώ ελθών πρός υμάς, αδελφοί, ήλθον ου καθ' υπεροχήν λόγου ή σοφίας καταγγέλλων υμίν το μαρτύριον του Θεού.
2 ου γάρ έκρινα του ειδέναι τι εν υμίν ει μη Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον.
3 και εγώ εν ασθενεία και εν φόβω και εν τρόμω πολλώ εγενόμην προς υμάς,
4 και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου ουκ εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ' εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως,
5 ίνα η πίστις υμών μη η εν σοφία ανθρώπων, αλλ' εν δυνάμει Θεού.
Στίχ. 6-16. Το Ευαγγέλιον είναι σοφία Θεού.
6 Σοφίαν δε λαλούμεν εν τοις τελείοις, σοφίαν δε ου του αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου των καταργουμένων
7 αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού εν μυστηρίω, την αποκεκρυμμένην, ην προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών,
8 ην ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου έγνωκεν ει γαρ έγνωσαν, ουκ αν τον Κύριον της δόξης εσταύρωσαν
9 αλλά καθώς γέγραπται, α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν.
10 ημίν δε ο Θεός απεκάλυψε διά του Πνεύματος αυτού το γαρ Πνεύμα πάντα ερευνά, και τα βάθη του Θεού
11 τις γαρ οίδεν ανθρώπων τα του ανθρώπου ει μη το πνεύμα του ανθρώπου το εν αυτώ; ούτω και τα του Θεού ουδείς οίδεν ει μη το Πνεύμα του Θεού.
12 ημείς δε ου το πνεύμα του κόσμου ελάβομεν, αλλά το Πνεύμα το εκ του Θεού, ίνα ειδώμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημίν.
13 α καί λαλούμεν ουκ εν διδακτοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ' εν διδακτοίς Πνεύματος Αγίου, πνευματικοίς πνευματικά συγκρίνοντες.
14 ψυχικός δε άνθρωπος ου δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού μωρία γαρ αυτώ εστι, και ου δύναται γνώναι, ότι πνευματικώς ανακρίνεται.
15 ο δέ πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ' ουδενός ανακρίνεται.
16 τις γαρ έγνω νούν Κυρίου, ος συμβιβάσει αυτόν; ημείς δε νούν Χριστού έχομεν.
Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ
( Από τής 15-21 Σεπτεμβρίου )
Προκείμενον. Ήχος τής Κυριακής.
Ως εμεγαλύνθη τά έργα σου, Κύριε
πάντα εν σοφία εποίησας.
( Ψ. 103, 24 )
Στίχ. Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον.
( Ψ. 103, 1 ).
Πρός Γαλάτας επιστολής Παύλου το Ανάγνωσμα.
( β' 16-20 ).
Αδελφοί, ειδότες ότι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μή διά πίστεως Ιησού Χριστού, καί ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν, ίνα δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού καί ουκ εξ έργων νόμου, διότι ου δικαιωθήσεται εξ έργων νόμου πάσα σάρξ. Ει δέ ζητούντες δικαιωθήναι εν Χριστώ ευρέθημεν καί αυτοί αμαρτωλοί, άρα Χριστός αμαρτίας διάκονος; Μή γένοιτο. Ει γάρ ά κατέλυσα ταύτα πάλιν οικοδομώ, παραβάτην εμαυτόν συνίστημι. Εγώ γάρ διά νόμου νόμω απέθανον, ίνα Θεώ ζήσω. Χριστώ συνεσταύρωμαι ζώ δέ ουκέτι εγώ, ζή δέ εν εμοί Χριστός ό δέ νύν ζώ εν σαρκί, εν πίστει ζώ τή τού Υιού τού Θεού τού αγαπήσαντός με καί παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού.
Εκ τού κατά Μάρκον αγίου Ευαγγελίου.
( η' 34-θ' 1 )
Είπεν ο Κύριος Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν καί αράτω τόν σταυρόν αυτού, καί ακολουθείτω μοι. Ός γάρ άν θέλη τήν ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν ός δ' άν απολέση τήν ψυχήν αυτού ένεκεν εμού καί τού Ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν. Τί γάρ ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδήση τόν κόσμον όλον, καί ζημιωθή τήν ψυχήν αυτού; ή τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα τής ψυχής αυτού; Ός γάρ εάν επαισχυνθή με καί τούς εμούς λόγους εν τή γενεά ταύτη τή μοιχαλίδι καί αμαρτωλώ, καί ο Υιός τού ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τή δόξη τού Πατρός αυτού μετά τών Αγγέλων τών αγίων. Καί έλεγεν αυτοίς Αμήν λέγω υμίν, ότι εισί τινες τών ώδε εστηκότων, οίτινες ου μή γεύσωνται θανάτου, έως άν ίδωσι τήν βασιλείαν τού Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)