ΕΞΟΔΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 22 


ΕΑΝ δέ τις κλέψῃ μόσχον ἢ πρόβατον καὶ σφάξῃ ἢ ἀποδῶται, πέντε μόσχους ἀποτίσει ἀντὶ τοῦ μόσχου καὶ τέσσαρα πρόβατα ἀντὶ τοῦ προβάτου. 2 ἐὰν δὲ ἐν τῷ διορύγματι εὑρεθῇ ὁ κλέπτης καὶ πληγεὶς ἀποθάνῃ, οὐκ ἔστιν αὐτῷ φόνος· 3 ἐὰν δὲ ἀνατείλῃ ὁ ἥλιος ἐπ᾿ αὐτῷ, ἔνοχός ἐστιν, ἀνταποθανεῖται. ἐὰν δὲ μὴ ὑπάρχῃ αὐτῷ, πραθήτω ἀντὶ τοῦ κλέμματος. 4 ἐὰν δὲ καταληφθῇ καὶ εὑρεθῇ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὸ κλέμμα ἀπό τε ὄνου ἕως προβάτου ζῶντα, διπλᾶ αὐτὰ ἀποτίσει. 5 ἐὰν δὲ καταβοσκήσῃ τις ἀγρὸν ἢ ἀμπελῶνα καὶ ἀφῇ τὸ κτῆνος αὐτοῦ καταβοσκῆσαι ἀγρὸν ἕτερον, ἀποτίσει ἐκ τοῦ ἀγροῦ αὐτοῦ κατὰ τὸ γέννημα αὐτοῦ· ἐὰν δὲ πάντα τὸν ἀγρὸν καταβοσκήσῃ, τὰ βέλτιστα τοῦ ἀγροῦ αὐτοῦ καὶ τὰ βέλτιστα τοῦ ἀμπελῶνος αὐτοῦ ἀποτίσει. 6 ἐὰν δὲ ἐξελθὸν πῦρ εὕρῃ ἀκάνθας καὶ προσεμπρήσῃ ἅλωνα ἢ στάχυς ἢ πεδίον, ἀποτίσει ὁ τὸ πῦρ ἐκκαύσας. 7 ἐὰν δέ τις δῷ τῷ πλησίον ἀργύριον ἢ σκεύη φυλάξαι, καὶ κλαπῇ ἐκ τῆς οἰκίας τοῦ ἀνθρώπου, ἐὰν εὑρεθῇ ὁ κλέψας, ἀποτίσει τὸ διπλοῦν· 8 ἐὰν δὲ μὴ εὑρεθῇ ὁ κλέψας, προσελεύσεται ὁ κύριος τῆς οἰκίας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ὀμεῖται ἦ μὴν μὴ αὐτὸν πεπονηρεῦσθαι ἐφ᾿ ὅλης τῆς παρακαταθήκης τοῦ πλησίον. 9 κατὰ πᾶν ρητὸν ἀδίκημα, περί τε μόσχου καὶ ὑποζυγίου καὶ προβάτου καὶ ἱματίου καὶ πάσης ἀπωλείας τῆς ἐγκαλουμένης, ὅ,τι οὖν ἂν ᾖ, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἐλεύσεται ἡ κρίσις ἀμφοτέρων, καὶ ὁ ἁλοὺς διὰ τοῦ Θεοῦ ἀποτίσει διπλοῦν τῷ πλησίον· 10 ἐὰν δέ τις δῷ τῷ πλησίον ὑποζύγιον ἢ μόσχον ἢ πρόβατον ἢ πᾶν κτῆνος φυλάξαι, καὶ συντριβῇ ἢ τελευτήσῃ ἢ αἰχμάλωτον γένηται, καὶ μηδεὶς γνῷ, 11 ὅρκος ἔσται τοῦ Θεοῦ ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων, ἦ μὴν μὴ αὐτὸν πεπονηρεῦσθαι καθόλου τῆς παρακαταθήκης τοῦ πλησίον· καὶ οὕτως προσδέξεται ὁ κύριος αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἀποτίσει. 12 ἐὰν δὲ κλαπῇ παρ᾿ αὐτοῦ, ἀποτίσει τῷ κυρίῳ. 13 ἐὰν δὲ θηριάλωτον γένηται, ἄξει αὐτὸν ἐπὶ τὴν θήραν καὶ οὐκ ἀποτίσει. 14 ἐὰν δὲ αἰτήσῃ τις παρὰ τοῦ πλησίον, καὶ συντριβῇ ἢ ἀποθάνῃ ἢ αἰχμάλωτον γένηται, ὁ δὲ κύριος μὴ ᾖ μετ᾿ αὐτοῦ, ἀποτίσει· 15 ἐὰν δὲ ὁ κύριος ᾖ μετ᾿ αὐτοῦ, οὐκ ἀποτίσει· ἐὰν δὲ μισθωτὸς ᾖ, ἔσται αὐτῷ ἀντὶ τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ. 16 ᾿Εὰν δὲ ἀπατήσῃ τις παρθένον ἀμνήστευτον καὶ κοιμηθῇ μετ᾿ αὐτῆς, φερνῇ φερνιεῖ αὐτὴν αὐτῷ γυναῖκα. 17 ἐὰν δὲ ἀνανεύων ἀνανεύσῃ καὶ μὴ βούληται ὁ πατὴρ αὐτῆς δοῦναι αὐτὴν αὐτῷ γυναῖκα, ἀργύριον ἀποτίσει τῷ πατρὶ καθ᾿ ὅσον ἐστὶν ἡ φερνὴ τῶν παρθένων. 18 φαρμακοὺς οὐ περιποιήσετε. 19 πᾶν κοιμώμενον μετὰ κτήνους, θανάτῳ ἀποκτενεῖτε αὐτούς. 20 ὁ θυσιάζων θεοῖς θανάτῳ ἐξολοθρευθήσεται, πλὴν Κυρίῳ μόνῳ. 21 καὶ προσήλυτον οὐ κακώσετε, οὐδὲ μὴ θλίψητε αὐτόν· ἦτε γὰρ προσήλυτοι ἐν γῇ Αἰγύπτῳ. 22 πᾶσαν χήραν καὶ ὀρφανὸν οὐ κακώσετε· 23 ἐὰν δὲ κακίᾳ κακώσητε αὐτούς, καὶ κεκράξαντες καταβοήσωσι πρός με, ἀκοῇ εἰσακούσομαι τῆς φωνῆς αὐτῶν 24 καὶ ὀργισθήσομαι θυμῷ καὶ ἀποκτενῶ ὑμᾶς μαχαίρᾳ, καὶ ἔσονται αἱ γυναῖκες ὑμῶν χῆραι καὶ τὰ παιδία ὑμῶν ὀρφανά. 25 ἐὰν δὲ ἀργύριον ἐκδανείσῃς τῷ ἀδελφῷ τῷ πενιχρῷ παρὰ σοί, οὐκ ἔσῃ αὐτὸν κατεπείγων, οὐκ ἐπιθήσεις αὐτῷ τόκον. 26 ἐὰν δὲ ἐνεχύρασμα ἐνεχυράσῃς τὸ ἱμάτιον τοῦ πλησίον, πρὸ δυσμῶν ἡλίου ἀποδώσεις αὐτῷ· 27 ἔστι γὰρ τοῦτο περιβόλαιον αὐτοῦ, μόνον τοῦτο τὸ ἱμάτιον ἀσχημοσύνης αὐτοῦ· ἐν τίνι κοιμηθήσεται; ἐὰν οὖν καταβοήσῃ πρός με, εἰσακούσομαι αὐτοῦ· ἐλεήμων γάρ εἰμι. 28 θεοὺς οὐ κακολογήσεις καὶ ἄρχοντα τοῦ λαοῦ σου οὐ κακῶς ἐρεῖς. 29 ἀπαρχὰς ἅλωνος καὶ ληνοῦ σου οὐ καθυστερήσεις· τὰ πρωτότοκα τῶν υἱῶν σου δώσεις ἐμοί. 30 οὕτω ποιήσεις τὸν μόσχον σου καὶ τὸ πρόβατόν σου καὶ τὸ ὑποζύγιόν σου· ἑπτὰ ἡμέρας ἔσται ὑπὸ τὴν μητέρα, τῇ δὲ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ ἀποδώσεις μοι αὐτό. 31 καὶ ἄνδρες ἅγιοι ἔσεσθέ μοι. καὶ κρέας θηριάλωτον οὐκ ἔδεσθε, τῷ κυνὶ ἀπορρίψατε αὐτό.

Δοξαστικά

Ύμνος σύντομος ή μακρύς με δοξολογικό και εγκωμιαστικό περιεχόμενο και αναφέρεται στον εορταζόμενο άγιο ή σε άλλο χριστιανικό γεγονός π.χ. Γέννηση του Χριστού, Κοίμηση της Θεοτόκου κ.ά. Ονομάστηκε Δοξαστικό, γιατί του ύμνου, αντί του ψαλμικού στίχου προτάσσεται, το <<Δόξα Πατρί και Υιώ...>>. Το Δοξαστικό ακολουθεί το Θεοτοκίον και προτάσσεται σ' αυτό το <<Και νυν...>>. Τα Δοξαστικά ψάλλονται στο τέλος των Στιχηρών και των Αποστίχων του Εσπερινού και στο τέλος των Αίνων του Όρθρου και τις καθημερινές στο τέλος των Αποστίχων. Υπάρχουν Δοξαστικά ιδιόμελα και προσόμοια. Περίφημα είναι τα Δοξαστικά του Ιωάννου του Δαμασκηνού, τα οποία λέγονται και Δογματικά (είναι τα Αναστάσιμα Δογματικά των οκτώ ήχων του Εσπερινού των Σαββάτων) και τα Εωθινά του Λέοντος του Σοφού, Αυτοκράτορος του Βυζαντίου. 

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΟΥΔΑ

Ο συγγραφεύς κατονομάζει εαυτόν αδελφόν μεν του Ιακώβου, ουχί δε και απόστολον. Δεν είναι λοιπόν ο εκ των δώδεκα Ιούδας, ο γνωστός και υπό το επώνυμον Θαδδαίος ή Λεββαίος, αλλ' είναι εις εκ των νομιζομένων αδελφών του Κυρίου, εις δηλαδή εκ των υιών, τους οποίους ο Ιωσήφ είχεν αποκτήσει εκ γυναικός, μετά της οποίας είχε συζευχθή προτού μνηστευθή την Θεοτόκον. Δεδομένου δε ότι ούτος θα ήτο πρεσβύτερος την ηλικίαν από τον Κύριον περί τα πέντε τουλάχιστον έτη, δυνάμεθα εξ αυτού να συμπεράνωμεν, ότι η επιστολή συνεγράφη περί το 70 μ. Χ. Περί της αφορμής δε, εκ της οποίας εγράφη αύτη, και περί του σκοπού αυτής δυνάμεθα να υποθέσωμεν, ότι εις Ιεροσόλυμα μετεδόθη η είδησις εκ πιστών τινων της Συρίας, ιδία της Εκκλησίας της Αντιοχείας, ότι ψευδοδιδάσκαλοι προεκάλουν μεγάλην φθοράν μεταξύ των Χριστιανών διά των πεπλανημένων διδασκαλιών των. Ο Ιούδας λοιπών, όστις ως εις εκ των παλαιών πρεσβυτέρων της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων απήλαυε, μετά τον θάνατον του αδελφού του Ιακώβου, ιδιαιτέρου κύρους εν τη Εκκλησία, γράφει την επιστολήν προς τον σκοπόν να τονίση εις τους πιστούς τον επαπειλούμενον κίνδυνον και να συστήση εις αυτούς την εμμονήν εις την ζωήν της αγνότητος και της αληθούς πίστεως. 

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Γ΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄ 

Στίχ. 1-8. Ο Ιωάννης εγκωμιάζει την χριστιανικήν συμπεριφοράν 
και την φιλοξενίαν του Γαΐου.

Ο πρεσβύτερος Γαΐω τω αγαπητώ, ον εγώ αγαπώ εν αληθεία.
2 Αγαπητέ, περί πάντων εύχομαί σε ευοδούσθαι και υγιαίνειν, καθώς ευοδούται σου η ψυχή. 
3 εχάρην γαρ λίαν ερχομένων αδελφών και μαρτυρούντων σου τη αληθεία, καθώς συ εν αληθεία περιπατείς. 
4 μειζοτέραν τούτων ουκ έχω χαράν, ίνα ακούω τα εμά τέκνα εν αληθεία περιπατούντα. 
5 Αγαπητέ, πιστόν ποιείς ο εάν εργάση εις τους αδελφούς και εις τους ξένους, 
6 οι εμαρτύρησάν σου τη αγάπη ενώπιον εκκλησίας, ους καλώς ποιήσεις προπέμψας αξίως του Θεού. 
7 υπέρ γαρ του ονόματος εξήλθον, μηδέν λαμβάνοντες από των εθνικών. 
8 ημείς ουν οφείλομεν απολαμβάνειν τους τοιούτους, ίνα συνεργοί γινώμεθα τη αληθεία.

Στίχ. 9-15. Διοτρεφής και Δημήτριος. 

9 Έγραψα τη εκκλησία αλλ' ο φιλοπρωτεύων αυτών Διοτρεφής ουκ επιδέχεται ημάς. 
10 διά τούτο, εάν έλθω, υπομνήσω αυτού τα έργα α ποιεί, λόγοις πονηροίς φλυαρών ημάς και μη αρκούμενος επί τούτοις ούτε αυτός επιδέχεται τους αδελφούς και τους βουλομένους κωλύει και εκ της εκκλησίας εκβάλλει. 
11 Αγαπητέ, μη μιμού το κακόν, αλλά το αγαθόν. ο αγαθοποιών εκ του Θεού εστιν ο κακοποιών ουχ εώρακε τον Θεόν. 
12 Δημητρίω μεμαρτύρηται υπό πάντων και υπ' αυτής της αληθείας και ημείς δε μαρτυρούμεν, και οίδατε ότι η μαρτυρία ημών αληθής εστι. 
13 Πολλά είχον γράφειν, αλλ' ου θέλω διά μέλανος και καλάμου σοι γράψαι
14 ελπίζω δε ευθέως ιδείν σε, και στόμα προς στόμα λαλήσομεν. 
15 ειρήνη σοι. ασπάζονταί σε οι φίλοι. ασπάζου τους φίλους κατ' όνομα. 

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Β΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄

Στίχ. 1-6. Η αναγκαιότης της αδελφικής αγάπης. 

Ο πρεσβύτερος εκλεκτή κυρία και τοις τέκνοις αυτής, ους εγώ αγαπώ εν αληθεία, και ουκ εγώ μόνος, αλλά και πάντες οι εγνωκότες την αλήθειαν, 
2 διά την αλήθειαν την μένουσαν εν ημίν, και μεθ' ημών έσται εις τον αιώνα 
3 έσται μεθ' υμών χάρις, έλεος, ειρήνη παρά Θεού πατρός και παρά Κυρίου Ιησού Χριστού του υιού του πατρός, εν αληθεία και αγάπη. 
4 Εχάρην λίαν ότι εύρηκα εκ των τέκνων σου περιπατούντας εν αληθεία, καθώς εντολήν ελάβομεν παρά του πατρός. 
5 και νυν ερωτώ σε, κυρία, ουχ ως εντολήν γράφων σοι καινήν, αλλά ην είχομεν απ' αρχής, ίνα αγαπώμεν αλλήλους. 
6 και αύτη εστίν η αγάπη, ίνα περιπατώμεν κατά τας εντολάς αυτού. αύτη εστίν η εντολή, καθώς ηκούσατε απ' αρχής, ίνα εν αυτή περιπατήτε. 

Στίχ. 7-13. Προφύλαξις από τους ψευδοδιδασκάλους. 

7 ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί ούτος εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος. 
8 βλέπετε εαυτούς, ίνα μη απολέσωμεν α ειργασάμεθα, αλλά μισθόν πλήρη απολάβωμεν. 
9 πας ο παραβαίνων και μη μένων εν τη διδαχή του Χριστού Θεόν ουκ έχει ο μένων εν τη διδαχή του Χριστού, ούτος και τον πατέρα και τον υιόν έχει. 
10 ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε 
11 ο γαρ λέγων αυτώ χαίρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τοις πονηροίς. 
12 Πολλά έχων υμίν γράφειν, ουκ ηβουλήθην διά χάρτου και μέλανος, αλλά ελπίζω ελθείν προς υμάς και στόμα προς στόμα λαλήσαι, ίνα η χαρά ημών η πεπληρωμένη. 
13 ασπάζεταί σε τα τέκνα της αδελφής σου της εκλεκτής αμήν.