Στίχ. 22-32. Η θεραπεία τού τυφλού καί κωφού. Ο Κύριος θαυματουργεί

μέ τήν θεϊκήν Του δύναμιν. Η βλασφημία κατά τού Αγίου Πνεύματος.

22 Τότε προσηνέχθη αυτώ δαιμονιζόμενος τυφλός καί κωφός, καί εθεράπευσεν αυτόν, ώστε τόν τυφλόν καί κωφόν καί λαλείν καί βλέπειν
23 καί εξίσταντο πάντες οι όχλοι καί έλεγον μήτι ούτός εστιν ο Χριστός ο υιός Δαυϊδ;
24 οι δέ Φαρισαίοι ακούσαντες είπον ούτος ουκ εκβάλλει τά δαιμόνια ειμή εν τώ Βεελζεβούλ, άρχοντι τών δαιμονίων.
25 ειδώς δέ ο Ιησούς τάς ενθυμήσεις αυτών είπεν αυτοίς πάσα βασιλεία μερισθείσα καθ' εαυτήν ερημούται, καί πάσα πόλις ή οικία μερισθείσα καθ' εαυτήν ου σταθήσεται.
26 καί ει ο σατανάς τόν σατανάν εκβάλλει, εφ' εαυτόν εμερίσθη πώς ούν σταθήσεται η βασιλεία αυτού;
27 καί ει εγώ εν Βεελζεβούλ εκβάλλω τά δαιμόνια, οι υιοί υμών εν τίνι εκβάλλουσι; διά τούτο αυτοί κριταί έσονται υμών.
28 ει δέ εγώ εν Πνεύματι Θεού εκβάλλω τά δαιμόνια, άρα έφθασεν εφ' υμάς η βασιλεία τού Θεού.
29 ή πώς δύναταί τις εισελθείν εις τήν οικίαν τού ισχυρού καί τά σκεύη αυτού αρπάσαι, εάν μή πρώτον δήση τόν ισχυρόν; καί τότε τήν οικίαν αυτού διαρπάσει.
30 ο μή ών μετ' εμού κατ' εμού εστι, καί ο μή συνάγων μετ' εμού σκορπίζει.
31 Διά τούτο λέγω υμίν, πάσα αμαρτία καί βλασφημία αφεθήσεται τοίς ανθρώποις, η δέ τού Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοίς ανθρώποις
32 καί ός εάν είπη λόγον κατά τού υιού τού ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ ός δ' άν είπη κατά τού Πνεύματος τού Αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τώ νύν αιώνι ούτε εν τώ μέλλοντι.