Στίχ. 13-20. Η ομολογία τού Πέτρου καί τών μαθητών.

13 Ελθών δέ ο Ιησούς εις τά μέρη Καισαρείας τής Φιλίππου ηρώτα τούς μαθητάς αυτού λέγων τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τόν υιόν τού ανθρώπου;
14 οι δέ είπον οι μέν Ιωάννην τόν βαπτιστήν, άλλοι δέ Ηλίαν, έτεροι δέ Ιερεμίαν ή ένα τών προφητών.
15 λέγει αυτοίς υμείς δέ τίνα με λέγετε είναι;
16 αποκριθείς δέ Σίμων Πέτρος είπε σύ εί ο Χριστός ο υιός τού Θεού τού ζώντος.
17 καί αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτώ μακάριος εί, Σίμων Βαριωνά, ότι σάρξ καί αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι, αλλ' ο πατήρ μου ο εν τοίς ουρανοίς.
18 καγώ δέ σοι λέγω ότι σύ εί Πέτρος, καί επί ταύτη τή πέτρα οικοδομήσω μου τήν εκκλησίαν, καί πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής.
19 καί δώσω σοι τάς κλείς τής βασιλείας τών ουρανών, καί ό εάν δήσης επί τής γής, έσται δεδεμένον εν τοίς ουρανοίς, καί ό εάν λύσης επί τής γής, έσται λελυμένον εν τοίς ουρανοίς.
20 τότε διεστείλατο τοίς μαθηταίς αυτού ίνα μηδενί είπωσιν ότι αυτός εστιν Ιησούς ο Χριστός.