Στίχ. 14-21. Θεραπεία τού σεληνιαζομένου νέου.

14 Καί ελθόντων αυτών πρός τόν όχλον προσήλθεν αυτώ άνθρωπος γονυπετών αυτόν καί λέγων
15 Κύριε, ελέησόν μου τόν υιόν, ότι σεληνιάζεται καί κακώς πάσχει πολλάκις γάρ πίπτει εις τό πύρ καί πολλάκις εισ τό ύδωρ.
16 καί προσήνεγκα αυτόν τοίς μαθηταίς σου, καί ουκ ηδυνήθησαν αυτόν θεραπεύσαι.
17 αποκριθείς δέ ο Ιησούς είπεν ώ γενεά άπιστος καί διεστραμμένη! έως πότε έσομαι μεθ' υμών; έως πότε ανέξομαι υμών; φέρετέ μοι αυτόν ώδε.
18 καί επετίμησεν αυτώ ο Ιησούς; καί εξήλθεν απ' αυτού τό δαιμόνιον καί εθεραπεύθη ο παίς από τής ώρας εκείνης.
19 Τότε προσελθόντες οι μαθηταί τώ Ιησού κατ' ιδίαν είπον διατί ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό;
20 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς διά τήν απιστίαν υμών. αμήν γάρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τώ όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, καί μεταβήσεται, καί ουδέν αδυνατήσει υμίν.
21 τούτο δέ τό γένος ουκ εκπορεύεται ει μή εν προσευχή καί νηστεία.