ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ'.

Στίχ. 1-35. Η καταστροφή τού Ναού καί τής Ιουδαίας

καί τό τέλος τού κόσμου.

1 Καί εξελθών ο Ιησούς επορεύετο από τού ιερού καί προσήλθον οι μαθηταί αυτού επιδείξαι αυτώ τάς οικοδομάς τού ιερού.
2 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς ου βλέπετε ταύτα πάντα; αμήν λέγω υμίν, ου μή αφεθή ώδε λίθος επί λίθον, ός ου καταλυθήσεται.
3 καθημένου δέ αυτού επί τού όρους τών ελαιών προσήλθον αυτώ οι μαθηταί κατ' ιδίαν λέγοντες ειπέ ημίν πότε ταύτα έσται, καί τί τό σημείον τής σής παρουσίας καί τής συντελείας τού αιώνος;
4 καί αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς βλέπετε μή τις υμάς πλανήση.
5 πολλοί γάρ ελεύσονται επί τώ ονόματί μου λέγοντες, εγώ ειμι ο Χριστός, καί πολλούς πλανήσουσι.
6 μελλήσετε δέ ακούειν πολέμους καί ακοάς πολέμων οράτε μή θροείσθε δεί γάρ πάντα γενέσθαι, αλλ' ούπω εστί τό τέλος.
7 εγερθήσεται γάρ έθνος επί έθνος καί βασιλεία επί βασιλείαν, καί έσονται λιμοί καί λοιμοί καί σεισμοί κατά τόπους
8 πάντα δέ ταύτα αρχή ωδίνων.
9 τότε παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν καί αποκτενούσιν υμάς, καί έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων τών εθνών διά τό όνομά μου.
10 καί τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί καί αλλήλους παραδώσουσι καί μισήσουσιν αλλήλους.
11 καί πολλοί ψευδοπροφήται εγερθήσονται καί πλανήσουσι πολλούς,
12 καί διά τό πληθυνθήναι τήν ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη τών πολλών.
13 ο δέ υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται.
14 καί κηρυχθήσεται τούτο τό ευαγγέλιον τής βασιλείας εν όλη τή οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοίς έθνεσι, καί τότε ήξει τό τέλος.
15 Όταν ούν ίδητε τό βδέλυγμα τής ερημώσεως τό ρηθέν διά Δανιήλ τού προφήτου εστώς εν τόπω αγίω -ο αναγινώσκων νοείτω-
16 τότε οι εν τή Ιουδαία φευγέτωσαν επί τά όρη,
17 ο επί τού δώματος μή καταβαινέτω άραι τά εκ τής οικίας αυτού,
18 καί ο ε τώ αγρώ μή επιστρεψάτω οπίσω άραι τά ιμάτια αυτού.
19 ουαί δέ ταίς εν γαστρί εχούσαις καί ταίς θηλαζούσαις εν εκείναις ταίς ημέραις.
20 προσεύχεσθε δέ ίνα μή γένηται η φυγή υμών χειμώνος μηδέ σαββάτω.
21 έσται γάρ τότε θλίψις μεγάλη, οία ου γέγονεν απ' αρχής κόσμου έως τού νύν ουδ' ου μή γένηται.
22 καί ει μή εκολοβώθησαν αι ημέραι εκείναι, ουκ άν εσώθη πάσα σάρξ διά δέ τούςεκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι
23 τότε εάν τις υμίν είπη, ιδού ώδε ο Χριστός ή ώδε, μή πιστεύσητε
24 εγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφήται καί δώσουσι σημεία μεγάλα καί τέρατα, ώστε πλανήσαι, ει δυνατόν, καί τούς εκλεκτούς.
25 ιδού προείρηκα υμίν.
26 εάν ούν είπωσιν υμίν, ιδού εν τή ερήμω εστί, μή εξέλθητε, ιδού εν τοίς ταμείοις, μή πιστεύσητε
27 ώσπερ γάρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών καί φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται καί η παρουσία τού υιού τού ανθρώπου
28 όπου γάρ εάν ή τό πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί.
29 Ευθέως δέ μετά τήν θλίψιν τών ημερών εκείνων ο ήλιος σκοτισθήσεται καί η σελήνη ου δώσει τό φέγγος αυτής, καί οι αστέρες πεσούνται από τού ουρανού, καί αι δυνάμεις τών ουρανών σαλευθήσονται.
30 καί τότε φανήσεται τό σημείον τού υιού τού ανθρώπου εν τώ ουρανώ, καί τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί τής γής καί όψονται τόν υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον επί τών νεφελών τού ουρανού μετά δυνάμεως καί δόξης πολλής.
31 καί αποστελεί τούς αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, καί επισυνάξουσι τούς εκλεκτούς αυτού εκ τών τεσσάρων ανέμων απ' άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.
32 Από δέ τής συκής μάθετε τήν παραβολήν, όταν ήδη ο κλάδος αυτής γένηται απαλός καί τά φύλλα εκφύη, γινώσκετε ότι εγγύς τό θέρος
33 ούτω καί υμείς όταν ίδητε ταύτα πάντα, γινώσκετε ότι εγγύς εστιν επί θύραις.
34 αμήν λέγω υμίν, ου μή παρέλθη η γενεά αύτη έως άν πάντα ταύτα γένηται.
35 ο ουρανός καί η γή παρελεύσονται, οι δέ λόγοι μου ου μή παρέλθωσι.