Στίχ. 17-29. Ετοιμασία διά τό Πάσχα. Τό δείπνον.

Η παράδοσις τού Μυστηρίου τής θείας Ευχαριστίας.

17 Τή δέ πρώτη τών αζύμων προσήλθον οι μαθηταί τώ Ιησού λέγοντες αυτώ πού θέλεις ετοιμάσωμέν σοι φαγείν τό πάσχα;
18 ο δέ είπεν υπάγετε εις τήν πόλιν πρός τόν δείνα καί είπατε αυτώ ο διδάσκαλος λέγει, ο καιρός μου εγγύς εστι πρός σέ ποιώ τό πάσχα μετά τών μαθητών μου.
19 καί εποίησαν οι μαθηταί ως συνέταξεν αυτοίς ο Ιησούς, καί ητοίμασαν τό πάσχα.
20 Οψίας δέ γενομένης ανέκειτο μετά τών δώδεκα.
21 καί εσθιόντων αυτών είπεν αμήν λέγω υμίν ότι είς εξ υμών παραδώσει με.
22 καί λυπούμενοι σφόδρα ήρξαντο λέγειν αυτώ έκαστος αυτών μήτι εγώ ειμι, Κύριε;
23 ο δέ αποκριθείς είπεν ο εμβάψας μετ' εμού εν τώ τρυβλίω τήν χείρα, ούτός με παραδώσει.
24 ο μέν υιός τού ανθρώπου υπάγει καθώς γέγραπται περί αυτού ουαί δέ τώ ανθρώπω εκείνω δι' ού ο υιός τού ανθρώπου παραδίδοται καλόν ήν αυτώ ει ουκ εγεννήθη ο άνθρωπος εκείνος.
25 αποκριθείς δέ Ιούδας ο παραδιδούς αυτόν είπε μήτι εγώ ειμι, ραββί; λέγει αυτώ σύ είπας.
26 Εσθιόντων δέ αυτών λαβών ο Ιησούς τόν άρτον καί ευχαριστήσα έκλασε καί εδίδου τοίς μαθηταίς καί είπε λάβετε φάγετε τούτό εστι τό σώμά μου
27 καί λαβών τό ποτήριον καί ευχαριστήσας έδωκεν αυτοίς λέγων πίετε εξ αυτού πάντες
28 τούτο γάρ εστι τό αίμά μου τό τής καινής διαθήκης τό περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών.
29 λέγω δέ υμίν ότι ου μή πίω απ' άρτι εκ τούτου τού γενήματος τής αμπέλου έως τής ημέρας εκείνης όταν αυτό πίνω μεθ' υμών καινόν εν τή βασιλεία τού πατρός μου.