ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ'

Στίχ. 16-34. Ο λόγος  τού Παύλου επί τού Αρείου Πάγου. 

16 Εν δέ ταίς Αθήναις εκδεχομένου αυτούς τού Παύλου, παρωξύνετο τό πνεύμα αυτού εν αυτώ θεωρούντι κατείδωλον ούσαν τήν πόλιν. 

17 διελέγετο μέν ούν εν τή συναγωγή τοίς Ιουδαίοις καί τοίς σεβομένοις καί εν τή αγορά κατά πάσαν ημέραν πρός τούς παρατυγχάνοντας. 

18 τινές δέ τών Επικουρείων καί τών Στοϊκών φιλοσόφων συνέβαλλον αυτώ, καί τινες έλεγον τί άν θέλοι ο σπερμολόγος ούτος λέγειν; οι δέ ξένων δαιμονίων δοκεί καταγγελεύς είναι ότι τόν Ιησούν καί τήν ανάστασιν ευηγγελίζετο αυτοίς. 

19 επιλαβόμενοί τε αυτού επί τόν Άρειον πάγον ήγαγον λέγοντες δυνάμεθα γνώναι τίς η καινή αύτη η υπό σού λαλουμένη διδαχή; 

20 ξενίζοντα γάρ τινα εισφέρεις εις τας ακοάς ημών βουλόμεθα ούν γνώναι τί άν θέλοι ταύτα είναι. 

21 Αθηναίοι δέ πάντες καί οι επιδημούντες ξένοι εις ουδέν έτερον ευκαίρουν ή λέγειν τι καί ακούειν καινότερον. 

22 Σταθείς δέ Παύλος εν μέσω τού Αρείου πάγου έφη άνδρες Αθηναίοι, κατά πάντα ως δεισιδαιμονεστέρους υμάς θεωρώ. 

23 διερχόμενος γάρ καί αναθεωρών τά σεβάσματα υμών εύρον καί βωμόν εν ώ επεγέγραπτο, αγνώστω Θεώ. όν ούν αγνοούντες ευσεβείτε, τούτον εγώ καταγγέλλω υμίν. 

24 ο Θεός ο ποιήσας τόν κόσμον καί πάντα τά εν αυτώ, ούτος ουρανού καί γής Κύριος υπάρχων ουκ εν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί, 

25 ουδέ υπό χειρών ανθρώπων θεραπεύεται προσδεόμενός τινος, αυτός διδούς πάσι ζωήν καί πνοήν καί τά πάντα 

26 εποίησέ τε εξ ενός αίματος πάν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί πάν τό πρόσωπον τής γής, ορίσας προστεταγμένους καιρούς καί τάς οροθεσίας τής κατοικίας αυτών, 

27 ζητείν τόν Κύριον, ει άρα γε ψηλαφήσειαν αυτόν καί εύροιεν, καί γε ου μακράν από ενός εκάστου ημών υπάρχοντα. 

28 εν αυτώ γάρ ζώμεν καί κινούμεθα καί εσμέν, ως καί τινες τών καθ' υμάς ποιητών ειρήκασι τού γάρ καί γένος εσμέν. 

29 γένος ούν υπάρχοντες τού Θεού ουκ οφείλομεν νομίζειν χρυσώ ή αργύρω ή λίθω, χαράγματι τέχνης καί ενθυμήσεως ανθρώπου, τό θείον είναι όμοιον. 

30 τούς μέν ούν χρόνους τής αγνοίας υπεριδών ο Θεός τανύν παραγγέλλει τοίς ανθρώποις πάσι πανταχού μετανοείν, 

31 διότι έστησεν ημέραν εν ή μέλλει κρίνειν τήν οικουμένην εν δικαιοσύνη, εν ανδρί ώ ώρισεν, πίστιν παρασχών πάσιν αναστήσας αυτόν εκ νεκρών. 

32 ακούσαντες δέ ανάστασιν νεκρών οι μέν εχλεύαζον, οι δέ είπον ακουσόμεθά σου πάλιν περί τούτου. 

33 καί ούτως ο Παύλος εξήλθεν εκ μέσου αυτών. 

34 τινές δέ άνδρες κολληθέντες αυτώ επίστευσαν, εν οίς καί Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης καί γυνή ονόματι Δάμαρις καί έτεροι σύν αυτοίς.