ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΔ'

Ήχος Βαρύς

Πρός Εφεσίους επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( β' 14-22 )

Αδελφοί, Χριστός εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τά αμφότερα έν καί τό μεσότοιχον τού φραγμού λύσας, τήν έχθραν, εν τή σαρκί αυτού τόν νόμον τών εντολών εν δόγμασι καταργήσας, ίνα τούς δύο κτίση εν εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπον ποιών ειρήνην, καί αποκαταλλάξη τούς αμφοτέρους εν ενί σώματι τώ Θεώ διά τού Σταυρού, αποκτείνας τήν έχθραν εν αυτώ καί ελθών ευηγγελίσατο ειρήνην υμίν τοίς μακράν καί τοίς εγγύς, ότι δι' αυτού έχομεν τήν προσαγωγήν οι αμφότεροι εν ενί Πνεύματι πρός τόν Πατέρα. Άρα ούν ουκέτι εστέ ξένοι καί πάροικοι, αλλά συμπολίται τών αγίων καί οικείοι τού Θεού, εποικοδομηθέντες επί τώ θεμελίω τών αποστόλων καί προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού, εν ώ πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω εν ώ καί υμείς συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον τού Θεού εν πνεύματι.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου.

( η' 27-39 )

Τώ καιρώ εκείνω, ελθόντι τώ Ιησού εις τήν χώραν τών Γαδαρηνών, υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ τής πόλεως, ός είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, καί ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο καί εν οικία ουκ έμενεν, αλλ' εν τοίς μνήμασιν. Ιδών δέ τόν Ιησούν καί ανακράξας προσέπεσεν αυτώ, καί φωνή μεγάλη είπε Τί εμοί καί σοί, Ιησού, Υιέ τού Θεού τού Υψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσης. Παρήγγειλε γάρ τώ πνεύματι τω ακαθάρτω εξελθείν από τού ανθρώπου. Πολλοίς γάρ χρόνοις συνηρπάκει αυτόν, καί εδεσμείτο αλύσεσι καί πέδαις φυλασσόμενος, καί διαρρήσσων τά δεσμά ηλαύνετο υπό του δαίμονος εις τάς ερήμους. Επηρώτησε δέ αυτόν ο Ιησούς λέγων Τί σοί εστιν όνομα; Ο δέ είπε Λεγεών ότι δαιμόνια πολλά εισήλθεν εις αυτόν καί παρεκάλει αυτόν ίνα μή επιτάξη αυτοίς εις τήν άβυσσον απελθείν. Ήν δέ εκεί αγέλη χοίρων ικανών βοσκομένων εν τώ όρει καί παρεκάλουν αυτόν ίνα επιτρέψη αυτοίς εις εκείνους εισελθείν καί επέτρεψεν αυτοίς. Εξελθόντα δέ τά δαιμόνια από τού ανθρώπου εισήλθον εις τούς χοίρους καί ώρμησεν η αγέλη κατά τού κρημνού εις τήν λίμνην καί απεπνίγη. Ιδόντες δέ οι βόσκοντες τό γεγενημένον έφυγον, καί απελθόντες απήγγειλαν εις τήν πόλιν καί εις τούς αγρούς. Εξήλθον δέ ιδείν τό γεγονός καί ήλθον πρός τόν Ιησούν καί εύρον καθήμενον τόν άνθρωπον, αφ' ού τά δαιμόνια εξεληλύθει, ιματισμένον καί σωφρονούντα παρά τούς πόδας τού Ιησού, καί εφοβήθησαν. Απήγγειλαν δέ αυτοίς οι ιδόντες πώς εσώθη ο δαιμονισθείς. Καί ηρώτησαν αυτόν άπαν τό πλήθος τής περιχώρου τών Γαδαρηνών απελθείν απ' αυτών, ότι φόβω μεγάλω συνείχοντο. Αυτός δέ εμβάς εις τό πλοίον, υπέστρεψεν. Εδέετο δέ αυτού ο ανήρ, αφ' ού εξεληλύθει τά δαιμόνια, είναι σύν αυτώ απέλυσε δέ αυτόν ο Ιησού, λέγων Υπόστρεφε εις τόν οίκόν σου καί διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός. Καί απήλθε καθ' όλην τήν πόλιν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΓ'.

Ήχος πλ.β'
Πρός Κολασαείς επιστολής Παύλου το Ανάγνωσμα.

( δ' 5-11, 14-18 )

Αδελφοί, εν σοφία περιπατείτε πρός τούς έξω, τόν καιρόν εξαγοραζόμενοι. ο λόγος υμών πάντοτε εν χάριτι, άλατι ηρτυμένος,ειδέναι πώς δεί υμάς ενί εκάστω αποκρίνεσθαι.Τά κατ'εμέ πάντα γνωρίσει υμίν Τυχικός ο αγαπητός αδελφός καί πιστός διάκονος καί σύνδουλος εν Κυρίω, όν έπεμψα πρός υμάς εις αυτό τούτο, ίνα γνώ τά περί υμών καί παρακαλέση τάς καρδίας υμών, σύν Ονησίμω τώ πιστώ καί αγαπητώ αδελφώ, ός εστιν εξ υμών πάντα υμίν γνωριούσι τά ώδε. Ασπάζεται υμάς Αρίσταρχος ο συναιχμάλωτός μου, καί Μάρκος ο ανεψιός Βαρνάβα.-περί ού ελάβετε εντολάς εάν έλθη πρός υμάς, δέξασθε αυτόν,- καί Ιησούς ο λεγόμενος Ιούστος, οι όντες εκ περιτομής, ούτοι μόνοι συνεργοί εις τήν βασιλείαν τού Θεού, οίτινες εγενήθησάν μοι παρηγορία. ασπάζεται υμάς Λουκάς ο ιατρός ο αγαπητός καί Δημάς. ασπάσασθε τούς εν Λαοδικεία αδελφούς καί Νυμφάν καί τήν κατ' οίκον αυτού εκκλησίαν καί όταν αναγνωσθή παρ' υμίν η επιστολή, ποιήσατε ίνα καί εν τή Λαοδικέων εκκλησία αναγνωσθή, καί τήν εκ Λαοδικείας ίνα καί υμείς αναγνώτε. καί είπατε Αρχίππω βλέπε τήν διακονίαν ήν παρέλαβες εν Κυρίω, ίνα αυτήν πληροίς. Ο ασπασμός τή εμή χειρί Παύλου. μνημονεύετέ μου τών δεσμών. Η χάρις μεθ' υμών αμήν.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου

( ι' 16-21 )

Ο ακούων υμών εμού ακούει, καί ο αθετών υμάς εμέ αθετεί ο δέ εμέ αθετών αθετεί τόν αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δέ οι εβδομήκοντα μετά χαράς λέγοντες Κύριε, καί τά δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τώ ονόματί σου. Είπε δέ αυτοίς εθεώρουν τόν σατανάν ως αστραπήν εκ τού ουρανού πεσόντα. ιδού δίδωμι υμίν τήν εξουσίαν τού πατείν επάνω όφεων καί σκορπίων καί επί πάσαν τήν δύναμιν τού εχθρού, καί ουδέν υμάς ου μή αδικήση. πλήν εν τούτω μή χαίρετε, ότι τά πνεύματα υμίν υποτάσσεται χαίρετε δέ ότι τά ονόματα υμών εγράφη εν τοίς ουρανοίς. Εν αυτή τή ώρα ηγαλλιάσατο τώ πνεύματι ο Ιησούς καί είπεν εξομολογούμαι σοι, πάτερ, κύριε τού ουρανού καί τής γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών καί συνετών, καί απεκάλυψας αυτά νηπίοις ναί, ο πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ( ζ' Οικ. Συνόδου )

Προκείμενον. Ήχος πλ. α'.

Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Ότι δίκαιος εί επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν.

Πρός Τίτον επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( γ' 8-15 )

Τέκνον Τίτε, πιστός ο λόγος καί περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιούσθαι, ίνα φροντίζωσι καλών έργων προΐστασθαι οι πεπιστευκότες τώ Θεώ. Ταύτα εστι τά καλά καί ωφέλιμα τοίς ανθρώποις μωράς δέ ζητήσεις καί γενεαλογίας καί έρεις καί μάχας νομικάς περιΐστασο εισί γάρ ανωφελείς καί μάταιοι. Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος καί αμαρτάνει ών αυτοκατάκριτος. Όταν πέμψω Αρτεμών πρός σέ ή Τυχικόν, σπούδασον ελθείν πρός με εις Νικόπολιν εκεί γάρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνάν τόν νομικόν καί Απολλώ σπουδαίως πρόπεμψον, ίνα μηδέν αυτοίς λείπη. Μανθανέτωσαν δέ καί οι ημέτεροι καλώς έργων προΐστασθαι εις τάς αναγκαίας χρείας, ίνα μή ώσιν άκαρποι. Ασπάζονταί σε οι μετ' εμού πάντες. Άσπασαι τούς φιλούντας ημάς εν πίστει. Η χάρις μετά πάντων υμών. Αμήν.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου.

( η' 5-15 )

Είπεν ο Κύριος τήν παραβολήν ταύτην Εξήλθεν ο σπείρων τού σπείραι τόν σπόρον αυτού καί εν τώ σπείρειν αυτόν, ό μέν έπεσε παρά τήν οδόν, καί κατεπατήθη, καί τά πετεινά τού ουρανού κατέφαγεν αυτό καί έτερον έπεσεν επί τήν πέτραν, καί φυέν εξηράνθη διά τό μή έχειν ικμάδα καί έτερον έπεσεν εν μέσω τών ακανθών, καί συμφυείσαι αι άκανθαι απέπνιξαν αυτό καί έτερον έπεσεν εις τήν γήν τήν αγαθήν, καί φυέν εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα. Επηρώτων δέ αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες Τίς είη η παραβολή αύτη; Ο δέ είπεν Υμίν δέδοται γνώναι τά μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού, τοίς δέ λοιποίς εν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μή βλέπωσι καί ακούοντες μή συνιώσιν. Έστι δέ αύτη η παραβολή Ο σπόρος εστίν ο λόγος τού Θεού οι δέ παρά τήν οδόν εισίν οι ακούοντες, είτα έρχεται ο διάβολος καί αίρει τόν λόγον από τής καρδίας αυτών, ίνα μή πιστεύσαντες σωθώσιν. Οι δέ επί τής πέτρας, οί όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τόν λόγον, καί ούτοι ρίζαν ουκ έχουσιν, οί πρός καιρόν πιστεύουσι καί εν καιρώ πειρασμού αφίστανται. Τό δέ εις τάς ακάνθας πεσόν, ούτοί εισιν οι ακούσαντες, καί υπό μεριμνών καί πλούτου καί ηδονών τού βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καί ου τελεσφορούσι. Τό δέ εν τή καλή γή, ούτοί εισίν, οίτινες εν καρδία καλή καί αγαθή ακούσαντες τόν λόγον κατέχουσι καί καρποφορούσιν εν υπομονή. Ταύτα λέγων εφώνει Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑ'.

Προκείμενον. Ήχος δ'

Ως εμεγαλύνθη τά έργα σου, Κύριε πάντα εν σοφία εποίησας.

( Ψ. 103, 24 )

Στίχ. Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον.

(Ψ. 103, 1 )

Πρός Γαλάτας επιστολής Παύλου τό ανάγνωσμα.

( β' 16-20 )

Αδελφοί, ειδότες ότι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μή διά πίστεως Ιησού Χριστού, καί ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν, ίνα δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού καί ουκ εξ έργων νόμου, διότι ου δικαιωθήσεται εξ έργων νόμου πάσα σάρξ. Ει δέ ζητούντες δικαιωθήναι εν Χριστώ ευρέθημεν καί αυτοί αμαρτωλοί, άρα Χριστός αμαρτίας διάκονος; Μή γένοιτο. Ει γάρ ά κατέλυσα ταύτα πάλιν οικοδομώ, παραβάτην εμαυτόν συνίστημι. Εγώ γάρ διά νόμου νόμω απέθανον, ίνα Θεώ ζήσω. Χριστώ συνεσταύρωμαι ζώ δέ ουκέτι εγώ, ζή δέ εν εμοί Χριστός ό δέ νύν ζώ εν σαρκί, εν πίστει ζώ τή τού Υιού τού Θεού τού αγαπήσαντός με καί παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου.

( στ' 31-36 )

Είπεν ο Κύριος καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, καί υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. Καί ει αγαπάτε τούς αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; καί γάρ οι αμαρτωλοί τούς αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. Καί εάν αγαθοποιήτε τούς αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; καί γάρ οι αμαρτωλοί τό αυτό ποιούσι. Καί εάν δανείζητε παρ' ών ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; καί γάρ αμαρτωλοι αμαρτωλούς δανείζουσιν, ίνα απολάβωσι τά ίσα. Πλήν αγαπάτε τούς εχθρούς υμών καί αγαθοποιείτε καί δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, καί έσται ο μισθός υμών πολύς, καί έσεσθε υιοί τού Υψίστου, ότι αυτός χρηστός εστιν επί τούς αχαρίστους καί πονηρούς. Γίνεσθε ούν οικτίρμονες, καθώς καί ο Πατήρ υμών οικτίρμων εστί.

ΕΩΘΙΝΟΝ Α'. Ήχος α'.

Εις τό όρος, τοίς Μαθηταίς επειγομένοις, διά τήν χαμόθεν έπαρσιν, επέστη ο Κύριος καί προσκυνήσαντες αυτόν, καί τήν δοθείσαν εξουσίαν, πανταχού διδαχθέντες, εις τήν υπ' ουρανόν εξαπεστέλλοντο, κηρύξαι τήν εκ νεκρών Ανάστασιν, καί τήν εις ουρανούς αποκατάστασιν οίς καί συνδιαιωνίζειν, ο αψευδής επηγγείλατο, Χριστός ο Θεός, καί Σωτήρ τών ψυχών ημών.

ΕΩΘΙΝΟΝ Β'. Ήχος β'.

Μετά μύρων προσελθούσαις, ταίς περί τήν Μαριάμ γυναιξί, καί διαπορουμέναις, πώς έσται αυταίς τυχείν τού εφετού, ωράθη ο λίθος μετηρμένος, καί θείος νεανίας, καταστέλλων τόν θόρυβον αυτών τής ψυχής Ηγέρθη γάρ φησίν Ιησούς ο Κύριος διό κηρύξατε τοίς κήρυξιν αυτού Μαθηταίς, εις τήν Γαλιλαίαν δραμείν, καί όψεσθε αυτόν, αναστάντα εκ νεκρών, ως Ζωοδότην καί Κύριον.

ΕΩΘΙΝΟΝ Γ'. Ήχος γ'.

Τής Μαγδαληνής Μαρίας, τήν τού Σωτήρος ευαγγελιζομένης, εκ νεκρών ανάστασιν καί εμφάνειαν, διαπιστούντες οι Μαθηταί, ωνειδίζοντο τό τής καρδίας σκληρόν αλλά τοίς σημείοις καθοπλισθέντες, καί θαύμασι, πρός τό κήρυγμα απεστέλλοντο. Καί σύ μέν Κύριε, πρός τόν αρχίφωτον, ανελήφθης Πατέρα οι δέ εκήρυττον πανταχού τόν λόγον, τοίς θαύμασι πιστούμενοι Διό οι φωτισθέντες δ' αυτών, δοξάζομέν σου, τήν εκ νεκρών, ανάστασιν, φιλάνθρωπε Κύριε.

ΕΩΘΙΝΟΝ Δ'. Ήχος δ'.

Ο Όρθρος ήν βαθύς, καί αι γυναίκες ήλθον, επί τό μνήμα σου Χριστέ αλλά τό σώμα ουχ ευρέθη, τό ποθούμενον αυταίς διό απορουμέναις, οι ταίς αστραπτούσαις εσθήσεσιν επιστάντες Τί τόν ζώντα, μετά τών νεκρών ζητείτε; έλεγον ηγέρθη ως προείπε τί αμνημονείτε τών ρημάτων αυτού; Οίς πεισθείσαι, τά οραθέντα εκήρυττον αλλ' εδόκει λήρος τά ευαγγέλια ούτως ήσαν έτι νωθείς οι Μαθηταί αλλ' ο Πέτρος έδραμε, καί ιδών εδόξασέ σου, πρός εαυτόν τά θαυμάσια.

ΕΩΘΙΝΟΝ Ε'. Ήχος πλ. α'.

Ώ τών σοφών σου κριμάτων Χριστέ! πώς Πέτρω μέν τοίς οθονίοις μόνοις, έδωκας εννοήσαί σου τήν ανάστασιν; Λουκά δέ καί Κλεόπα, συμπορευόμενος ωμίλεις, καί ομιλών, ουκ ευθέως σεαυτόν φανεροίς; Διό καί ονειδίζη, ως μόνος παροικών εν Ιερουσαλήμ, καί μή μετέχων τών εν τέλει βουλευμάτων αυτής. Αλλ' ο πάντα πρός τό τού πλάσματος συμφέρον οικονομών, καί τάς περί σού προφητείας ανέπτυξας, καί εν τώ ευλογείν τόν άρτον, εγνώσθης αυτοίς ών καί πρό τούτου αι καρδίαι, πρός γνώσίν σου ανεφλέγοντο οί καί τοίς Μαθηταίς συνηθροισμένοις, ήδη τρανώς εκήρυττόν σου τήν ανάστασιν δι' ής ελέησον ημάς.

ΕΩΘΙΝΟΝ ΣΤ'. Ήχος πλ. β'.

Η όντως ειρήνη σύ Χριστέ, πρός ανθρώπους Θεού, ειρήνην τήν σήν διδούς, μετά τήν έγερσιν Μαθηταίς, εμφόβους έδειξας αυτούς, δόξαντας πνεύμα οράν αλλά κατέστειλας τόν τάραχον αυτών τής ψυχής, δείξας τάς χείρας καί τούς πόδας σου πλήν απιστούντων έτι, τή τής τροφής μεταλήψει, καί διδαχών αναμνήσει, διήνοιξας αυτών τόν νούν, τού συνιέναι τάς Γραφάς οίς καί τήν Πατρικήν επαγγελίαν καθυποσχόμενος, καί ευλογήσας αυτούς, διέστης πρός ουρανόν. Διό σύν αυτοίς προσκυνούμέν σε, Κύριε δόξα σοι.

ΕΩΘΙΝΟΝ Ζ'. Ήχος βαρύς.

Ιδού σκοτία καί πρωϊ καί τί πρός τό μνημείον Μαρία έστηκας, πολύ σκότος έχουσα ταίς φρεσίν; υφ' ού πού τέθειται ζητείς ο Ιησούς αλλ' όρα τούς συντρέχοντας Μαθητάς, πώς τοίς οθονίοις καί τώ σουδαρίω, τήν ανάστασιν ετεκμήραντο, καί ανεμνήσθησαν τής περί τούτυ Γραφής. Μεθ' ών καί δι' ών, καί ημείς πιστεύσαντες, ανυμνούμέν σε τόν Ζωοδότην Χριστόν.

ΕΩΘΙΝΟΝ Η'. Ήχος πλ. δ'.

Τά τής Μαρίας δάκρυα, ου μάτην χείνται θερμώς ιδού γάρ κατηξίωται, καί διδασκόντων Αγγέλων, καί τής όψεως τής σής, ώ Ιησού αλλ' έτι πρόσγεια φρονεί, οία γυνή ασθενής διό καί αποπέμπεται, μή προσψαύσαί σοι Χριστέ. Άλλ' όμως κήρυξ πέμπεται, τοίς σοίς Μαθηταίς, οίς ευαγγέλια έφησε, τήν πρός τόν πατρώον κλήρον άνοδον απαγγέλουσα. Μεθ' ής αξίωσον καί ήμάς, τής εμφανείας σου, Δέσποτα Κύριε.

ΕΩΘΙΝΟΝ Θ'. Ήχος πλ. α'.

Ως επ' εσχάτων τών χρόνων, ούσης οψίας Σαββάτων, εφίστασαι τοίς φίλοις Χριστέ, καί θαύματι θαύμα βεβαιοίς, τή κεκλεισμένη εισόδω τών θυρών, τήν εκ νεκρών σου Ανάστασιν αλλ' έπλησας χαράς τούς Μαθητάς, καί Πνεύματος Αγίου μετέδωκας αυτοίς, καί εξουσίαν ένειμας αφέσεως αμαρτιών, καί τόν Θωμάν ου κατέλιπες, τώ τής απιστίας καταβαπτίζεσθαι κλύδωνι. Διό παράσχου καί ημίν, γνώσιν αληθή, καί άφεσιν πταισμάτων, εύσπλαγχνε Κύριε.

ΕΩΘΙΝΟΝ Ι'. Ήχος πλ. β'.

Μετά τήν εις άδου κάθοδον, καί τήν εκ νεκρών ανάστασιν, αθυμούντες ως εικός, επί τώ χωρισμώ σου, Χριστέ οι Μαθηταί, πρός εργασίαν ετράπησαν καί πάλιν πλοία καί δίκτυα, καί άγρα ουδαμού. Αλλά σύ Σώτερ εμφανισθείς, ως Δεσπότης πάντων, δεξιοίς τά δίκτυα κελεύεις βαλείν καί ήν ο λόγος έργον ευθύς, καί πλήθος τών ιχθύων πολύ, καί δείπνον ξένον έτοιμον εν τή γή ού μετασχόντων τότε σου τών Μαθητών, καί ημάς νύν νοητώς καταξίωσον, εντρυφήσαι, φιλάνθρωπε Κύριε.

ΕΩΘΙΝΟΝ ΙΑ'. Ήχος πλ. δ'.

Φανερών εαυτόν, τοίς Μαθηταίς σου Σωτήρ, μετά τήν ανάστασιν, Σίμωνι δέδωκας τήν τών προβάτων νομήν, εις αγάπης αντέκτισιν, τήν τού ποιμαίνειν φροντίδα αιτών διό καί έλεγες Ει φιλείς με Πέτρε, ποίμαινε τά αρνία μου, ποίμαινε τά πρόβατά μου. Ο δέ ευθέως ενδεικνύμενος τό φιλόστοργον, περί τού άλλου Μαθητού επυνθάνετο. Ών ταίς πρεσβείαις Χριστέ, τήν ποίμνην σου διαφύλαττε, εκ λύκων λυμαινομένων αυτήν.