ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΔ'.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

( Από τής 30 Δεκεμβρίου έως 5 Ιανουαρίου )

Προκείμενον. Ήχος α'.

Σώσον, Κύριε, τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου.

( Ψ. 27, 9 )

Στίχ. Πρός σέ, Κύριε, κεκράξομαι, ο Θεός μου.

( Ψ. 27 , 1 )

Πρός Τιμόθεον Β' επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( δ' 5-8 )

Τέκνον Τιμόθεε, νήφε εν πάσι, κακοπάθησον, έργον ποίησον ευαγγελιστού, τήν διακονίαν σου πληροφόρησον. Εγώ γάρ ήδη σπένδομαι, καί ο καιρός τής εμής αναλύσεως εφέστηκε. Τόν αγώνα τόν καλόν ηγώνισμαι, τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα λοιπόν απόκειταί μοι ο τής δικαιοσύνης στέφανος, όν αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τή ημέρα, ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δέ εμοί, αλλά καί πάσι τοίς ηγαπηκόσι τήν επιφάνειαν αυτού.

Εκ τού κατά Μάρκον αγίου Ευαγγελίου.

( α' 1-8 )

Αρχή τού ευαγγελίου Ιησού Χριστού, Υιού τού Θεού. Ως γέγραπται εν τοίς Προφήταις, ιδού εγώ αποστέλλω τόν Άγγελόν μου πρό προσώπου σου, ός κατασκευάσει τήν οδόν σου έμπροσθέν σου. Φωνή βοώντος εν τή ερήμω Ετοιμάσατε τήν οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τάς τρίβους αυτού. Εγένετο Ιωάννης βαπτίζων εν τή ερήμω καί κηρύσσων βάπρισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών. Καί εξεπορεύετο πρός αυτόν πάσα η Ιουδαία χώρα καί οι Ιεροσολυμίται, καί εβαπτίζοντο πάντες εν τώ Ιορδάνη ποταμώ υπ' αυτού, εξομολογούμενοι τάς αμαρτίας αυτών. Ήν δέ Ιωάννης ενδεδυμένος τρίχας καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί τήν οσφύν αυτού, καί εσθίων ακρίδας καί μέλι άγριον. Καί εκήρυσσε λέγων Έρχεται ο ισχυρότερός μου οπίσω μου, ού ουκ ειμί ικανός κύψας λύσαι τόν ιμάντα τών υποδημάτων αυτού. Εγώ μέν εβάπτισα υμάς εν ύδατι αυτός δέ βαπτίσει υμάς εν Πνεύματι αγίω.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΓ'.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

( Από τής 26-29 Δεκεμβρίου )

Προκείμενον. Ήχος πλ. δ'.

Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού.

( Ψ. 67, 36 )

Στίχ. Εν εκκλησίαις ευλογείτε τόν Θεόν.

( Ψ. 67, 27 )

Πρός Γαλάτας επιστολής Παύλου το Ανάγνωσμα.
( α' 11-19 )
Αδελφοί, γνωρίζω υμίν τό ευαγγέλιον τό ευαγγελισθέν υπ' εμού ότι ουκ έστι κατά άνθρωπον ουδέ γάρ εγώ παρά ανθρώπου παρέλαβον αυτό ούτε εδιδάχθην, αλλά δι' αποκαλύψεως Ιησού Χριστού. Ηκούσατε γάρ τήν εμήν αναστροφήν ποτε εν τώ Ιουδαϊσμώ, ότι καθ' υπερβολήν εδίωκον τήν εκκλησίαν τού Θεού καί επόρθουν αυτήν, καί προέκοπτον εν τώ Ιουδαϊσμώ υπέρ πολλούς συνηλικιώτας εν τώ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτής υπάρχων τών πατρικών μου παραδόσεων. Ότε δέ ευδόκησεν ο Θεός ο αφορίσας με εκ κοιλίας μητρός μου καί καλέσας διά τής χάριτος αυτού αποκαλύψαι τόν Υιόν αυτού εν εμοί, ίνα ευαγγελίζωμαι αυτόν εν τοί έθνεσιν, ευθέως ου προσανεθέμην σαρκί καί αίματι, ουδέ ανήλθον εις Ιεροσόλυμα πρός τούς πρό εμού αποστόλους, αλλά απήλθον εις Αραβίαν, καί πάλιν υπέστρεψα εις Δαμασκόν. Έπειτα μετά έτη τρία ανήλθον εις Ιεροσόλυμα ιστορήσαι Πέτρον, καί επέμεινα πρός αυτόν ημέρας δεκαπέντε. Έτερον δέ τών αποστόλων ουκ είδον ει μή Ιάκωβον τόν αδελφόν του Κυρίου.

Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου.

( β' 13-23 )

Αναχωρησάντων τών Μάγων, ιδού Άγγελος Κυρίου φαίνεται κατ' όναρ τώ Ιωσήφ, λέγων Εγερθείς παράλαβε τό Παιδίον καί τήν Μητέρα αυτού καί φεύγε εις Αίγυπτον, καί ίσθι εκεί, έως άν είπω σοι μέλλει γάρ Ηρώδης ζητείν τό Παιδίον τού απολέσαι αυτό. Ο δέ εγερθείς, παρέλαβε τό Παιδίον καί τήν Μητέρα αυτού νυκτός καί ανεχώρησεν εις Αίγυπτον, καί ήν εκεί έως τής τελευτής Ηρώδου, ίνα πληρωθή τό ρηθέν υπό τού Κυρίου διά τού Προφήτου λέγοντος Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τόν Υιόν μου. Τότε Ηρώδης ιδών ότι ενεπαίχθη υπό τών Μάγων, εθυμώθη λίαν, καί αποστείλας ανείλε πάντας τούς παίδας τούς εν Βηθλεέμ καί εν πάσι τοίς ορίοις αυτής από διετούς καί κατωτέρω, κατά τόν χρόνον όν ηκρίβωσε παρά τών Μάγων. Τότε επληρώθη τό ρηθέν υπό τού Ιερεμίου τού προφήτου λέγοντος Φωνή εν Ραμά ηκούσθη, θρήνος καί κλαυθμός καί οδυρμός πολύς Ραχήλ κλαίουσα τά τέκνα αυτής, καί ουκ ήθελε παρακληθήναι, ότι υοκ εισί. Τελευτήσαντος δέ τού Ηρώδου ιδού Άγγελος Κυρίου κατ' όναρ φαίνεται τώ Ιωσήφ εν Αιγύπτω, λέγων Εγερθείς παρέλαβε τό Παιδίον καί τήν Μητέρα αυτού καί πορεύου εις γήν Ισραήλ τεθνήκασι γάρ οι ζητούντες τήν ψυχήν τού Παιδίου. Ο δέ εγερθείς παρέλαβε τό Παιδίον καί τήν Μητέρα αυτού καί ήλθεν εις γήν Ισραήλ. Ακούσας δέ ότι Αρχέλαος βασιλεύει επί τής Ιουδαίας αντί Ηρώδου τού πατρός αυτού, εφοβήθη εκεί απελθείν χρηματισθείς δέ κατ' όναρ ανεχώρησεν εις τά μέρη τής Γαλιλαίας, καί ελθών κατώκησεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, όπως πληρωθή τό ρηθέν διά τών Προφητών ότι Ναζωραίος κληθήσεται.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΒ'.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

( Από τής 18 - 24 Δεκεμβρίου )

Προκείμενον. Ήχος Βαρύς.

Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

( Δαν. γ', 2 ).

Στίχ. Ότι δίκαιος εί επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν.

( Δαν. γ', 3 )

Πρός Εβραίους επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( ια' 9-10, 32-40 )

Αδελφοί, πίστει παρώκησεν Αβραάμ εις τήν γήν τής επαγγελίας ως αλλοτρίαν, εν σκηναίς κατοικήσας μετά Ισαάκ καί Ιακώβ τών συγκληρονόμων τής επαγγελίας τής αυτής εξεδέχετο γάρ τήν τούς θεμελίους έχουσαν πόλιν, ής τεχνίτης καί δημιουργός ο Θεός. Καί τί έτι λέγω; Επιλείψει γάρ με διηγούμενον ο χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ τε Σαμψών καί Ιεφθάε, Δαυϊδ τε καί Σαμουήλ καί τών προφητών, οί διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τούς νεκρούς αυτών άλλοι δέ ετυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι τήν απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν έτεροι δέ εμπαιγμών καί μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δέ δεσμών καί φυλακής ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ών ουκ ήν άξιος ο κόσμος, εν ερημίαις πλανώμενοι καί όρεσι καί σπηλαίοις καί ταίς οπαίς τής γής. Καί ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά τής πίστεως ουκ εκομίσαντο τήν επαγγελίαν, τού Θεού περί ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μή χωρίς ημών τελειωθώσι.

Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου.

( α' 1-25 )

Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυϊδ υιού Αβραάμ. Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δέ εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δέ εγέννησε τον Ιούδανκαι τους αδελφούς αυτού, Ιούδας δέ εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δέ εγέννησε τον Εσρώμ,Εσρώμ δέ εγέννησε τον Αράμ, Αράμ δέ εγέννησε τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δέ εγέννησε τον Ναασσών, Ναασσών δέεγέννησε τον Σαλμών, Σαλμών δέ εγέννησε τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δέ εγέννησε τον Ωβήδ εκ της Ρούθ,Ωβήδ δέ εγέννησε τον Ιεσσαί, Ιεσσαί δέ εγέννησε τον Δαυϊδ τον βασιλέα. Δαυϊδ δέ ο βασιλεύς εγέννησε τονΣολομώντα εκ της του Ουρίου, Σολομών δέ εγέννησε τον Ροβοάμ, Ροβοάμ δέ εγέννησε τον Αβιά, Αβιά δέ εγέννησε τον Ασά, Ασά δέ εγέννησε τον Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δέ εγέννησε τον Ιωράμ, Ιωράμ δέ εγέννησετον Οζίαν, Οζίας δέ εγέννησε τον Ιωάθαμ, Ιωάθαμ δέ εγέννησε τον Άχαζ, Άχαζ δέ εγέννησε τονΕζεκίαν, Εζεκίαςδέ εγέννησε τον Μανασσή, Μανασσής δέ εγέννησε τον Αμών, Αμών δέεγέννησε τον Ιωσίαν, Ιωσίας δέ εγέννησε τον Ιεχονίαν και τους αδελφούς αυτού επί της μετοικεσίαςΒαβυλώνος. Μετά δέ την μετοικεσίαν Βαβυλώνος Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δέεγέννησε τον Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δέ εγέννησε τον Αβιούδ, Αβιούδ δέ εγέννησε τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δέεγέννησε τον Αζώρ, Αζώρ δέ εγέννησε τον Σαδώκ, Σαδώκ δέ εγέννησε τον Αχείμ, Αχείμ δέ εγέννησε τονΕλιούδ, Ελιούδ δέ εγέννησε τον Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δέ εγέννησε τον Ματθάν, Ματθάν δέεγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δέ εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ής εγεννήθη Ιησούςο λεγόμενος Χριστός. Πάσαι ούν αι γενεαί απο Αβραάμ έως Δαυϊδ γενεαί δεκατέσσαρες, και απο Δαυϊδ έως τηςμετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και απο της μετοικεσίας Βαβυλώνος έωςτου Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες. Του δέ Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ήν. μνηστευθείσης γάρ της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πρίν η συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου. Ιωσήφ δέ ο ανήρ αυτής, δίκαιος ών και μη θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν. ταύτα δέ αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος Κυρίου κατ' όναρ εφάνη αυτώ λέγων Ιωσήφ υιός Δαυϊδ, μή φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου τό γάρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματός εστιν Αγίου τέξεται δέ υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού απο των αμαρτιών αυτών. Τούτο δέ όλον γέγονεν ίνα πληρωθή τό ρηθέν υπό του Κυρίου διά του προφήτου λέγοντος ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει καί τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ό εστι μεθερμηνευόμενον μεθ' ημών ο Θεός. Διεγερθείς δέ ο Ιωσήφ απο τού ύπνου εποίησεν ως προσέταξεν αυτώ ο άγγελος Κυρίου και παρέλαβε τήν γυναίκα αυτού, καί ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ού έτεκε τόν υιόν αυτής τόν πρωτότοκον, καί εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΑ'.

Ήχος πλ. β'.

Ως εμεγαλύνθη τά έργα σου,

Κύριε πάντα εν σοφία εποίησας.

( Ψ. 103, 24 )

Στίχ. Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον.

( Ψ. 103, 1 ).

Πρός Κολασσαείς επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα.

( γ' 4-11 )

Αδελφοί, όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε καί υμείς σύν αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη. Νεκρώσατε ούν τά μέλη υμών τά επί τής γής, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, καί τήν πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία, δι' ά έρχεται η οργή τού Θεού επί τούς υιούς τής απειθείας, εν οίς καί υμείς περιεπατήσατέ ποτε, ότε εζήτε εν αυτοίς νυνί δέ απόθεσθε καί υμείς τά πάντα , οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ τού στόματος υμών μή ψεύδεσθε εις αλλήλους, απεκδυσάμενοι τόν παλαιόν άνθρωπον σύν ταίς πράξεσιν αυτού καί ενδυσάμενοι τόν νέον τόν ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ' εικόνα τού κτίσαντος αυτόν, όπου ουκ ένι Έλλην καί Ιουδαίος, περιτομή καί ακροβυστία, βάρβαρο, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τά πάντα καί εν πάσι Χριστός.

Εκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου.

( ιδ' 16-4 )

Είπεν ο Κύριος τήν παραβολήν ταύτην Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα καί εκάλεσε πολλούς καί απέστειλε τόν δούλον αυτού τή ώρα τού δείπνου ειπείν τοίς κεκλημένοις Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστι πάντα. Καί ήρξαντο από μιάς παραιτείσθαι πάντες. Ο πρώτος είπεν αυτώ Αγρόν ηγόρασα, καί έχω ανάγκην εξελθείν καί ιδείν αυτόν ερωτώ σε, έχε με παρητημένον. Καί έτερος είπε Ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε, καί πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά ερωτώ σε, έχε με παρητημένον. Καί έτερος είπε Γυναίκα έγημα, καί διά τούτο ου δύναμαι ελθείν. Καί παραγενόμενος ο δούλος εκείνος απήγγειλε τώ κυρίω αυτού ταύτα. Τότε οργισθείς ο οικοδεσπότης είπε τώ δούλω αυτού Έξελθε ταχέως εις τάς πλατείας καί ρύμας τής πόλεως, καί τούς πτωχούς καί αναπήρους καί χωλούς καί τυφλούς εισάγαγε ώδε. Καί είπεν ο δούλος Κύριε, γέγονεν ως επέταξας, καί έτι τόπος εστί. Καί είπεν ο Κύριος πρός τόν δούλον Έξελθε εις τάς οδούς καί φραγμούς καί ανάγκασον εισελθείν, ίνα γεμισθή ο οίκός μου. Λέγω γάρ υμίν ότι ουδείς τών ανδρών εκείνων τών κεκλημένων γεύσεταί μου τού δείπνου. Πολλοί γάρ εισι κλητοί, ολίγοι δέ εκλεκτοί.

Αναστάσιμα Απολυτίκια

Ήχος α'.

Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ Κόσμω τήν ζωήν. Διά τούτο αι δυνάμεις τών ουρανών εβόων σοι ζωοδότα Δόξα τή αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία Κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ. Εδείχθης Πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου. Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί δόξα τώ προελθόντι εκ σού δόξα τώ ελευθερώσαντι ημά διά τού τόκου σου.

Ήχος β'.

Ότε κατήλθες πρός τόν θάνατον, η ζωή η αθάνατος, τότε τόν άδην ενέκρωσας, τή αστραπή τής Θεότητος ότε δέ καί τούς τεθνεώτας, εκ τών καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις τών επουρανίων εκραύγαζον Ζωοδότα Χριστέ, ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον

Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τά σά Θεοτόκε, μυστήρια τή αγνεία, εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ήχος γ'.

Ευφραινέσθω τά ουράνια, γαλλιάσθω τά επίγεια, ότι εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, ο Κύριος επάτησε τώ θανάτω τόν θάνατον πρωτότοκος τών νεκρών εγένετο εκ κοιλίας άδου ερρύσατο ημάς, καί παρέσχε τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον.

Σέ τήν μεσιτεύσασαν, τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών, τόν διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

Ήχος δ'.

Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, εκ τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διά σού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον Πατρί καί Πνεύματι, τόν εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί καί προσκυνήσωμεν ότι ηυδόκησε σαρκί, ανελθείν εν τώ Σταυρώ, καί θάνατον υπομείναι, καί εγείραι τούς τεθνεώτας, εν τή ενδόξω Αναστάσει αυτού.

Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον

Χαίρε πύλη Κυρίου η αδιόδευτος Χαίρε τείχος καί σκέπη τών προστρεχόντων εις σέ Χαίρε αχείμαστε λιμήν καί απειρόγαμε η τεκούσα εν σαρκί, τόν ποιητήν σου καί Θεόν, πρεσβεύουσα μή ελλείπης, υπέρ τών ανυμνούντων, καί προσκυνούντων τόν Τόκον σου.

Ήχος πλ. β'.

Αγγελικαί Δυνάμεις επί τό μνήμα σου, καί οι φυλάσσοντες απενεκρώθησαν καί ίστατο Μαρία εν τώ τάφω, ζητούσα τό άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τόν Άδην, μή πειρασθείς υπ' αυτού υπήντησας τή Παρθένω, δωρούμενος τήν ζωήν. Ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον.

Ο τήν ευλογημένην καλέσας σου Μητέρα, ήλθες επί τό πάθος εκουσία βουλή, λάμψας εν τώ Σταυρώ, αναζητήσαι θέλων τόν Αδάμ, λέγων τοίς Αγγέλοις συγχάρητέ μοι, ότι ευρέθη η απολομένη δραχμή. Ο πάντα σοφώς οικονομήσας, δόξα σοι.

Ήχος βαρύς.

Κατέλυσας τώ Σταυρώ σου τόν θάνατον ηνέωξας τώ ληστή τόν Παράδεισον τών Μυροφόρων τόν θρήνον μετέβαλες καί τοίς σοίς Αποστόλοις, κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον

Ως τής ημών αναστάσεως θησαύρισμα, τούς επί σοί πεποιθότας Πανύμνητε, εκ λάκκου καί βυθού πταισμάτων ανάγαγε σύ γάρ τούς υπευθύνους τή αμαρτία, έσωσας τεκούσα τήν σωτηρίαν, η πρό τόκου παρθένος, καί εν τόκω παρθένος, καί μετά τόκον πάλιν ούσα παρθένος.

Ήχος πλ. δ'.

Έξ ύψους κατήλθες ο Εύσπλαγχνος, ταφήν κατεδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών. Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον

Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας Αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας, τή χειρί σου δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου Ελεήμον δέξαι τήν τεκούσαν σε Θεοτόκον, πρεσβεύουσαν υπέρ ημών, καί σώσον Σωτήρ ημών λαόν απεγνωσμένον.