Περί Μυστηρίου τής Εξομολογήσεως

Τοίς αμαρτάνουσιν ουκ ευθύς επέξεισιν ο Θεός, αλλά δίδωσιν χρόνον εις μετάνοιαν καί τήν τού σφάλματος ίασίν τε καί επανόρθωσιν.
Ουδείς ποτέ απώλετο τώ δραστικώ φαρμάκω τής μετανοίας καί εξομολογήσεως χρησάμενος.
Όπου άν προσέλθη τό πνεύμα τής μετανοίας, εκεί δήλον, ότι πάσης αμαρτίας γίνεται καταστροφή καί τών αλαστόρων Δαιμόνων κατάλυσις.
Αγίου Νείλου.
Μετάνοια καί εξομολόγησίς εστι πρόξενος Βασιλείας Ουρανών καί είσοδος παραδείσου καί τρυφής αιωνίου απόλαυσις.
Ουκ έστιν ουδέν έτερον φάρμακον τοιούτον πρός τήν τών αμαρτημάτων αναίερεσιν, ως εξομολόγησις αυτών, η συνεχής ανάμνησις καί η διηνεκής αυτών κατηγορία.
Αγίου Χρυσοστόμου.
Επειδή εν τώ σώματι ημάρτομεν, ότι παρεστήσαμεν τά μέλη ημών δούλα τή αμαρτία εις τήν ανομίαν, τώ στόματι εξομολογησώμεθα, τώ αυτώ κεχρημένοι οργάνω πρός τήν ανάλωσιν τής αμαρτίας. Ελοιδόρησας; ευλόγησον, επλεονέκτησας; απόδος, εμέθυσας; νήστευσον, ηλαζόνευσας; ταπεινώθητι, εφθόνησας; παρακάλεσον, εφόνευσας; μαρτύρησον, ή τά ισοδυναμούντα τώ μαρτυρίω, διά τής εξομολογήσεως, τό σώμα κάκωσον, καί τότε, μετά τήν εξομολόγησιν, άξιος εί εν ψαλτηρίω δεκαχόρδω ψάλλειν τώ Θεώ.
Ως ούν τά πάθη τού σώματός ου πάσιν αποκαλύπτουσιν άνθρωποι, ούτε τοίς τυχαίοις, αλλά τοίς εμπείροις τής τούτων ιατρείας, ούτω καί η εξομολόγησις τών αμαρτημάτων γίνεσθαι οφείλει επί τών δυναμένων θεραπεύειν.
Κλαύσον πρό καιρού, ίνα μή κλαύσης εκεί, νύν μετανόει, νύν εξομολογήσου, ότε έξεστι μηδέ τότε τών αμαρτιών μετανόει, ότε ουκ έστι καιρός μετανοίας, εργασώμεθα τό αγαθόν ως έτι δυνάμεθα, χρήματα εάν απολέσωμεν, δυνάμεθα καί αύθις αυτά επιλαβέσθαι, καιρόν δέ εάν απολέσωμεν, αλλ' ευρείν ου δυνάμεθα, ουχ ούτως εραστής μανικός τής εαυτού ερωμένης ερά, ως ο Θεός τής μετανοούσης ψυχής. Τοιαύτη γάρ η τού Δεσπότου φιλανθρωπία, ουδένα τών προστρεχόντων αποστρεφομένη, αλλά χείρα ορέγει.
Μ. Βασιλείου.

Αγίου Γέροντος Σιλουανού τού Αθωνίτου (11-9-1938)

Περί Ψυχικής Ειρήνης καί Αγάπης

Είναι αδύνατον νά διατηρήσωμεν τήν ψυχικήν ειρήνην, εάν δέν φυλάττωμεν τόν νούν. Εάν θέλη τις νά έχη ψυχικήν ειρήνην, πρέπει νά είναι εγκρατής, διότι η ειρήνη φυγαδεύεται καί εξ αιτίας τού σώματος ημών. Δέν πρέπει νά είσαι περίεργος απόφευγε νά αναγινώσκης εφημερίδας ή κοσμικά βιβλία, άτινα ερημούν τήν ψυχήν καί φέρουν ακηδίαν καί σύγχυσιν. Μή κατακρίνης τούς άλλους, διότι πολλάκις συμβαίνει οι άνθρωποι, μή γνωρίζοντές τινα, νά κατηγορούν αυτόν, ενώ ούτος κατά τόν νούν είναι όμοιος     πρός Αγγέλους. Μή θελήσης νά γνωρίζης τάς ξένας υποθέσεις, αλλά μόνον τάς σεαυτού. Φρόντιζε μόνον νά εμπιστεύησαι εις τούς γέροντας, καί τότε, ένεκα τής υπακοής, ο Κύριος θά σέ βοηθήση διά τής χάριτος Αυτού. Η χάρις τού Θεού εν τώ κοινοβίω απομακρύνετα κυρίως, διότι δέν εμάθομεν νά αγαπώμεν τόν αδελφόν κατά τήν εντολήν τού Κυρίου. Εάν αδελφός τις σέ προσβάλη καί σύ εκείνην τήν στιγμήν δεχθής εναντίον αυτού λογισμόν οργής ή μισήσης αυτόν, τότε θά αισθανθής ότι η χάρις σέ εγκατέλειψε καί η ειρήνη απωλέσθη. Διά τήν ψυχικήν ειρήνην οφείλει νά μάθη η ψυχή νά αγαπά εκείνον, όστις προσέβαλεν αυτήν,καί ευθύς νά προσεύχηται υπέρ αυτού. Δέν δύναται η ψυχή νά έχη ειρήνην, εάν δέν ζητή παρά τού Κυρίου εξ όλης τής δυνάμεως τό χάρισμα νά αγαπά πάντας τούς ανθρώπους. Ο Κύριος είπεν: << Αγαπάτε τούς εχθρούς υμών >>, καί ημείς, εάν δέν αγαπώμεν τούς εχθρούς, δέν θά έχωμεν ειρήνην εν τή ψυχή. Απαραίτητον είναι νά αποκτήσωμεν υπακοήν, ταπείνωσιν καί αγάπην, άλλως πάσαι αι μεγάλαι ασκήσεις καί αγρυπνίαι ημών αποβαίνουν μάταιαι. Γέρων τις είδε τοιαύτην όρασιν: Άνθρωπός τις έχεεν ύδωρ εις σκάφην τινά, ήτις ήτο διάτρητος εις τόν πυθμένα. Προσεπάθει επί πολύ ο άνθρωπος, αλλά τό ύδωρ συνεχώς διέρρεε καί η σκάφη παρέμενε κενή. Ομοίως καί ημείς ζώμεν ασκητικώς, αλλά παραλείπομεν αρετήν τινα καί εξ αιτίας αυτής η ψυχή μένει κενή.

Αγίου Θεοφάνους τού Εγκλείστου

Πάντοτε νά στρέφεσαι στόν Χριστό

Όλα τά προβλήματά μου εγείρονται στόν αόρατο νού μου καί στήν καρδιά. Γι' αυτό ακριβώς χρειάζομαι έναν αόρατο Σωτήρα, ο Οποίος νά γνωρίζη τήν καρδιά μου. Άν πειράζεσαι από κάποια εμπαθή κίνησι (έχθρα, οργή, ζήλεια, μίσος, λιγοψυχία, φιλαυτία, θέλημα, απαιτήσεις τών αισθήσεων), σπεύσε καί μέ τήν πιό οδυνηρή αυτογνωσία στρέψου στόν Χριστό. Άν περιβάλλεσαι σάν νέφος από σκοτάδι, αμφιβολία ή απελπισία, επικαλέσου τό Όνομά Του μέ όλη σου τήν καρδιά. Σ' Αυτόν θά βρής γνώσι, εμπιστοσύνη καί ειρήνη. Καί άν δέν θέλης νά υφίστασαι τήν συνεχή ενόχλησι τού εχθρού, νά επαναλαβάνης συνεχώς στήν καρδιά σου τήν ευχή τού Ιησού, <<Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ τού Θεού, ελέησόν με τόν αμαρτωλόν>>. Άν η προσευχή μου είναι ειλικρινής, ο Κύριος πάντοτε θά διώχνη τόν πειράζοντα, ο οποίος γίνεται δυνατός μόνον εξ αιτίας τής δικής μου παρεκκλίσεως. Ο αόρατος εχθρός λοιπόν έχει τόν αόρατο Θεό εναντίον του, τόν Δυνατό, τόν Παντοδύναμο.Γι' αυτό, πάντοτε νά στρέφεσαι στόν Χριστό καί νά Τόν σκέπτεσαι συνεχώσ, καί τότε θά σώζης καί τόν εαυτό σου καί τούς άλλους.

ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ

Η δύναμις τού Σταυρού καί τής νοεράς προσευχής.

Τώρα σάς λέγω νά κάμητε τούτο νά πάρετε όλοι από ένα κομπολόγιον ( κομβοσχοίνι ) καί νά προσεύχεσθε  νά λέγητε τό - Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ καί Λόγε τού Θεού τού ζώντος, διά τής Θεοτόκου καί πάντων σου τών Αγίων ελέησόν με τόν αμαρτωλόν καί ανάξιον δούλον σου-. Μέσα εις τό << Κύριε Ιησού Χριστέ >>, αδελφοί μου, τί θεωρεί; Θεωρεί η Αγία Τριάς, ο Θεός μας, η ένσαρκος οικονομία τού Χριστού μας. Καί πάντες οι Άγιοι μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό << Κύριε Ιησού Χριστέ >> επήγαν εις τόν Παράδεισον. Καί όποιος λέγει αυτόν τόν λόγον καί κάμνει καί τόν Σταυρόν του, κάν άνδρας, κάν γυναίκα, ευλογεί τόν ουρανόν, τήν γήν, τήν θάλασσαν. Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό << Κύριε Ιησού Χριστέ >> ιατρεύονται κάθε αρρωστείες. Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό << Κύριε Ιησού Χριστέ >> οι Απόστολοι αναστούσαν νεκρούς καί ιάτρευαν πάσαν ασθένειαν. Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό << Κύριε Ιησού Χριστέ >> αποστομώνει ο άνθρωπος κάθε αιρετικόν. Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό << Κύριε Ιησού Χριστέ >> αγιάζει ο άνθρωπος καί πηγαίνει εις τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά ευραίνεται ωσάν οι Άγγελοι....

Αγίου Επισκόπου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Προσευχή μέ μετάνοια καρδίας

Μέ μετάνοια καρδίας προσευχόμεθα μέ ανιδιοτέλεια, μέ ειλικρίνεια καί μέ απλότητα, μέ ελπίδα στόν Θεό, μέ πλήρη παράδοσι στό θέλημά Του, μέ πεποίθησι ( εμπιστοσύνη ) στήν σοφία Του, στήν καλωσύνη Του καί στήν Παντοδυναμία Του. Γι' αυτό, δέν πρέπει νά βασιζώμεθα στήν οποιαδήποτε βοήθεια τών τεχνικών μέσων ή στήν ποσότητα τών προσευχών μας, γιά νά μή περιπέσουμε στήν πλάνη τού νά στηριζώμαστε στόν εαυτό μας ή σέ κάτι τό εξωτερικό, καί έτσι εξ αιτίας τής υπερηφανείας μας χάσουμε τήν εμπιστοσύνη μας στόν Θεό. Άς μή αναζητούμε γιά ευχαριστήσεις καί οράματα: είμεθα αμαρτωλοί, ανάξιοι γιά πνευματικές απολαύσεις καί οράσεις. Επί πλέον, είμεθα ακόμη ανίκανοι νά δεχθούμε τέτοια πράγματα. Αυτό, τό οποίο μπορούμε νά κάνουμε είναι μόνον νά στρέψουμε τόν νού μας μέ προσεκτική προσευχή στόν εαυτό μας, ώστε νά διακρίνουμε ( εντοπίσουμε ) τίς ελλείψεις μας. Τότε, σάν τυφλοί, χωλοί καί βωβοί, λεπροί καί δαιμονισμένοι, ιστάμεθα ενώπιον τού Κυρίου μας καί μέ πτωχεία πνεύματος κραυγάζουμε εις Αυτόν: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!