Στίχ. 45-56. Ο θάνατος τού Ιησού.

45 Από δέ έκτης ώρας σκότος εγένετο επί πάσαν τήν γήν έως ώρας ενάτης.
46 περί δέ τήν ενάτην ώραν ανεβόησεν ο Ιησούς φωνή μεγάλη λέγων ηλί ηλί, λιμά σαβαχθανί; τούτ' έστι, Θεέ μου Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες;
47 τινές δέ τών εκεί εστώτων ακούσαντες έλεγον ότι Ηλίαν φωνεί ούτος.
48 καί ευθέως δραμών είς εξ αυτών καί λαβών σπόγγον πλήσας τε όξους καί περιθείς καλάμω επότιζεν αυτόν.
49 οι δέ λοιποί έλεγον άφες ίδωμεν ει έρχεται Ηλίας σώσων αυτόν.
50 ο δέ Ιησούς πάλιν κράξας φωνή μεγάλη αφήκε τό πνεύμα.
51 Καί ιδού τό καταπέτασμα τού ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω, καί η γή εσείσθη καί αι πέτραι εσχίσθησαν,
52 καί τά μνημεία ανεώχθησαν καί πολλά σώματα τών κεκοιμημένων αγίων ηγέρθη,
53 καί εξελθόντες εκ τών μνημείων μετά τήν έγερσιν αυτού εισήλθον εις τήν αγίαν πόλιν καί ενεφανίσθησαν πολλοίς.
54 Ο δέ εκατόνταρχος καί οι μετ' αυτού τηρούντες τόν Ιησούν, ιδόντες τόν σεισμόν καί τά γενόμενα εφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες αληθώς Θεού υιός ήν ούτος.
55 Ήσαν δέ εκεί καί γυναίκες πολλαί από μακρόθεν θεωρούσαι, αίτινες ηκολούθησαν τώ Ιησού από τής Γαλιλαίας διακονούσαι αυτώ
56 εν αίς ήν Μαρία η Μαγδαληνή, καί Μαρία η τού Ιακώβου καί Ιωσή μήτηρ, καί η μήτηρ τών υιών Ζεβεδαίου.